فتوت‌نامه سلطانی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

فتوت‌نامهٔ سلطانی

هدف از فتوت‌نامه‌ها بردن تصوف به میان عامهٔ مردم بوده‌است. فتوت‌نامهٔ سلطانی از آثار برجستهٔ ادبیات عامیانهٔ تصوف است.[۱]

محمدتقی بهار فتوت‌نامهٔ سلطانی را کتاب مفیدی می‌داند که کلید سایر نوشته‌های مختصر دربارهٔ آداب فتوت است و محمدجعفر محجوب آن را مفصل‌ترین، جامع‌ترین، و دقیق‌ترین اثری می‌دانند که دربارهٔ آیین فتوت و جوانمردی به زبان فارسی یا عربی نوشته شده‌است.[۲]

فتوت‌نامهٔ سلطانی را محمدجعفر محجوب با استفاده از دو نسخهٔ خطی کتابخانهٔ موزهٔ بریتانیا و نسخهٔ شخصی محمدتقی بهار در سال ۱۳۵۰ تصحیح و منتشر کرد. از آن پس تاکنون (۱۳۹۳) سه نسخهٔ خطی دیگر نیز کشف شده‌اند.[۳]

پانویس[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  • استاجی، ابراهیم؛ تسنیمی، علی (۱۳۹۳). «فتوت‌نامهٔ سلطانی؛ ضرورت تصحیح مجدد». کهن‌نامهٔ ادب پارسی. تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی (۲): ۲۲–۱. از پارامتر ناشناخته |ماه= صرف‌نظر شد (کمک)
  • در مذهب ارباب فتوت / مسعود رضوی