شکست‌ناپذیر (شعر)

شکست ناپذیر شعری است از ویلیام ارنست هنلی که برای اولین بار در سال ۱۸۷۵ منتشر شد.

زمینه

ویلیام هنلی در سن ۱۲ سالگی و بر اثر سل استخوان یک پای خود را از زیر زانو از دست می دهد. با این وجود او تسلیم نمی شود و زندگی فعالی را در پیش می گیرد تا جایی که ورود به دانشگاه آکسفورد تنها یکی از موفقیت‌های او را تشکیل می دهد.

متن شعر

در فراسوی این شب تیره که چون مغاکی میان دو قطب مرا در برگرفته است

برای سرشت استوار و تسخیرناپذیر خویش شکرگزار خدایانم

در شرایط طاقت فرسا نه دست از تلاش برداشتم و نه به لابه و زاری افتادم

با پتک ایام و زیر آوار سرنوشت، سرم خونین اما برافراشته است

فراسوی این جایگاه پر از خشم و اشک، جز سایه های وحشت دیده نمی‌شود

و با تمامی تهدید و رنج سالیان دراز, در من نشانی از هول و هراس نیست

از این گذرگاه تنگ و تاریک و از پیامدهای در تقدیر، واهمه‌ای ندارم.

من، ارباب سرنوشت خویشتنم, من ناخدای سرشت خود هستم

ارجاع به فرهنگ عامه

• شعر شکست ناپذیر را نلسون ماندلا بر روی یک کاغذ بر روی دیوارش در سلول زندان به همراه خود داشت.
• عنوان فیلم شکست ناپذیر (فیلم) به کارگردانی کلینت ایستوود و با بازی مت دیمون و مورگان فریمن از این شعر گرفته شده.

منابع

• همنشین بهار: یادی از ماندلا Invictus شکست ناپذیر
• روزنامه وطن امروز، سال دوم، ۲۵ آذر ۱۳۸۸، شماره ۳۱۲