فقر در ایالات متحده

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
لس آنجلس

در ایالات متحده طبق آمار رسمی ۱۱٫۱٪ از جمعیت آمریکا فقیر هستند [۱] . پس از اینکه برای مدت طولانی بالاتر از سایر کشورهای سازمان همکاری توسعه اقتصادی بود، نرخ فقر در ایالات متحده به طور قابل توجهی کاهش یافته است، به دلیل رشد اقتصادی قوی که این کشور پس از پایان بحران اقتصادی ۲۰۰۸ تجربه کرده است.

اندازه گیری فقر در ایالات متحده[ویرایش]

دو روش مختلف برای اندازه گیری فقر وجود دارد : به طور مطلق (با تعیین آستانه درآمد لازم برای رفع نیازهای اساسی) یا به طور نسبی (با تعیین آستانه متناسب با درآمد متوسط مثلاً ۵۰٪). ایالات متحده (و همچنین کانادا ) از یک آستانه مطلق استفاده می کند، که مقایسه با اکثر کشورهای ثروتمند دیگر را که از آستانه نسبی استفاده می کنند، دشوار می کند.

آمار رسمی[ویرایش]

اداره سرشماری ایالات متحده ( Census Bureau ) خط فقر را بر اساس معیارهای مختلف منتشر می کند؛ به عنوان مثال، برآوردهای ملی فقر، طبقه بندی شده بر اساس نوع مسکن، قومیت، و سایر ویژگی های جمعیتی و اجتماعی-اقتصادی. وزارت بهداشت و خدمات انسانی ( HHS ) آستانه های خود را برای اهداف اداری منتشر می کند، مانند تعیین اینکه آیا یک فرد یا خانواده واجد شرایط دریافت کمک های عمومی از یک برنامه فدرال هستند یا خیر.

از دهه ۱۹۶۰، دولت ایالات متحده فقر را به صورت مطلق تعریف کرده است. خط فقر مطلق مربوط به آستانه ای است که مردم در زیر آن قرار دارند، کمبود منابع برای رفع نیازهای اولیه برای یک زندگی آبرومندانه و نداشتن درآمد کافی برای خوردن غذای کافی و داشتن مسکن و پوشاک برای حفظ سلامتی».

آستانه ها سالانه بر اساس نرخ رسمی تورم به روز می شوند .

آستانه های رسمی فعلی (اندازه گیری مطلق)[ویرایش]

خطوط رسمی فقر در سال 2009 [۲]
تعداد افراد در هر خانوار ۴۸ ایالت آلاسکا هاوایی
۱ ۱۰۸۳۰ $ ۱۳۵۳۰ $ ۱۲۴۶۰ $
۲ ۱۴۵۷۰ $ ۱۸۲۱۰ $ ۱۶۷۶۰ $
۳ ۱۸۳۱۰ $ ۲۲۸۹۰ $ ۲۱۰۶۰ $
۴ ۲۲۰۵۰ $ ۲۷۵۷۰ $ ۲۵۳۶۰ $
۵ ۲۵۷۹۰ $ ۳۲۲۵۰ $ ۲۹۶۶۰ $
۶ ۲۹۵۳۰ $ ۳۶۹۳۰ $ ۳۳۹۶۰ $
۷ ۳۳۲۷۰ $ ۴۱۶۱۰ $ ۳۸۲۶۰ $
۸ ۳۷۱۰۰ $ ۴۶۲۹۰ $ ۴۲۵۶۰ $
برای هر فرد اضافی، اضافه کنید ۳۷۴۰ $ ۴۶۸۰ $ ۴۳۰۰ $

سیر تحول نرخ فقر[ویرایش]

نرخ فقر مردم از سال ۱۹۵۹ تا ۲۰۰۶ در ایالات متحده
نرخ فقر خانواده از سال ۱۹۵۹ تا ۲۰۰۶ در ایالات متحده [۳]
Le taux de pauvreté chute jusqu'au début des années 1970 et oscille aux alentours de 10 % avec un écart type de 2 %. Le nombre de pauvres a en revanche augmenté depuis la fin des années 1970, alors qu'il déclinait au même rythme que le taux de pauvreté.
نرخ فقر و تعداد افراد فقیر از سال ۱۹۵۹ تا ۲۰۱۷ در ایالات متحده [۴]

نرخ فقر در ایالات متحده از پایین ترین سطح خود یعنی ۱۱٫۳٪ در سال ۲۰۰۰ تغییراتی داشته است؛ ۱۲٫۷ درصد در سال ۲۰۰۴ و ۱۲٫۳٪ در سال ۲۰۰۶. این بدان معناست که ۳۷ میلیون نفر در سال ۲۰۰۴ زیر خط فقر رسمی بودند. این رقم ۵٫۴ میلیون بیشتر از سال ۲۰۰۰ است. آمار کودکان فقیر زیر سن قانونی از ۱۶٫۲٪ به ۱۷٫۸٪ در همان دوره افزایش یافته است.

در سال ۱۹۵۹، ۲۲٫۴٪ جمعیت فقیر بودند. خط فقر برای یک خانواده چهار نفره ۲۹۷۳ $ بود، در حالی که درآمد متوسط ۶۹۷۳ $ بود. بنابراین خط فقر ۴۲٫۶۴٪ کمتر از درآمد متوسط است.[۵]

در سال ۲۰۰۶، ۳۶٫۵ میلیون نفر زیر خط فقر زندگی می کردند، افزایش جمعیت از ۲۸۱٫۴ میلیون در سال ۲۰۰۰ به ۳۰۰ میلیون در سال ۲۰۰۶ افزایش یافت بیانگر این نکته است که با وجود کاهش نرخ فقر، تعداد افراد فقیر واقعا کمی تغییر داشته است.

در سال ۲۰۰۶، ۴٫۹درصد از زوج های متاهل فقیر هستند، یعنی ۲٫۹ میلیون نفر در مقایسه با ۲۸٫۳درصد ( ۴٫۱ میلیون ) برای زنانی که به تنهایی یا خانواده های بدون پدر زندگی می کنند.

در سال ۲۰۱۱، این نسبت ۱۵٪ بود، برای آستانه ۲۲۸۱۱ $ و درآمد متوسط ۷۵۱۴۸ $. خط فقر در آن زمان ۳۰٫۳۵٪ از درآمد متوسط بود; بنابراین شکاف درآمدی بین یک خانواده فقیر و یک خانواده متوسط در پنجاه سال گذشته به طور قابل توجهی افزایش یافته است.

تحرک اجتماعی و فقر[ویرایش]

کتاب مایکل کاکس[ویرایش]

مایکل کاکس، اقتصاددان لیبرال، مدافع خودخوانده سرمایه داری،[۶] عضو مؤسسه کیتو[۶] و عضو انجمن اقتصادی مون پلرن،[۶] و ریچارد آلم، روزنامه نگار اقتصادی در اخبار صبحگاهی دالاس (Dallas Morning News) کتابی را در مورد این موضوع تالیف کردند. به گفته آنها ۷۵درصد خانواده های فقیر اولیه به یکی از سه پنجک ثروتمندتر نقل مکان کردند.[۷] کتاب آنها ادعا می کند که آمریکایی ها به لطف سرمایه داری بهتر و بهتر زندگی می کنند و برای توجیه آن به قیمت کالاهای مصرفی متکی است. با این حال، کتاب آنها هیچ توجهی به بهداشت، شرایط کار، قیمت انرژی، یا آموزش ندارد. [۸]

مطالعه OECD[ویرایش]

بر اساس مطالعه ای که توسط سازمان همکاری اقتصادی و توسعه (OECD) انجام شده است، تحرک اجتماعی در ایالات متحده کمتر از اروپا است. [۹]

آمریکایی هایی که والدینشان به فقیرترین پنجک تعلق دارند،در ۴۰٪ موارد بهبودی در وضعیت اجتماعی خود نخواهند دید. [۹]

معایب اندازه گیری[ویرایش]

انتقاد از راستگرایان آمریکایی و کارفرمایان[ویرایش]

از سال ۱۹۹۵ ، مناقشات به وجود آمده ، توسط کارفرمایان آمریکایی مطرح شده است.

در واقع، با روش فقر نسبی، افزایش دستمزد میانه با افزایش خط فقر مطابقت دارد که همچون اثر مکانیکی افزایش تعداد «فقرا» است، در حالی که به گفته محافل تجاری و راست گرای آمریکا، افزایش نابرابری در یک جامعه چیز بدی نخواهد بود.

با اشاره به اینکه "محاسبه رسمی فقر در ایالات متحده ناقص بود و به درستی مردم را در مورد اینکه چه کسی فقیر است و چه کسی فقیر نیست آگاه نمی کرد. سازمان دولتی شورای تحقیقات ملی ایالات متحده گروهی از محققان را به ریاست رابرت مایکل، رئیس سابق دانشکده مطالعات سیاست عمومی هریس در دانشگاه شیکاگو را مأمور کرد تا در مورد این سؤال فکر کنند. او مدل جدیدی را بر اساس درآمد قابل تصرف پیشنهاد کرد که شامل بلیط رستوران، وعده های غذایی در مدرسه و کمک به مسکن می شود. با این حال، هزینه‌هایی را که نمی‌توانند نیازهای اساسی را برآورده کنند، مانند مالیات بر درآمد، هزینه‌های مدرسه، هزینه‌های پزشکی، حق بیمه، و هزینه‌های مربوط به کار، از جمله مراقبت از کودکان را کسر می‌کند.[۱۰]

جمهوری خواهان می خواهند اوباماکر را لغو کنند که تعداد افراد تحت پوشش بیمه سلامت را افزایش داده بود. آنها همچنین از ایده کاهش دسترسی به کمک های اجتماعی برای فقرا با شرطی کردن آنها برای کار دفاع می کنند. بنابراین، افراد فقیر بیکار دسترسی خود را به پوشش بهداشتی از دست خواهند داد. یا حتی کمک های غذایی اعطایی به صورت کوپن ( کوپن غذا ) را محدود می شود.[۱۱]

بی خانمان ها[ویرایش]

کالیفرنیا، لس آنجلس،

از دهه ۱۹۸۰، تعداد بی خانمان های آمریکایی افزایش قابل توجهی داشته است. به گزارش عفو بین الملل، تعداد خانه های خالی در ایالات متحده ۵ برابر بیشتر از افراد بی خانمان است.[۱۲]

از سال ۲۰۱۴، تقریباً ۶۰۰۰۰۰ بی خانمان وجود دارد که تعداد قابل توجهی از آنها اعضای سابق ارتش ایالات متحده هستند. [۱۳]

در شهر نیویورک بیش از ۲۲۰۰۰ کودک بی خانمان تخمین زده می شود که بالاترین تعداد از زمان رکود [۱۴] است. بی خانمان ها به رکورد ۵۵ ۰۰۰ در لس آنجلس رسیدند. افزایش اجاره بها و فقدان قوانین حمایت از مستاجران در برابر مالکان از عوامل اصلی افزایش بی خانمانی است.[۱۵]

در بسیاری از شهرهای آمریکا، بی‌خانمان‌ها به دلیل موقعیتی که در آن قرار دارند، مجرم شناخته می‌شوند. خوابیدن در خیابان، نشستن در مکان های عمومی، گدایی، ادرار کردن (در شهرهایی که توالت عمومی تقریباً وجود ندارد) و بسیاری از تخلفات دیگر برای حمله به «بلا»یی طراحی شده است که بی خانمانی خوانده می شود.[۱۶]

غذا[ویرایش]

