زاهر پسر احمد سرخسی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

امام ابوعلی زاهر بن احمد الفقیه سرخسی از مشاهیر، مفسران و محدثان قرن چهارم هجری قمری و هم عصر با لقمان سرخسی و ابوسعید ابوالخیر می‌باشد. وی در فقه و خنص تخصص داشت و در اشاعه این علم در شهر سرخس کوشا بود.

در کتاب شرح حالات و سخنان ابوسعید ابوالخیر در وصف ابوعلی زاهر آمده‌است: بعد از آن قصد سرخس کرد (ابوسعید)، نزدیک خواجه امام ابوعلی زاهر که محدث و مفسر و امام عهد بود. شیخ، بامداد بر وی تفسیر خواندی و نماز پیشین علم اصول و نماز دیگر احادیث رسول و تربت خواجه ابوعلی به سرخس است.

منابع[ویرایش]

  • حقیقت، عبدالرفیع، تاریخ نهضت‌های فکری ایرانیان: از آغاز قرن چهارم تا پایان قرن ششم هجری (از ظهور رودکی تا شهادت سهروردی)، شرکت مؤلفان و مترجمان ایران، بخش دوم، چاپ اول، آذر ۱۳۵۷ خورشیدی.
  • جغرافیای شهرستان سرخس – سیروس محمدنیا قرائی – ناشر انتشارات سخن گستر مشهد – چاپ ۱۳۸۵
  • خراسان بزرگ-دکتراحمد رنجبر-موسسه انتشارات امیرکبیر-چاپ۱۳۶۳