ماضی استمراری

فعل گذشته‌ی استمراری یا ماضی استمراری یک ساختار فعلی است که زمان گذشته (اشاره به زمان گذشته) و حالت تداوم را ترکیب می‌کند. یعنی بیانگر کاری است که در گذشته، مُتَداومانه انجام می‌شود. برای نمونه فعل «راه می‌رفتم» یک فعل گذشته‌ی استمراری است. این ساختار در تضاد با ساختار گذشته‌ی ساده(مثلا «رفتم») است که به یک رویداد تمام‌شده در گذشته اشاره دارد.

در زبان‌های هندواروپایی

انگلیسی

در انگلیسی نیز مانند فارسی برای یک عمل پیوسته در گذشته از این ساختار استفاده می‌شود.(مانند «I was eating» و «They were running») اما اگر فعل بیان‌گر یک حالت باشد با این ساختار صرف نخواهدشد.

معنا و مفهوم همچین ساختاری در انگلیسی گاهی با فعل کمکیِ used to یا would بیان می‌شود.(مانند «I used to eat a lot» و «I would eat early and would walk to school») همچنین این ساختار کمی در حالت شرطی نیز می‌تواند بیان شود.

زبان‌های لاتین

لاتین

چند نمونه از صرف ماضی استمراری:

	parāre	docēre	legere	capere	scīre	esse
ego	parābam	docēbam	legēbam	capiēbam	sciēbam	eram
tū	parābās	docēbas	legēbās	capiēbās	sciēbās	erās
is	parābat	docēbat	legēbat	capiēbat	sciēbat	erat
nōs	parābāmus	docēbāmus	legēbāmus	capiēbāmus	sciēbāmus	erāmus
vōs	parābātis	docēbātis	legēbātis	capiēbātis	sciēbātis	erātis
eī	parābant	docēbant	legēbant	capiēbant	sciēbant	erant

جزییات:

• این فعل با ba و abā نشانه‌گذاری می‌شود.

زبان‌های رومی

در زبان‌های رومی این ساختار فعلی عموما شکلی از گذشته‌ی ساده است و به کار می‌رود برای:

• عملی که در گذشته، منظما اتفاق می‌افتاد.
• توصیفی از افراد، چیزها یا شرایط گذشته.
• وضعیتی که در گذشته در حال پیشرفت بوده است یا برابر با ماضی بعید در فارسی.
• وضعیت جسمی یا روانی در حال پیشرفت در گذشته.(«بودن»، «احساس‌کردن» و...)