پرش به محتوا

عصارخانه شاهی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
عصارخانه شاهی
Map
نامعصارخانه شاهی
کشورایران
استاناصفهان
شهرستاناصفهان
اطلاعات اثر
سال‌های مرمت۱۳۸۰ تا ۱۳۸۲
کاربریعصارخانه
کاربری کنونیموزه
دورهٔ ساخت اثرصفویه
بانی اثرشاه عباس اول
مالک فعلی اثرشهرداری اصفهان

عصارخانه شاهی یک عصارخانه تاریخی در شهر اصفهان است که در سال ۱۰۲۱ هجری قمری همزمان با احداث بازار بزرگ قیصریه و مدرسه ملا عبدالله[۱] به دستور شاه عباس اول ساخته شده است.[۲]

در حال حاضر مساحت عصارخانه ۳۸۰ متر مربع است ولی در گذشته مساحت اصلی آن ۱۸۰۰ مترمربع بوده که اکنون مکان‌هایی مانند شترخان، بارانداز و ورودی بازرگانان از بین رفته است و فقط یک تیرخانه و دو انبار تو در تو در بخش شرقی تیرخان، در دو طبقه باقی مانده است؛[۳] در محل بارانداز عصارخانه هم اکنون پاساژ طلافروشان قرار دارد.[۴]

این عصارخانه در یک طبقه با ارتفاع حدود ۱۱ متر و سه فضای گنبدی شکل با مقطع کجاوه ایجاد شده است که سقف‌ها به سبک طاق و چشمه و نورگیرهای سقف، روشنایی عصارخانه را تأمین می‌کنند، دلیل ساخت سقف گنبدی شکل به دلیل خنک نگه داشتن محل برای نگه‌داری روغن موجود در عصارخانه بوده است. دیوارها و سقف خشتی بدون کاربندی، قاب‌سازی، تزئینات و پنجره ساخته شده است، فضای اصلی دارای پنج قسمت پیشخوان، بارانداز، شترخوان، گرم‌خانه و تیرخانه بوده است.[۵]

دیوارها و سقف خشتی و به دلیل کاربری آن بدون کاربندی، قاب‌سازی، تزئینات و پنجره ساخته شده است، فضای اصلی دارای پنج قسمت پیشخوان، بارانداز، شترخوان، گرم‌خانه و تیرخانه بوده است. دانه‌های روغنی که در این عصارخانه به کار می‌رفته و مورد روغن کشی قرار می‌گرفته معمولاً کنجد، پنبه دانه، خشخاش، آفتاب گردان بوده است.[۶]

از سال ۱۳۴۰ تا سال ۱۳۴۹ برای حرکت دادن تیر بزرگ و چرخش سنگ آسیاب، از موتور برق استفاده شده و بعد از آن زمان، به دلیل صنعتی شدن این حرفه و وجود تجهیزات مکانیزه، ادامه کار مقرون به صرفه نبوده و عصارخانه به مدت ۳۰ سال تعطیل شده است؛ تا اینکه در سال ۱۳۷۹ سازمان نوسازی و بهسازی شهرداری اصفهان، عصارخانه را از مالک اعیانی آن خریداری و از سال ۱۳۸۰ تا ۱۳۸۲ اقدام به مرمت و ساماندهی آن نموده است[۶] و به عنوان موزه مورد بازدید مردم و گردشگران قرار دارد.[۷]

کتاب عصارخانه شاهی از سوی موزه عصارخانه شاهی به سه زبان فارسی، انگلیسی و عربی از سوی سعید سیاحیان خلاصه وگردآوری شده و در سال ۹۵ به چاپ رسیده است. این کتاب به بررسی کارکرد مختصر عصارخانه‌ها و معرفی موزه عصارخانه شاهی می‌پردازد، معرفی قسمت‌های مختلف عصارخانه، دانه‌های روغنی و کاربردشان در مصارف مختلف از دیگر بخش‌های این کتاب است.[۸]

نگارخانه

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  1. «عصارخانه شاهی». اصفهان سیتی. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۳ آوریل ۲۰۱۷. دریافت‌شده در ۱۷ مارس ۲۰۱۷.
  2. «وقتی "عصارخانه شاهی" زیر سایه شهرت میدان نقش‌جهان گم می‌شود/ موزه‌ای به وسعت تاریخ اصفهان». تسنیم. ۱۱ فروردین ۱۳۹۵. دریافت‌شده در ۱۷ مارس ۲۰۱۷.
  3. «عصارخانه شاهی اصفهان، اثری فراموش شده در قلب میدان نقش جهان است». باشگاه خبرنگاران جوان. ۰۷ اردیبهشت ۱۳۹۴. دریافت‌شده در ۱۷ مارس ۲۰۱۷. تاریخ وارد شده در |تاریخ= را بررسی کنید (کمک)
  4. ««عصارخانه شاهی» گوهری پنهان شده در صدف بازار اصفهان». مهرنیوز. ۱۳ فروردین ۱۳۹۵. دریافت‌شده در ۱۷ مارس ۲۰۱۷.
  5. «عصارخانه شاهی تنها عصارخانه باقی مانده اصفهان است». فارس نیوز. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۵ ژانویه ۲۰۱۸. دریافت‌شده در ۱۷ مارس ۲۰۱۷.
  6. ۶٫۰ ۶٫۱ «عصار خانه شاهی اصفهان». صداوسیمای مرکز اصفهان. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۴ مارس ۲۰۱۹. دریافت‌شده در ۱۷ مارس ۲۰۱۷.
  7. «عصارخانه شاهی اصفهان، نقبی به گذشته فراموش شده». ایرنا. ۱۳ اسفند ۱۳۹۳. دریافت‌شده در ۱۷ مارس ۲۰۱۷.
  8. «چاپ کتاب "عصارخانه شاهی" به سه زبان». سازمان فرهنگی تفریحی شهرداری اصفهان. ۷ شهریور ۱۳۹۵. دریافت‌شده در ۱۷ مارس ۲۰۱۷.[پیوند مرده]