زبان بینابینی
زبان بینابینی (انگلیسی: Interlanguage) سیستم زبانی منحصربه‌فردی است که در رویه یادگیری زبان دوم یا خارجی شکل می‌گیرد و در آن زبان‌آموزان بر اساس سیستم قاعده‌مند خود، اشکالی را تولید می‌کنند که نه بازتاب‌دهنده زبان بومی ایشان هستند و نه از قواعد زبان مقصد پیروی می‌کنند. این اصطلاح را لری سلینکر در سال ۱۹۷۲ ابداع نمود.[۱]
جستارهای وابسته
[ویرایش]منابع
[ویرایش]- ↑ Keshavarz, M. (2016). Contrastive Analysis, Error Analysis, and Interlanguage (2nd ed.). Tehran: Rahnama. p. 60. ISBN 978-964-367-611-7.
 | این یک مقالهٔ خرد مرتبط با زبان‌شناسی است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |