معصومه خاکیار
معصومه خاکیار | |
|---|---|
 تصویری از معصومه خاکیار در مجلهٔ ترقی | |
| درگذشت | ۴ اسفند ۱۳۳۲ (۲۱ سال) تهران |
| علت مرگ | خودکشی |
| آرامگاه | امامزاده عبدالله شهرری |
| پیشه | بازیگر |
| سالهای فعالیت | ۱۳۳۰–۱۳۳۲ |
| همسر | مهدی محبوبیان |
معصومه خاکیار (۱۳۱۱ – ۴ اسفند ۱۳۳۲) بازیگر ایرانی بود. او که اهل آذربایجان بود در ۱۷ سالگی با مادر و خواهرش به تهران رفت و زبان فارسی آموخت و در تماشاخانههای تهران مشغول به بازیگری شد. نخستین حضور خاکیار در سینما در فیلم مستی عشق به کارگردانی اسماعیل کوشان بود. طبق نوشتهٔ پرویز جاهد ، مهین بزرگی صدای او را دوبله میکرد. او در ۴ اسفند ۱۳۳۲ در حالی که تنها ۲۱ سال داشت با خودکشی (خودسوزی) به زندگی خود پایان داد. علی قلیپور نخستین بوسه در سینمای ایران را به او نسبت میدهد.[۱][۲]
طغرل افشار در کتاب در کمان رنگین سینما تصمیم به خودکشی او را ناشی از «فشار محیط و نارضایتیهای خانوادگی» دانستهاست. افشار او را دختری با استعداد و هنرمند دانسته و از پوشش کم خبر مرگ او در مطبوعات انتقاد کردهاست.[۳]
فیلمشناسی
[ویرایش]| عنوان | سال انتشار | نقش | کارگردان |
|---|---|---|---|
| مستی عشق | ۱۳۳۰ | اسماعیل کوشان | |
| مشهدی عباد | ۱۳۳۲ | گلناز | صمد صباحی |
| گلنسا | ۱۳۳۲ | گلنسا | سرژ آزاریان |
منابع
[ویرایش]- ↑ قلیپور، علی (۲۳ ژوئیه ۲۰۱۹). «بوسهشوئی». میدان. بایگانیشده از اصلی در ۲۳ ژوئیه ۲۰۱۹. دریافتشده در ۲۳ ژوئیه ۲۰۱۹.
- ↑ جاهد، پرویز (۳۰ سپتامبر ۲۰۱۲). «خشت و آینه: معصومه خاکیار: ستاره ای که خاکستر شد». خشت و آینه. بایگانیشده از اصلی در ۱۳ اکتبر ۲۰۱۷. دریافتشده در ۲۳ ژوئیه ۲۰۱۹.
- ↑ افشار، طغرل (۱۳۳۳). در کمان رنگین سینما. تهران: مسعود سعد. ص. ۹۸.