در سال ۲۰۰۲، ۸۹٪ خانوارهای آمریکایی در تمام طول سال مشکلی برای دریافت غذای کافی نداشتند. الباقی ۱۱٪ مشکلاتی را حداقل به طور موقت تجربه کرده‌اند. از این ۱۱٪ یک سوم (۳٫۵٪) از خانواده ها تا جایی دچار مشکل شدند که حداقل یکی از اعضای خانواده در مقطعی در سال ۲۰۰۲ احساس گرسنگی کرد.[۱۷]

در سال ۲۰۰۹، با بدتر شدن بحران، ۲۸ میلیون نفر کوپن غذا دریافت کردند، در حالی که برنامه های غذایی فدرال با هدف تغذیه دانش آموزان بعد از مدرسه شاهد افزایش حضور آنها در مدرسه بود.[۱۸]

یک مطالعه آمریکایی که در نوامبر ۲۰۰۹ منتشر شد، نشان می‌دهد که از هر دو کودک زیر ۲۰ سال ، یک نفر در سی سال گذشته، حداقل یک بار به کوپن غذا متوسل شده است:«کودکان آمریکایی در معرض خطر بالای تجربه دوره‌ای هستند که طی آن خانواده‌هایشان در فقر فرو می‌روند، همانطور که استفاده آنها از کوپن‌های غذایی نشان می‌دهد». [۱۹] نویسندگان این مطالعه ادعا می کنند که «کودکان آمریکایی با بالاترین سطح فقر در جهان توسعه یافته غرب مواجه هستند». [۲۰]

تعداد افرادی که در خانواده‌ها قادر به غذا خوردن نیستند از سال ۲۰۰۷ تا ۲۰۱۱ با ۱۴ میلیون افزایش به ۵۰ میلیون رسید [۲۱]

در سال ۲۰۱۴، ۴۷ میلیون آمریکایی کوپن کمک غذایی دریافت کردند.[۲۲][۲۳]

شاخص فقر انسانی[ویرایش]

خانم بی خانمان، سان فرانسیسکو

از دیدگاه بین المللی، برنامه توسعه ملل متحد، ایالات متحده را در سال ۲۰۰۶ در جایگاه شانزدهم طبق شاخص فقر HPI-2 در 18 کشور توسعه یافته قرار می دهد.

از سال ۲۰۱۴، امید به زندگی در ایالات متحده کاهش یافته است، به ویژه برای فقرا، که به طور فزاینده ای در معرض خطر خودکشی یا مصرف بیش از حد (اوردوز مصرف مواد مخدر، دارو، الکل) هستند.[۱۱]

در حالی که درآمد ۵۰٪ مردمِ فقیرتر آمریکا از اوایل دهه ۱۹۸۰ افزایش نداشته است، درآمد ۱٪ ثروتمند این کشور، بیش از سه برابر شده است. از سوی دیگر، در حالی که درآمد آنها افزایش نمی یابد، ارزش دارایی های مستغلات طبقات کارگر در حال کاهش است. در سال ۲۰۰۰، ۶۶٪ مالک خانه خود بودند، در حالی که در سال ۲۰۱۶ تنها ۵۷٪ مالک بودند.[۱۱]

به گفته یوانا مارینسکو، محقق آمریکایی،«بسیار به حقیقت نزدیک است که فقر به ویژه در ایالات متحده می کشد (منجر به مرگ می شود) زیرا بیمه اجتماعی و سیاست های کمکی برای محروم ترین افراد در میان کشورهای ثروتمند بسیار بخیلانه است.»[۱۱]

یادداشت ها و منابع[ویرایش]

