مهرداد دوم (پادشاه کوماژن)

مهرداد دوم آنتیوخوس اپیفان فیلورومائوس فیلهلن مونو کریتس (یونانی: Μιθριδάτης Ἀντίοχος ὀ Ἐπιφανής Φιλορωμαίος Φιλέλλην Μονοκρίτης، متوفی ۲۰ پ. م)، همچنین با نام مهرداد دوم کوماژن شناخته می‌شود، پادشاه کوماژن در قرن یکم پیش از میلاد بود.

وی از تبار ایرانی و^[۱] یکی از پسران آنتیوخوس یکم پادشاه کوماژن بود. پس مرگ پدرش در ۳۱ پ. م، او جانشین پدرش شد و تا زمان مرگش سلطنت کرد.

زندگی‌نامه[ویرایش]

به گفته پلوتارک، مهرداد متحد تروم‌ویر رومی مارک آنتونی بود. در سال ۳۱ پ. م، مهرداد شخصاً نیروهای خود را برای حمایت از آنتونی در جنگ علیه سزار اکتاویان، امپراتور آینده روم، به آکتیوم در یونان هدایت کرد.^[۲] اما پس از شکست آنتونی در نبرد آکتیوم، مهرداد متحد وفادار آگوستوس شد. با این وجود، آگوستوس مهرداد را مجبور کرد تا شهری در کوماژن به نام زیوگما را که گذرگاه اصلی رود فرات بود، به استان رومی سوریه واگذار کند. مهرداد برای نشان دادن حمایت خود از آگوستوس، عنوان فیلهلن («دوست یونانیان») را از عنوان اولیه خود حذف کرد و به جای آن عنوان فیلورومئوس («دوست رومیان») را برای خودش برگزید. هر دو عنوان برگرفته از خاندان سلطنتی کوماژن بود که پدر مهرداد آن را بنیان نهاده و مهرداد نیز در آن نقش مهمی داشت. عنوان دیگر او مونوکریتس یک عنوان غیرقابل تأیید است و به احتمال زیاد یک کار قضایی در داخل دولت سلطنتی و نشانه ای از موقعیت اجتماعی بالای او بود.

مهرداد یک برادر به نام آنتیوخوس داشت، آنتیوخوس همچنین شاهزاده پادشاهی بود.^[۳] در سال ۲۹ پ. م ، آنتیوخوس به رم فرستاده شده و توسط امپراتور آگوستوس اعدام شد، زیرا آنتیوخوس سبب ترور سفیری که مهرداد به رم فرستاد شد.^[۳]

پانویس[ویرایش]

↑ (Marciak 2017); (Garsoian 2005); (Erskine، Llewellyn-Jones و Wallace 2017); (Babaie و Grigor 2015); (Sartre 2005); (Widengren 1986); (Merz و Tieleman 2012)
↑ Speidel, Michael Alexander (2005). "Early Roman Rule in Commagene" (PDF). citing Plutarch, Antony 61. Mavors-Institute for Ancient Military History. Archived from the original (PDF) on 27 December 2015. Retrieved 20 April 2015.
↑ ^۳٫۰ ^۳٫۱ Smith, William, ed. (1870). "Antiochus II". Dictionary of Greek and Roman Antiquities. republished at AncientLibrary.com. p. 194. Retrieved 20 April 2015.

منابع[ویرایش]

Widengren, G. (1986). "Antiochus of Commagene". Encyclopaedia Iranica, Vol. II, Fasc. 2. pp. 135–136.
Merz, Annette; Tieleman, Teun L (2012). The Letter of Mara bar Sarapion in Context: Proceedings of the Symposium Held at Utrecht University, 10-12 December 2009. Leiden: Brill. ISBN 9789004233010.
Babaie, Sussan; Grigor, Talinn (2015). Persian Kingship and Architecture: Strategies of Power in Iran from the Achaemenids to the Pahlavis. I.B.Tauris. pp. 1–288. ISBN 978-0-85773-477-8.
Erskine, Andrew; Llewellyn-Jones, Lloyd; Wallace, Shane (2017). The Hellenistic Court: Monarchic Power and Elite Society from Alexander to Cleopatra. The Classical Press of Wales. ISBN 978-1-910589-62-5.
Garsoian, Nina (2005). "Tigran II". Encyclopaedia Iranica.
Marciak, Michał (2017). Sophene, Gordyene, and Adiabene: Three Regna Minora of Northern Mesopotamia Between East and West. BRILL. ISBN 9789004350724.
Sartre, Maurice (2005). The Middle East Under Rome. Harvard University Press. ISBN 978-0-674-01683-5.

پیشین: آنتیوخوس یکم	پادشاه کوماژن ۳۱ پ. م – ۲۰ پ. م	پسین: مهرداد سوم

[1] (Marciak 2017); (Garsoian 2005); (Erskine، Llewellyn-Jones و Wallace 2017); (Babaie و Grigor 2015); (Sartre 2005); (Widengren 1986); (Merz و Tieleman 2012)

[Speidel-2] Speidel, Michael Alexander (2005). "Early Roman Rule in Commagene" (PDF). citing Plutarch, Antony 61. Mavors-Institute for Ancient Military History. Archived from the original (PDF) on 27 December 2015. Retrieved 20 April 2015.

[Smith-3] ۳٫۰ ^۳٫۱ Smith, William, ed. (1870). "Antiochus II". Dictionary of Greek and Roman Antiquities. republished at AncientLibrary.com. p. 194. Retrieved 20 April 2015.

[۱]

[۲]

[۳]