هایلایف

هایلایف
هایلایف
	آماکای دده، خواندهٔ هایلایف اهل غنا
ریشه‌های سبکی	موسیقی پالم-واین; موسیقی اکنی; فولکلور اکنی; سایر سبک‌های موسیقی آفریقایی;
ریشه‌های فرهنگی	دههٔ ۱۸۷۰، ساحل طلا، غرب آفریقای بریتانیا (غنای امروزی)
فرم‌های مشتق‌شده	ماکوسا; افروبیت; هیپ‌لایف;
ژانرهای درهم‌آمیخته
	رگلایف
حلقه‌های منطقه‌ای
	ایگبو هایلایف، ایجاد هایلایف، ادو هایلایف

هایلایف (انگلیسی: Highlife) یک سبک موسیقی است که در قرن نوزدهم در غرب آفریقای بریتانیا و در شهرهای واقع در مناطق کنونی نیجریه و غنا در غرب آفریقا در طول دوران تاریخی خود به‌عنوان مستعمره امپراتوری بریتانیا و از طریق مسیرهای تجاری آن در مناطق ساحلی، آغاز شد. این سبک به توصیف چندین تلفیق محلی از ملودی‌های معیار آفریقایی و موسیقی جاز غربی می‌پردازد.^[۱] هایلایف از ساختارهای ملودیک و ریتمیک اصلی موسیقی سنتی آفریقا استفاده می‌کند، اما معمولاً با سازهای غربی نواخته می‌شود. هایلایف با نوای شیپورهایی به سبک جاز و صدای چندین گیتار که گروه را رهبری می‌کنند، و استفاده از سبک نوازندگی گیتار با دو انگشت که نمونه‌ای از موسیقی آفریقایی است، شناخته می‌شود. این سبک اخیراً صدایی سینت‌محور با تمپوی بالا کسب کرده‌است.^[۲]^[۳]

با کسب افزایش محبوبیت هایلایف، این سبک در سراسر مناطق غرب آفریقا گسترش یافت. پیشگامانی مانند کاردینال رکس لاوسون، ئی.تی. منسا، ویکتور اووایفو، همگی این سبک را با القای درام‌های سنتی آفریقا و وسترن «نیتیو بلوز» کامل کردند.^[۱] پس از جنگ، محبوبیت این سبک در میان مردم ایگبو نیجریه بازگشت که با استفاده از ریف‌های سنتی گیتار خودشان و تأثیرات فرهنگ و ذائقهٔ متنوع مردم نیجریه، آن را با هم ترکیب کردند و به کمال رساندند تا ایگبو هایلایف شکل گیرد؛ سبکی که به محبوب‌ترین سبک موسیقی این کشور در دههٔ ۱۹۶۰ تبدیل شد.^[۴]

هایلایف از طریق ادغام با نهادهای مذهبی و تأثیر مثبتی که بر مهاجران غنایی که وطن خود را ترک می‌کردند داشت، به‌عنوان بخشی از موسیقی محبوب غنایی‌ها و دور از وطن‌های آن‌ها در سطح جهان باقی مانده‌است.^[۵]

منابع[ویرایش]

مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Highlife». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۶ سپتامبر ۲۰۲۳.

↑ ^۱٫۰ ^۱٫۱ Collins, John (1989). "The Early History of West African Highlife Music". Popular Music. 8 (3): 221–230. doi:10.1017/S0261143000003524. ISSN 0261-1430. JSTOR 931273.
↑ Eyre, Banning (2006: 9). "Highlife guitar example" Africa: Your Passport to a New World of Music. Alfred Pub. شابک ‎۰−۷۳۹۰−۲۴۷۴−۴
↑ Peñalosa, David (2010: 247). The Clave Matrix; Afro-Cuban Rhythm: Its Principles and African Origins. Redway, CA: Bembe Inc. شابک ‎۱−۸۸۶۵۰۲−۸۰−۳.
↑ Salm, Steven J.; Falola, Toyin (2002). Culture and Customs of Ghana. Greenwood Publishing Group. pp. 181–185. ISBN 978-0-313-32050-7. Retrieved 30 May 2017.
↑ Ruxandra, Krüger, Simone Trandafoiu (2014). The globalization of musics in transit: music migration and tourism. Routledge. pp. 252–266. ISBN 978-0-415-64007-7. OCLC 900017261.

[Collins-1989-1] ۱٫۰ ^۱٫۱ Collins, John (1989). "The Early History of West African Highlife Music". Popular Music. 8 (3): 221–230. doi:10.1017/S0261143000003524. ISSN 0261-1430. JSTOR 931273.

[Eyre-2] Eyre, Banning (2006: 9). "Highlife guitar example" Africa: Your Passport to a New World of Music. Alfred Pub. شابک ‎۰−۷۳۹۰−۲۴۷۴−۴

[Peñalosa-3] Peñalosa, David (2010: 247). The Clave Matrix; Afro-Cuban Rhythm: Its Principles and African Origins. Redway, CA: Bembe Inc. شابک ‎۱−۸۸۶۵۰۲−۸۰−۳.

[SalmFalola20022-4] Salm, Steven J.; Falola, Toyin (2002). Culture and Customs of Ghana. Greenwood Publishing Group. pp. 181–185. ISBN 978-0-313-32050-7. Retrieved 30 May 2017.

[Ruxandra-20142-5] Ruxandra, Krüger, Simone Trandafoiu (2014). The globalization of musics in transit: music migration and tourism. Routledge. pp. 252–266. ISBN 978-0-415-64007-7. OCLC 900017261.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]