ماهیچه میان‌دنده برونی
ماهیچه‌های میان‌دنده برونی از پشت برجستگی‌های روی استخوان‌های دنده درون قفسه سینه و از پشت دنده‌ها به سمت غضروف‌های دنده در جلو گسترش می‌یابند جایی که به شکل غشای نازکی پایان می‌یابند. ماهیچه‌های نابرابر پهلو (به انگلیسی: Scalene muscles) نیز به ان دلیل که در یرون و بالا بردن قفسهٔ سینه و افزایش حجم آن نقش دارند به عنوان ماهیچه میان‌دنده برونی محسوب می‌شوند. ماهیچه میان‌دنده توسط اعصاب میان‌دنده تنظیم می‌شوند و توسط سرخرگ‌ها و سیاهرگ‌های میان‌دنده نگهداری و ابقا می‌شوند.
محتویات
اجزای دیگر[ویرایش]
به ندرت و در برخی از افراد ماهیچه‌ای به نام ماهیچه مافوق میان‌دنده ( Supracostalis muscle) انتهای جلویی دنده اول را به دنده دوم، سوم یا چهارم متصل می‌کند که در ادامه ی آن ماهیچه‌هایی چون ماهیچه عقبی سراتوس (به انگلیسی: Serratus anterior muscle) و عضله مایل بیرونی شکم (Abdominal external oblique muscle) متصل هستند.
هنگام تنفس[ویرایش]
هنگام دم[ویرایش]
ماهیچه میان‌دنده برونی به سمت بیرون و بالا منقبض می‌شود و قفسهٔ سینه را نیز در همین جهات حرکت می‌دهد که منجر به گسترش فضای درونی قفسه سینه می‌شود.
در دم به دلیل گسترش حجم درونی قفسه سینه و کم بودن غلظت هوا و اجزای آن مانند اکسیژن، هوا ی بیرون ششها توسط واپخش به درون ششها وارد می‌شود.
هنگام بازدم[ویرایش]
ماهیچه میان‌دنده برونی شل می‌شود.
در بازدم به دلیل کوچک شدن حجم درونی قفسه سینه و زیاد بودن غلظت هوا و اجزای آن مانند دای اکسید کربن، هوا ی درونی ششها توسط پخش مولکولی به بیرون ششها منتقل می‌شود.
پیوندها[ویرایش]
جستارهای وابسته[ویرایش]
منابع[ویرایش]
مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «External intercostal muscles». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۲ دسامبر ۲۰۱۳.
پیوند به بیرون[ویرایش]
 |
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ ماهیچه میان‌دنده برونی موجود است. |
