مرغان برفی

مرغ برفی نام یک گونه از تیره کبوتردریاییان است. مرغ برفی با نام علمی (Pagodroma nivea) تنها عضو سرده Pagodroma است. این پرندگان یکی از تنها سه پرنده ای هستند که در قطب جنوب جغرافیایی دیده شده اند. این پرندگان در سال ۱۷۷۷ توسط طبیعت‌ شناس آلمانی به نام گئورگ فورستر کشف شده اند. آن ها تقریباً به اندازه یک کبوتر با منقاری سیاه و پا هایی مایل به آبی هستند. به طور مداوم در توده‌ های یخی ظاهر می‌ شوند. این پرندگان همانند برف سفید و با چشمان سیاه زغالی هستند. طول بدن آن ها ۴۰-۳۰ سانتی متر (۱۶-۱۲ اینچ) و طول بال هایشان ۷۵-۹۵ سانتی متر (۳۷-۳۰ اینچ) است. از خصوصیات پرواز آن ها می توان به پرواز نامنظم با تغییر جهت مکرر اشاره کرد. این پرندگان تقریباً به طور کامل به آب‌ های سرد قطب جنوب محدود می‌ شوند، گله های این پرندگان به طور مشخص بر روی کوه های یخ نشسته دیده می شوند.

زیستگاه

این پرندگان به رنگ سفید به طور معمول در قطب جنوب، اقیانوس جنوبی، قوس اسکوشیا و جورجیا جنوبی یافت می شوند. از آن جایی که محل زندگی این پرندگان در مناطق سرد و بر روی یخ ها است. جالب است که این پرندگان برای کمک به شنا و عدم لیز خوردن بر روی یخ، پاهای تاردار دارند. هم چنین باید افزود که دارای یک منقار قلابدار قوی برای گرفتن غذا و حس بویایی بسیار قوی هستند.

طول عمر

این پرنده یک پترل کوچک و خالص سفید با چشمان سیاه زغالی، منقار سیاه کوچک و پا های خاکستری مایل به آبی است. با توجه به تحقیقاتی که در رابطه با طول عمر این پرندگان انجام شده به نظر می رسد که آن ها به طور میانگین بین ۱۴ الی ۲۰ سال عمر می کنند. البته ناگفته نماند که سلامت جسمی و تغذیه این پرندگان در طول عمر آن ها تاثیر بسزایی دارد. اگر پرنده توسط شکارچیان شکار نشود و از تغذیه خوبی برخوردار باشد تا ۲۰ سال عمر خواهد کرد.

تغذیه

این پرنده ها عمدتاً از ماهی‌ ها، برخی از سرپایان، کریل‌ ها و هم چنین مردار به شکل جفت فوک، فوک‌ های مرده، نرم تنان، لاشه نهنگ‌ ها و جوجه‌ های پنگوئن مرده تغذیه می‌ کنند. در طول زمستان آن ها بر روی تکه یخ های شناور به دنبال غذا می گردند و در دریای آزاد پراکنده می شوند. گله ها بر روی کوه های یخ نشسته دیده می شوند. شاید برای شما هم جالب باشد که بدانید مرغ برفی به دلیل سوراخ های بینی اش که نمک را از بدنش خارج می کند، قادر به نوشیدن آب دریا است.