عباس حری
عباس حُرّی | |
---|---|
زادهٔ | ۱۵ اسفند ۱۳۱۵ |
درگذشت | ۷ اردیبهشت ۱۳۹۲ تهران |
پیشه | دانشمند علم اطلاعات و دانششناسی (علوم کتابداری و اطلاعرسانی) |
دکتر عباس حُرّی (زادهٔ ۱۵ اسفند ۱۳۱۵ در مشهد — درگذشتهٔ ۷ اردیبهشت ۱۳۹۲ در تهران)، دانشمند علوم کتابداری و اطلاعرسانی و استاد دانشگاه تهران و طراح نظریهٔ اطلاعشناسی بود.
تولد و تبار
[ویرایش]او در سال 1315 در مشهد در خانوادهای روحانی به دنیا آمد. وی از نسل شیخ حر عاملی، دانشمند لبنانیِ قرن یازدهم هجری و مدفون در مشهد و صاحب وسائل الشیعه است.[۱]
تحصیلات
[ویرایش]در سال ۱۳۴۹ از دانشگاه مشهد در مقطع کارشناسی رشتهٔ زبان و ادبیات انگلیسی، در سال ۱۳۵۲ از دانشگاه تهران در مقطع کارشناسی ارشد رشتهٔ کتابداری و در سال ۱۳۶۰ (۱۹۸۱) از دانشگاه کیس وسترن رزرو آمریکا در مقطع دکترای کتابداری فارغالتحصیل شد. رسالهٔ دکتری وی در مورد مقایسهٔ شباهتهای استنادی و شباهت واژگان نمایه برای ربطدادن مدارک مرتبط از حیث موضوعی بود. وی از ۱۳۵۳ استاد دانشگاه تهران شد.
تخصص
[ویرایش]حُرّی از اولین دانشآموختگان کتابداری نوین در ایران بود و در پیشبرد آموزش و پژوهش دراین رشته در کشور تلاش زیاد نمود. وی به عنوان سردبیر، مدیرمسئول و عضو هیئت تحریریهٔ چندین مجلهٔ علمی از جمله اطلاعشناسی فعالیت کردهاست و نیز طراح نظریهٔ اطلاعشناسی است.
خاطرات و شرحزندگانی عباس حرّی در قالب مصاحبة تاریخ شفاهی، با عنوان «دُرّ دانش» توسط پیمانه صالحی تدوین و از سوی سازمان اسناد و کتابخانة ملی ایران در سال ۱۳۹۵ منتشر شده است.
مراسم بزرگداشت
[ویرایش]انجمن آثار و مفاخر فرهنگی، طی مراسمی در ۱۵ اسفند ۱۳۸۵، دقیقاً در هفتادمین سالروز تولد وی، از ۴۰ سال تلاش و فعالیت علمی او تجلیل به عمل آورد. وی مدتی در دانشکدهٔ روانشناسی و علوم تربیتی دانشگاه تهران و دانشگاه آزاد تدریس کرد.
درگذشت
[ویرایش]دکتر عباس حرّی روز شنبه هفتم اردیبهشت ۱۳۹۲ در سن ۷۷ سالگی درگذشت.
گفتاورد
[ویرایش]فرهنگ مدیریت سازمانی ما فرهنگ تعاونی نیست. مدیریت نوعی مالکیت تلقی شدهاست و مدیر کسی است که مایملک اجتماعی سازمان را در دوران مدیریت خود از خطر بهرهوری اجتماعی مصون نگه دارد.
- پیام کتابخانه، زمستان ۱۳۷۱، ص۵
منابع
[ویرایش]- جزیرهٔ دانش
- وبگاه اعضای هیئت علمی دانشگاه آزاد[پیوند مرده]
- ایرانیان لبنانی، علی نجفی، قم، میراث ماندگار، شابک 978-622-7128-04-8
- ↑ ایرانیان لبنانی، علی نجفی، ص127.