سکرتاگوگ

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

یک سکرتاگوگ[۱] ماده‌ایست که ترشح ماده‌ای دیگر را سبب می‌شود. یک مثال در این زمینه گاسترین[۲] است که ترشح H+/K+ ATPase[۳] را از سلولهای جداره معده تحریک می‌کند (اسید معده ترشح شده توسط معده را افزایش می‌دهد). همچنین پنتاگاسترین،[۴] که یک گاسترین مصنوعی است، هیستامین،[۵] و استیل کولین[۶] از سکرتاگوگهای معدی هستند.

سولفونیل‌اوره[۷]ها سکرتاگوگهای انسولین[۸] هستند، که انسولینی که توسط عملکرد مستقیم روی کانالهای KATP سلولهای بتای لوزالمعده تولید شده‌اند را رها می‌کنند. انسداد این مسیرها منجر به عدم تعادل و ترشح وزیکولها می‌شود.

آنجیوتنسین II[۹] سکرتاگوگی است که سبب ترشح آلدوسترون[۱۰] از غده فوق کلیوی می‌شود.

پانویس[ویرایش]

  1. Secretagogue
  2. Gastrin
  3. Hydogen Potassium ATPase همچنین به نام H+/K+ ATPase نیز شناخته می‌شود، آنزیمی است که هدف آن اسیدی کردن معده است.
  4. Pentagastrin گاسترین مصنوعی که به عنوان دارو و به شکل آمپول جهت تحریک ترشح اسید معده تجویز می‌گردد.
  5. Histamine
  6. Acetylcholine
  7. Sulfonylurea/Sulphonylurea
  8. Insulin
  9. Angiotensin II
  10. Aldosterone

منابع[ویرایش]