آمریکای شمالی بریتانیا

آمریکای شمالی انگلیسی‌تبار به مستعمره‌ها و قلمروهای امپراطوری انگلیسی در قاره آمریکای شمالی گفته می‌شده است. این اصطلاح اولین بار به طور غیر رسمی در سال ۱۷۸۳ استفاده شده است و تا قبل از گزارش امور آمریکای شمالی انگلیسی‌تبار (۱۸۳۹) که به آن گزارش دورهام هم می‌گویند، استفاده از آن متداول نشد.

در سال ۱۷۷۵ امپراطوری انگلستان، شامل ۲۰ قلمرو در نیمکره غربی و شمال اسپانیای نو می‌شد. این قلمروها عبارت بودند از: نیوفاندلند، روپرتزلند، نوا اسکوشیا، جزیره پرنس ادوارد، مستعمرات سیزده‌گانه (که با بریتانیا جنگیدند و در سال ۱۷۸۳ ملت پیشروی ایالات متحده شدند)، فلوریدای شرقی و غربی و استان کبک.