فلازاسولفورون

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
فلازاسولفورون
شناساگرها
شماره ثبت سی‌ای‌اس 104040-78-0 ✔Y
پاب‌کم 93539
کم‌اسپایدر 84440
UNII 3SB13WWV30 ✔Y
جی‌مول-تصاویر سه بعدی Image 1
  • COc1cc(nc(n1)NC(=O)NS(=O)(=O)c2c(cccn2)C(F)(F)F)OC

  • InChI=1S/C13H12F3N5O5S/c1-25-8-6-9(26-2)19-11(18-8)20-12(22)21-27(23,24)10-7(13(14,15)16)4-3-5-17-10/h3-6H,1-2H3,(H2,18,19,20,21,22)
    Key: HWATZEJQIXKWQS-UHFFFAOYSA-N


    InChI=1/C13H12F3N5O5S/c1-25-8-6-9(26-2)19-11(18-8)20-12(22)21-27(23,24)10-7(13(14,15)16)4-3-5-17-10/h3-6H,1-2H3,(H2,18,19,20,21,22)
    Key: HWATZEJQIXKWQS-UHFFFAOYAQ

خصوصیات
فرمول مولکولی C13H12F3N5O5S
جرم مولی 407.3
شکل ظاهری white solid
دمای ذوب 166-170
به استثنای جایی که اشاره شده‌است در غیر این صورت، داده‌ها برای مواد به وضعیت استانداردشان داده شده‌اند (در 25 °C (۷۷ °F)، ۱۰۰ kPa)
Infobox references

فلازاسولفورون (انگلیسی: Flazasulfuron) یک ترکیب آلی است که به عنوان علف کش به کار می‌رود. این ماده به عنوان سولفونیل اوره طبقه بندی می شود، زیرا حاوی آن گروه عملکردی است. شیوه عملکرد فلازاسولفورون مهار آنزیم استولاکتات سنتاز (ALS) است که منجر به مهار سنتز اسیدهای آمینه، تقسیم سلولی و در نهایت رشد گیاه می‌شود. فلازاسولفورون هم روی علف های هرز قبل از رویش و هم برای علف های هرز بعد از رویش قابل استفاده است. رشد ظرف چند ساعت پس از استفاده از ترکیب متوقف می‌شود. علائم شامل تغییر رنگ برگ، خشک شدن، نکروز و در نهایت مرگ گیاه طی ۲۰ تا ۲۵ روز پس از استفاده است. این یک جامد سفید رنگ و محلول در آب است.[۱]

منابع[ویرایش]

  1. Arnold P. Appleby, Franz Müller, Serge Carpy "Weed Control" in Ullmann's Encyclopedia of Industrial Chemistry 2002, Wiley-VCH, Weinheim. doi:10.1002/14356007.a28_165

پیوند به بیرون[ویرایش]