  1. ↑ Horsley, Scott (2020-09-16). "American Incomes Were Rising, Until The Pandemic Hit". NPR. Retrieved 2020-09-16. Were it not for those survey problems, the Census Bureau estimates, median household income would have risen just 3.8% and the poverty rate would have registered as 11.1%.
  2. ↑ (انگلیسی) 2009 HHS Poverty Guidelines - U.S. Department of Health & Human Services
  3. ↑ (انگلیسی) Historique des taux de pauvreté par familles, de 1959 à 2006 - US Census Bureau
  4. ↑ (انگلیسی) Historique des taux de pauvreté et du nombre de pauvres aux États-Unis, de 1959 à 2017 - US Census Bureau
  5. ↑ Voir http://www.umt.edu/mansfield/internationalprograms/eep/participants/files/gender-economics-spring-2014.pptx
  6. ↑ ۶٫۰ ۶٫۱ ۶٫۲ "Michael Cox – Federal Reserve Bank Chief Economist, Champion of Capitalism, Author of Pulitzer Prize-nominated book, Myths of Rich and Poor: Why We're Better Off Than We Think". promenadespeakers.com (به فرانسوی). Archived from the original on 30 August 2014. Retrieved 20 August 2023..
  7. ↑ (انگلیسی) The Poverty Hype, Walter Williams
  8. ↑ "Myths of Rich and Poor: Why We're Better Off Than We Think". minneapolisfed.org (به انگلیسی).[پیوند مرده].
  9. ↑ ۹٫۰ ۹٫۱ "Intergenerational Transmission of Disadvantage : Mobility or Immobility across Generations ? A Review of the Evidence for OECD Countries »" (PDF). OECD Social Policy, Employment and Migration Working Papers (به انگلیسی). 2007..
  10. ↑ (انگلیسی) Poverty definition flawed, more accurate measure needed, par William Harms - sur le site de l'Université de Chicago
  11. ↑ ۱۱٫۰ ۱۱٫۱ ۱۱٫۲ ۱۱٫۳ "La pauvreté tue, la preuve aux Etats-Unis". Libération.fr (به فرانسوی). 2019-05-06. Retrieved 2019-05-06.
  12. ↑ "Vacant Houses Outnumber Homeless People in U.S." TruthDig (به انگلیسی). 2011..
  13. ↑ "The State of Homelessness in America 2014" (PDF). National Alliance to End Homelessness (به انگلیسی). 2014..
  14. ↑ "Dasani's Homeless Life". New York Times (به انگلیسی). 2013..
  15. ↑ Matt Morrison (22-2-2019). "High rents create a new class of hidden homeless in Los Angeles". cbsnews.com. {{cite web}}: Check date values in: |date= (help)
  16. ↑ "Statement on Visit to the USA, by Professor Philip Alston, United Nations Special Rapporteur on extreme poverty and human rights*". ohchr.org (به انگلیسی). 2017-12-15..
  17. ↑ (انگلیسی) Household Food Security in the United States, 2002 بایگانی‌شده در ۱۳ سپتامبر ۲۰۰۷ توسط Wayback Machine - United States Department of Agriculture پی‌دی‌اف.
  18. ↑ Megan Greenwell, The Last Hope for Hungry Kids, The Washington Post, 30 mai 2009
  19. ↑ (انگلیسی) Mark R. Rank, Thomas A. Hirschl, « Estimating the Risk of Food Stamp Use and Impoverishment During Childhood ", Arch Pediatr Adolesc Med. 2009;163(11):994-999.
  20. ↑ " Les petits Américains, les plus pauvres du monde développé » بایگانی‌شده در ۳ مارس ۲۰۱۶ توسط Wayback Machine, Le Figaro, 3 novembre 2009.
  21. ↑ "Des millions d'Américains ont faim". La Presse (به فرانسوی). 2013..
  22. ↑ Food Banks Anticipate Impact of Cuts to Food Stamps - New York Times - 2014
  23. ↑ " Le nouveau Farm Bill protège les agriculteurs américains contre les chutes des cours " - Le Monde - 11.02.2014

مطالعه بیشتر[ویرایش]

مقالات مرتبط[ویرایش]

پیوندهای خارجی[ویرایش]

برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=فقر_در_ایالات_متحده&oldid=39277217»