پرش به محتوا

لباس سفید مریلین مونرو

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
لباس سفید مریلین مونرو
طراحویلیام تراویلا
سال۱۹۵۴ (۱۹۵۴)
نوعلباس کوکتل عاج سفید

مریلین مونرو در سال ۱۹۵۵ در فیلم خارش هفت ساله به کارگردانی بیلی وایلدر، کارگردان اتریشی لباس سفیدی پوشیده بود. این لباس توسط طراح لباس ویلیام تراویلا ساخته شد و در شناخته شده‌ترین صحنه فیلم استفاده شد.[۱] تصویر آن و او در بالای درپوش هوا مترو به عنوان یکی از نمادین‌ترین تصاویر قرن بیستم توصیف شده‌است.

تاریخ

[ویرایش]
لباس کوکتیل عاجی رنگ روشن.

طراح صحنه و لباس ویلیام تراویلا، معروف به تراویلا، برای کارش در ماجراهای دن خوان در سال ۱۹۴۸ برنده جایزه اسکار شد. در سال ۱۹۵۲، در فاکس قرن بیستم، او همکاری با مونرو را برای فیلم زحمت در زدن به خودت نده را آغاز کرد. این طراح لباس‌های او را برای هشت فیلم طراحی کرد.[۲] در سال ۱۹۵۴، زمانی که همسرش دونا دریک در تعطیلات بود، لباس سفید مونرو را طراحی کرد. طبق کتاب Hollywood Costume: Glamour! Glitter! Romance! نوشته دیل مک‌کوناتی و دایانا وریلند، او در عوض آن را از فروشگاه خرید.[۳]

این لباس کوکتیل در سکانس «خارش هفت ساله» نمایش داده می‌شود که در آن مونرو و بازیگر نقش اول تام ایول از تئاتر خیابان ۵۲ ترانس لوکس در خیابان لکسینگتون خارج می‌شوند،[۴] که به‌تازگی فیلم موجودی از باتلاق سیاه را تماشا کرده بودند. وقتی صدای مترو را می‌شنوند که از زیر درپوش پیاده‌رو می‌گذرد، او روی آن قدم می‌گذارد و می‌پرسد "وای، نسیم مترو را حس می‌کنی؟" همان‌طور که باد لباس را بالا می‌برد و پاهای او را آشکار می‌کند.

این صحنه قرار بود ساعت ۱:۰۰ در خیابان خارج از ترانس لوکس در ۱۵ سپتامبر ۱۹۵۴ فیلمبرداری شود. مونرو و دوربین‌های فیلم کنجکاوی صدها طرفدار را جلب کردند، بنابراین کارگردان بیلی وایلدر این سکانس را در مجموعه ای در فاکس قرن بیستم بازسازی کرد.[۵] این صحنه با رویدادی مشابه در فیلم کوتاه ۱۹۰۱، آنچه در خیابان بیست و سوم، شهر نیویورک اتفاق افتاد، مقایسه شد.[۶][۷] تصویر گرفتته شده در این سکانس یکی از تصاویر نمادین کل قرن بیستم نامیده شد.[۸]

پس از مرگ مونرو در سال ۱۹۶۲، تراویلا لباس را با بسیاری از لباس‌هایی که برای او ساخته بود بایگانی کرد تا جایی که شایعه شد مجموعه او گم شده‌است.[۹] پس از مرگ او در سال ۱۹۹۰، لباس‌ها توسط همکارش بیل ساریس به نمایش گذاشته شد.[۱۰] این فیلم به مجموعه خصوصی یادگاری‌های هالیوود متعلق به دبی رینولدز در موزه فیلم سینمایی هالیوود پیوست.[۱۱][۱۲] در سال ۲۰۱۱، کل مجموعه در یک حراجی که از ۱۸ ژوئن آغاز شد، به فروش گذاشته شد.[۱۳][۱۴] پیش‌بینی می‌شد این مجموعه بین ۱ تا ۲ میلیون دلار فروخته شود،[۱۵] اما ۵٫۶ میلیون دلار با پورسانت ۱ میلیون دلاری به فروش رسید.[۱۶][۱۷]

این لباس همچنین توسط روکسان آرلن بازیگر در فیلم Bachelor Flat در سال ۱۹۶۲ پوشیده شد.[۱۸]

طرحی

[ویرایش]

این لباس یک لباس کوکتل عاجی رنگ روشن یا ابریشمی رنگ به سبکی که در دهه‌های ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰ مد بود ساخته شده‌است. نیم تنه مانند کمربند دارای یک یقه فرورفته است و از دو تکه پارچه استات سلولز چین دار نرم که در آن زمان نوعی ابریشم مصنوعی به حساب می‌آمد ساخته شده‌است[۱۹] که در پشت گردن به هم می‌رسند و بازوها، شانه‌ها و پشت را به نمایش می‌گذارند و کمربند نواری که زیر سینه‌ها قرار دارد وصل می‌شود. کمربند نرم و باریکی به دور نیم تنه پیچیده شده بود، به صورت ضربدری در جلو و سپس به شکل کمانی کوچک دور در کمر، در جلو و در سمت چپ بسته می‌شد. در زیر کمر یک دامن چین دار نرم وجود دارد که تا وسط ساق پا یا زیر ساق پا می‌رسد. یک زیپ در پشت و دکمه‌های کوچک در پشت کمربند وجود دارد.

