نشانه برادبنت
| نشانه برادبنت | |
|---|---|
| تشخیص افتراقی | پریکاردیت چسبنده |
| طبقه‌بندی و منابع بیرونی | |
نشانه برادبنت (انگلیسی: Broadbent sign) یک نشانهٔ بالینی است که در آن دنده‌های ۱۱ و ۱۲ در مرحله سیستولیک ضربان قلب با تنگ شدن فضای بین‌دنده‌ای به سمت عقب کشیده می‌شوند که در پریکاردیت چسبنده به دلیل چسبندگی پریکارد به دیافراگم دیده می‌شود.[۱]
طی بیماری پریکاردیت چسبنده، پریکارد قلب ممکن است نه تنها به تاندون مرکزی دیافراگم، بلکه به ناحیه بزرگی از بخش عضلانی دیافراگم و همچنین دیواره قدام قفسه سینه بچسبد؛ بنابراین وقتی قلب منقبض می‌شود، قسمت چسبیده ممکن است به سمت داخل و پایین کشیده شود (اگر نیروی انقباض اصلی به سمت تاندون مرکزی دیافراگم باشد).[۲] علاوه بر این، عدم وجود تکانه آپیکال قابل لمس نیز در مورد پریکاردیت چسبنده قابل تشخیص است.
این علامت به افتخار والتر برادبنت نامگذاری شده است و در نخستین مقاله او در سال ۱۸۹۵ منتشر شد، اگرچه ممکن است از پدرش، ویلیام برادبنت الهام گرفته شده باشد.[۳]
منابع[ویرایش]
- ↑ Broadbent’s Sign (به انگلیسی), retrieved 2024-02-11
- ↑ Broadbent’s Sign (به انگلیسی), retrieved 2024-02-11
- ↑ Barry G. Firkin, Judith A. Whitworth. Dictionary of Medical Eponyms. Informa Health Care, 2001, page 47. شابک ۹۷۸−۱−۸۵۰۷۰−۳۳۳−۴.
 | این یک مقالهٔ خرد پزشکی است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |