هیوریستیک(روانشناسی)
 | |
| حوزه | روانشناسی |
|---|---|
| معنی لغوی | من یافتم |
| ریشه زبانی | یونانی باستان |
هیوریستیک (انگلیسی:Heuristic) اصطلاحی است که از یونان باستان وام گرفته شده و در اصل به معنی «من یافتم» است. در عمل این اصطلاح به روندی اطلاق می‌شود که شخص به منظور صرفه جویی در وقت، دانستنی‌های شخصی خود را ملاک قضاوت قرار داده و به سرعت نتیجه‌گیری می‌کند. به سخن دیگر هیوریستیک اشاره به میانبرهای ذهنی در راهبردهای قضاوت و اتخاذ تصمیم دارد.[۱] روشی که نه تنها در انسان و تشکیلات انسانی بلکه حتی در جانوران[۲] و ماشینها نیز کاربرد دارد.[۳] حل مسائل پیچیده با اتکاء و وفاداری به اصول منطق چالش‌برانگیز است. از اینرو تمرکز بر جنبه‌های شخصی مسئله در وضعیت اتفاقی موجود و نادیده گرفتن جنبه‌های عام و قانونمند مسئله، روشی مقرون به صرفه و عملی است.[۴] اما حاصل چنین تصمیماتی تنها مناسب شرایط اضطراری و تنگی وقت است و قادر به ارائه بهترین تصمیمات ممکن نیست.
اصطلاح هیوریستیک به مفهوم حاضر در دهه ۱۹۵۰م، توسط هربرت الکساندر سایمون معرفی شد و سپس در دهه ۱۹۷۰م، طی مطالعات عاموس تورسکی و دنیل کانمن، برنده جایزه نوبل در رشته اقتصاد در زمینه سوگیری شناختی گسترش یافت.[۵]
 | این یک مقالهٔ خرد روانشناسی است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |
یادداشت[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- ↑ https://www.verywellmind.com/what-is-a-heuristic-2795235
- ↑ https://www.semanticscholar.org/paper/Do-Animals-Use-Heuristics-Marsh/061536c76ce9c88edcb0e181cc73b2946fcb1c8b
- ↑ https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/21126183/
- ↑ https://www.semanticscholar.org/paper/Simple-heuristics-and-rules-of-thumb%3A-Where-and-Hutchinson-Gigerenzer/268f20f81d62fffb0b54c7d79a979b1b8
- ↑ https://books.google.no/books?id=_0H8gwj4a1MC&pg=PA3&redir_esc=y#v=onepage&q&f=false