ولکان قنطورس

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
ولکان قنطورس
Vulcan Centaur in VC2S configuration ahead of its maiden flight
عملکردپرتابگر، partial reuse planned
سازندهائتلاف پرتاب و راه‌اندازی
کشور مبدأUnited States
هزینهٔ هر پرتابApprox. US$100–200 million[۱][۲]
ابعاد
بلندی۶۱٫۶ متر (۲۰۲ فوت)[۳]
قطر۵٫۴ متر (۱۸ فوت)[۴]
جرم۵۴۶٬۷۰۰ کیلوگرم (۱٬۲۰۵٬۳۰۰ پوند)
تعداد مراحل2 with 0, 2, 4 or 6 boosters
ظرفیت
بار مفید به مدار پایینی زمین (۲۸٫۷°)
جرم۲۷٬۲۰۰ کیلوگرم (۶۰٬۰۰۰ پوند)[۵]
بار مفید به مدار انتقالی زمین‌ایستا (۲۷٫۰°)
جرم۱۵٬۳۰۰ کیلوگرم (۳۳٬۷۰۰ پوند),[۵]
بار مفید به مدار زمین‌ایستا
جرم۷٬۰۰۰ کیلوگرم (۱۵٬۰۰۰ پوند)[۵]
بار مفید به ورود به مدار انتقال ماه
جرم۱۲٬۱۰۰ کیلوگرم (۲۶٬۷۰۰ پوند)[۵]
تاریخچهٔ پرتاب
وضعیتOperational
سایت‌های پرتاب
مجموع پرتاب‌ها۱
پرتاب(های) موفق1[۷]
نخستین پرواز۸ ژانویه ۲۰۲۴ ۲:18 am ET (7:18 UTC)[۸]
بوسترها
شمار بوسترها0, 2, 4, or 6[۹]
پیشرانهGEM-63XL[۱۰]
بیشینهٔ رانش۲٬۲۰۱٫۷ کیلونیوتن (۴۹۵٬۰۰۰ پوند-نیرو)
سوختHTPB, Al / آمونیوم پرکلرات
مرحلهٔ First
قطر۵٫۴ متر (۱۸ فوت)
پیشرانه۲ × BE-4
بیشینهٔ رانش۴٬۹۰۰ کیلونیوتن (۱٬۱۰۰٬۰۰۰ پوند-نیرو)
سوختمتان / اکسیژن مایع
مرحلهٔ Second – Centaur V
قطر۵٫۴ متر (۱۸ فوت)
پیشرانه۲ × RL-10[۱۱]
بیشینهٔ رانش۲۱۲ کیلونیوتن (۴۸٬۰۰۰ پوند-نیرو)[۱۲]
تکانه ویژه۴۵۳٫۸ ثانیه (۴٫۴۵۰ کیلومتر بر ثانیه)[۱۲]
سوختهیدروژن مایع / اکسیژن مایع

ولکان قنطورس (انگلیسی: Vulcan Centaur) یک وسیله پرتاب سنگین دو مرحله‌ای به مدار است که توسط ائتلاف پرتاب و راه‌اندازی (ULA) توسعه یافته‌است. اساساً برای پاسخگویی به درخواست‌های پرتاب برای برنامه پرتاب فضایی امنیت ملی (NSSL) دولت ایالات متحده برای استفاده توسط نیروی فضایی ایالات متحده و سازمان‌های اطلاعاتی ایالات متحده برای پرتاب ماهواره‌های امنیت ملی طراحی شده‌است. این سیستم به دلیل بازنشستگی، جایگزین هر دو سیستم پرتاب بالابر سنگین ULA (اتلس ۵ و پرتابگر سنگین دلتا ۴) خواهد شد. ولکان قنطورس همچنین برای پرتاب‌های تجاری استفاده خواهد شد، از جمله سفارش ۳۸ پرتاب از کویپر سیستمز.

توسعه موشک ولکان در سال ۲۰۱۴ آغاز شد و عمدتاً در پاسخ به رقابت فزایندهٔ اسپیس‌اکس و تمایل به حذف تدریجی RD-180 روسی مورد استفاده در اتلس ۵ بود. این وسیله در ابتدا برای اولین پرواز در سال ۲۰۲۰ برنامه‌ریزی شده بود، این برنامه با بیش از سه تأخیر انجام شد.

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. Clark, Stephen. "ULA needs commercial customers to close Vulcan rocket business case". Spaceflight Now. Archived from the original on 5 June 2020. Retrieved 22 April 2015.
  2. Shalal, Andrea; Klotz, Irene. "'Vulcan' rocket launch in 2019 may end U.S. dependence on Russia". Reuters. Archived from the original on 5 June 2020. Retrieved 13 April 2015.
  3. "Vulcan Centaur Cutaway Poster" (PDF). United Launch Alliance. November 2019. Archived (PDF) from the original on 22 December 2022. Retrieved 14 April 2020.
  4. Peller, Mark. "United Launch Alliance" (PDF). Archived from the original (PDF) on 12 April 2016. Retrieved 30 March 2016.
  5. ۵٫۰ ۵٫۱ ۵٫۲ ۵٫۳ "Vulcan". United Launch Alliance. Archived from the original on 9 May 2022. Retrieved 25 January 2023.
  6. Clark, Stephen (12 October 2015). "ULA selects launch pads for new Vulcan rocket". Spaceflight Now. Archived from the original on 14 October 2015. Retrieved 12 October 2015.
  7. Dinner, Josh (8 January 2024). "ULA's Vulcan rocket launches private US moon lander, 1st since Apollo, and human remains in debut flight". Space.com. Retrieved 8 January 2024.
  8. Robinson-Smith, Will (21 December 2023). "ULA stacks Vulcan rocket for the first time ahead of Jan. 8 debut launch". Spaceflight Now. Archived from the original on 22 December 2023. Retrieved 22 December 2023.
  9. خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام brunojul1 وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  10. Rhian, Jason (23 September 2015). "ULA selects Orbital ATK's GEM 63/63XL SRBs for Atlas V and Vulcan Boosters". Spaceflight Insider. Archived from the original on 11 January 2016. Retrieved 25 September 2015.
  11. "United Launch Alliance Selects Aerojet Rocketdyne's RL10 Engine". ULA. 11 May 2018. Archived from the original on 12 May 2018. Retrieved 13 May 2018.
  12. ۱۲٫۰ ۱۲٫۱ "Aerojet Rocketdyne RL10 Propulsion System" (PDF). Aerojet Rocketdyne. Archived (PDF) from the original on 29 June 2019. Retrieved 29 June 2019.

پیوند به بیرون[ویرایش]