سی‌تار: تفاوت میان نسخه‌ها
قرار دادن {{داده‌های کتابخانه‌ای}} با اطلاعات ویکی‌داده |
Fatranslator (بحث | مشارکت‌ها) جز ربات :جایگزینی پیوند قرمز 13th century > سده ۱۳ (میلادی) (۸.۱) |
||
| خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
|hornbostel_sachs=۳۲۱٫۳۲۱–۶ |
|hornbostel_sachs=۳۲۱٫۳۲۱–۶ |
||
|hornbostel_sachs_desc=Composite [[chordophone]] sounded with a [[plectrum]] |
|hornbostel_sachs_desc=Composite [[chordophone]] sounded with a [[plectrum]] |
||
|developed=[[ |
|developed=[[سده ۱۳ (میلادی)]] |
||
|range= |
|range= |
||
|related= |
|related= |
||
نسخهٔ ۱۵ اوت ۲۰۱۵، ساعت ۰۱:۲۵
 Miraj sitar | |
| سازهای زهی | |
|---|---|
| طبقه‌بندی | |
| هورن‌بوستل-زاکس | ۳۲۱٫۳۲۱–۶ (Composite chordophone sounded with a plectrum) |
| توسعه | سده ۱۳ (میلادی) |
| سازهای مرتبط | |
سی‌تار از سازهای زهی زخمه‌ای موسیقی هندی است.
این ساز دسته‌ای بلند و کشیده و کاسه‌ای به شکل گلابی دارد. این ساز هفت سیم اصلی و ۱۱ یا ۱۳ سیم تشدید (یا همراه) دارد که در زیر سیم‌های اصلی بسته می‌شود و با مضرابی فلزی نواخته می‌شود. سیم‌های اصلی که وظیفهٔ تولید آواهای نغمه را به‌عهده دارند پس از ضربه خوردن، سیم‌های همراه را به صدا درمی‌آورند. دستان‌های روی دسته این ساز فلزی و کمانی شکل‌اند.
سی‌تار انواع مختلف دارد و شکل کاسه و شمار سیم‌ها در انواع آن فرق می‌کند. بطور کلی می‌توان این ساز را به سه گونه تقسیم کرد: نوع اول فقط دارای ۷ سیم اصلی و بدون سیم تشدید کننده‌است. نوع دوم دارای ۷ سیم اصلی و ۱۱ یا ۱۳ سیم تشدید کننده‌است. نوع سوم دارای مشخصات نوع دوم به اضافه یک کاسه اضافی در بالای دسته ساز است که بیشتر نقش تزئینی دارد تا شدت دهنده صدا.
راوی شانکار و ولایت‌خان از نوازندگان مشهور این ساز هستند.
منابع
- فرهنگ تفسیری موسیقی، ترجمه و گردآوری: بهروز وجدانی، تهران: ناشر: مترجم، چاپ نخست، ۱۳۷۱.
| کتابخانه‌های ملی | |
|---|---|
| سایر | |
 | این یک مقالهٔ خرد موسیقی است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |