مختصات ذاتی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

در ریاضیات و مکانیک کلاسیک مختصات ذاتی به مجموعه‌هایی به‌خصوص از مختصات در فضای فاز اطلاق می‌شود که جهت توصیف یک سیستم فیزیکی در هر لحظه زمانی به‌کار می‌رود. مختصات ذاتی در فرموله کردن مکانیک کلاسیک در قالب همیلتونی به‌کار میرود.

منابع[ویرایش]

  • Arnold, V.I. Mathematical Methods of Classical Mechanics, 2nd ed., Springer-Verlag (1989), ISBN 0-387-96890-3