بازخوردها

[ویرایش]

گفته می‌شود شوهر مونرو در زمان فیلمبرداری فیلم، جو دی ماجیو از این لباس متنفر بود،[۲۰] اما این یکی از عناصر محبوب میراث مونرو است. در سال‌های پس از مرگ مونرو، تصاویری از او با لباس سفید در بسیاری از الگوها، بازنمایی‌ها و تصاویر پس از مرگ این بازیگر نمایش داده شد. به عنوان مثال، یک لباس گچی مشابه لباس کامل از مونرو در صحنه کلیدی در فیلم تامی (۱۹۷۵) ساخته کن راسل نمایش داده شد.

حتی در اواخر قرن بیستم و در طول قرن بیست و یکم در سینما الگوبرداری شده‌است. فیونا در شرک ۲ (۲۰۰۴)، ایمی پولر در تیغ شهرت (۲۰۰۷) و آنا فاریس در خانه خرگوشی (۲۰۰۸) از جمله نمونه‌هایی هستند که از این لباس الگو گرفته و استفاده کردند. در فیلم زن سرخ‌پوش (۱۹۸۴)، کلی لو براک همان صحنه مشهور مونرو را اما با لباس قرمز تکرار می‌کند.

وب سایت مجله گلامور این لباس را به عنوان یکی از مشهورترین لباس‌های تاریخ طبقه‌بندی کرده‌است.[۲۱] در یک نظرسنجی مشابه که توسط Cancer Research UK انجام شد، این لباس در جایگاه نخست در لحظات نمادین مشهور مد در تمام دوران شناخته شد.[۲۲]

جستارهای وابسته

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  1. ↑ "William Travilla Biography (1920–1990)". Film Reference. Retrieved 24 May 2011.
  2. ↑ "She was the easiest person I ever worked with". Loving Marilyn. Archived from the original on 2020-10-29. Retrieved 24 May 2011.
  3. ↑ "William Travilla". Golden Hollywood Era. Retrieved 24 May 2011.
  4. ↑ Trans-Lux 52nd Street Theatre, 586 Lexington Avenue, New York
  5. ↑ "Marilyn" Essay by George S. Zimbel. Montreal, July 2000.
  6. ↑ Rosemary Hanes with Brian Taves. "Moving Image Section – Motion Picture, Broadcasting and Recorded Sound Division" The Library of Congress. Retrieved 5 January 2011.
  7. ↑ Lee Grieveson, Peter Krämer. The silent cinema reader (2004) ISBN 0415252830, Tom Gunning "The Cinema of Attractions" p. 46. Retrieved 5 January 2011.
  8. ↑ "The Seven Year Itch". Rotten Tomatoes. Retrieved 24 May 2011.
  9. ↑ "William Travilla". Fashion Model Directory. Retrieved 24 May 2011.
  10. ↑ Hines, Nico (2 October 2007). "'Lost collection' of Marilyn Monroe's dresses to go on show". The Times. UK. Archived from the original on 24 May 2011. Retrieved 24 May 2011.
  11. ↑ "The Collection". HMPC. Archived from the original on 5 March 2016. Retrieved 24 May 2011.
  12. ↑ "Debbie Reynolds' Hollywood Treasures". The Oprah Winfrey Show. Retrieved 24 May 2011.
  13. ↑ "Debbie Reynolds' Costume Collection Up For Auction". Clothes on Film. Retrieved 24 May 2011.
  14. ↑ "Debbie Reynolds The Auction" (Press release). 17 February 2011. Retrieved 3 June 2011.
  15. ↑ Amy McRary (1 May 2011), "Debbie Reynolds' famous items once bound for Pigeon Forge go up for auction next month", Knoxville News Sentinel
  16. ↑ "Monroe dress fetches $5.6m". The Irish Times. 19 June 2011. Retrieved 19 June 2011.
  17. ↑ "Marilyn Monroe's Seven Year Itch dress sells for $4.6m". BBC News. 19 June 2011. Retrieved 19 June 2011.
  18. ↑ "Bachelor Flat (1961)". IMDb.
  19. ↑ Lack, Hannah (2020-01-15). "Remember when Marilyn Monroe's white cocktail dress made movie history?". CNN Style. Retrieved 15 September 2022.
  20. ↑ Amy McRary (1 May 2011), "Debbie Reynolds' famous items once bound for Pigeon Forge go up for auction next month", Knoxville News Sentinel
  21. ↑ "Marilyn Monroe". Glamour. 31 March 2007. Archived from the original on 4 March 2016. Retrieved 24 May 2011.
  22. ↑ "Marilyn Monroe's white dress tops iconic celebrity fashion moments". Metro. 12 October 2010. Archived from the original on 8 October 2012. Retrieved 24 May 2011.

پیوند به بیرون

[ویرایش]
برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=لباس_سفید_مریلین_مونرو&oldid=40687634»