صورت‌گرایی (زبان‌شناسی)
 | این مقاله به هیچ منبع و مرجعی استناد نمیکند. |
 | این مقاله در هیچ ردهٔ محتوایی قرار نگرفته است. لطفاً با افزودن چند رده کمک کنید تا این مقاله در کنار سایر مقالههای مشابه فهرست شود. |
 | گمان میرود که این مقاله ناقض حق تکثیر باشد، اما بدون داشتن منبع امکان تشخیص قطعی این موضوع وجود ندارد. اگر میتوان نشان داد که این مقاله حق نشر را زیر پا گذاشته است، لطفاً مقاله را در ویکی‌پدیا:مشکلات حق تکثیر فهرست کنید. اگر مطمئنید که مقاله ناقض حق تکثیر نیست، شواهدی را در این زمینه در همین صفحهٔ بحث فراهم آورید. خواهشمندیم این برچسب را بدون گفتگو برندارید. |
برخی فلاسفه معاصر مانند لودویگ ویتگنشتاین و مارتین هایدگر از بالا بودن ظرفیت زبان سخن گفته‌اند و ابراز داشته‌اند انسان از درک کامل ظرفیت زبان عاجز است، در واقع زبان همه چیز است، به عقیده آن‌ها زبان دریچه میان خود انسان و شناخت است، هرقدر این دریچه بازتر باشد شناخت سهل تر انجام می‌گیرد، در زبان حتماً باید ساختار و شکل رعایت شود در واقع مفهوم از شکل و صورت به وجود می‌آیند و مفهوم وجود مستقل ندارد، به عبارت دیگر زبان وسیله‌ای برای انتقال پیام نیست، زبان خود هدف است.
منابع[ویرایش]
- رساله منطقی - فلسفی لودویگ ویتگنشتاین چاپ اول ۱۳۹۳ انتشارات هرمس ترجمه سروش دباغ
- هستی و زمان مارتین هایدگر انتشارات ققنوس چاپ چهارم ۱۳۸۹ ترجمه سیاوش جمادی