پرش به محتوا

ریس ایفانز

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
ریس ایفانز
ایفانز در ۲۰۱۱
نام هنگام تولدریس اوین ایفانز
زادهٔ۲۲ ژوئیهٔ ۱۹۶۷ ‏(۵۷ سال)
پیشههنرپیشه
سال‌های فعالیت۱۹۹۱–اکنون
شریک‌های زندگی
خویشاوندانLlŷr Ifans (برادر)

ریس ایفانز (ویلزی: Rhys Ifans; تلفظ ولزی: [r̥ɨ:s ˈivans] زادهٔ ۲۲ ژوئیه ۱۹۶۷ با نام ریس اُوِین ایوانز انگلیسی: Rhys Owain Evans) هنرپیشه و موسیقی‌دان ولزی است. او رهبر گروه‌های موسیقی راک ولزی دِ پت و سوپر فیوری انیمالز بود. به عنوان یک بازیگر، او بیشتر به خاطر بازی در فیلم‌های ناتینگ هیل (۱۹۹۹) و عشق پاینده (۲۰۰۴) و همچنین ایفای نقش گزنوفیلیوس لاوگود در هری پاتر و یادگاران مرگ – قسمت اول (۲۰۱۰)، مارمولک شخصیت ابرشرور در مرد عنکبوتی شگفت‌انگیز (۲۰۱۲) و مرد عنکبوتی: راهی به خانه نیست (۲۰۲۱)، و گریگوری راسپوتین در کینگزمن (۲۰۲۱) شناخته شده‌است. از دیگر نقش‌های او می‌توان به هکتور دژان در سریال دلهره‌آور ایستگاه برلین، مایکرافت هلمز در سریال ابتدایی از سی‌بی‌اس و سِر آتو های‌تاور در سریال تلویزیونی درام فانتزی خاندان اژدها از اچ‌بی‌او اشاره کرد.

زندگی شخصی

[ویرایش]

ایفانس در لندن زندگی می‌کند.[۱] او در سال ۲۰۰۸ با بازیگر زن سیه‌نا میلر ملاقات کرد،[۲] و از سال ۲۰۱۱ تا ۲۰۱۴ با بازیگر انگلیسی آنا فریل رابطه داشته‌است.[۳][۴]

فیلم‌شناسی (گزیده)

[ویرایش]

گزیدهٔ آثار سینمایی

[ویرایش]
سال عنوان نقش یادداشت‌ها
۱۹۹۶ اوت گریفیث
۱۹۹۹ ناتینگ هیل اسپایک
۲۰۰۰ جایگزین‌ها نایجل گراف
نیکی کوچک آدریان
۲۰۰۱ هتل ترنت استوکن
سرود کریسمس: فیلم باب کراچیت صداپیشه
اخبار کشتیرانی بیوفیلد ناتبیم
ذات آدمی پاف
۲۰۰۴ ونیتی فر ویلیام دابین
عشق پاینده جِد
۲۰۰۵ رنگ‌هراسی کالین
۲۰۰۶ گارفیلد ۲ مک‌بانی صداپیشه
۲۰۰۷ خیزش هانیبال گروتاس
الیزابت: دوران طلایی رابرت رستون
۲۰۰۹ خبرچینان راجر
قایقی که راک پخش می‌کرد گاوین کاوانا
آقای نوبادی پدر نمو
۲۰۱۰ مستر نایس هاوارد مارکس
گرین‌برگ ایوان شرانک
نمایش مصائب سام آدامو
ننی مک‌فی و بیگ بنگ عمو فیل
هری پاتر و یادگاران مرگ – قسمت اول گزنوفیلیوس لاوگود
۲۰۱۱ گمنام ادوارد دو ور
۲۰۱۲ پنج سال نامزدی وینتون چایلدز
مرد عنکبوتی شگفت‌انگیز دکتر کرت کانرز / مارمولک[۵] نامزد — جوایز برگزیده نوجوانان
۲۰۱۴ سرنا گالووی
مادام بوواری مسیو لورو
۲۰۱۵ حاکمیت دیلن تامس
اونجوری بامزه است ست گیلبرت
۲۰۱۶ آلیس در آن‌سوی آینه زانیک هایتاپ
اسنودن کوربین اوبرایان
۲۰۱۸ قسمتی از شیشه[۶] کارل
۲۰۱۹ اسرار رسمی اد وولیامی
۲۰۲۰ بدرفتاری اریک مورلی
۲۰۲۱ شبح اوپن کیت مکنزی
مرد عنکبوتی: راهی به خانه نیست دکتر کرت کانرز / مارمولک[۷] صداپیشه، حضور لایو اکشن از طریق تصاویر آرشیوی
کینگزمن گریگوری راسپوتین
TBA نیاد جان بارتلت

گزیدهٔ آثار تلویزیونی

[ویرایش]
سال عنوان نقش یادداشت‌ها
۱۹۹۵ پرده دو کوین قسمت: «Streetlife»
۱۹۹۷ محاکمه و مجازات مایکل دان ۲ قسمت
۲۰۱۲ اصلاحات گیتاناس پایلوتِ اجرانشده
۲۰۱۳–۲۰۱۴ ابتدایی مایکرافت هلمز ۷ قسمت
۲۰۱۳ پلی‌هاوس تقدیم می‌کند کریس قسمت: «Gifted»
۲۰۲۲–اکنون خاندان اژدها آتو های‌تاور نقش اصلی

افتخارات، جوایز و نامزدی

[ویرایش]

در سال ۲۰۰۵، ایفانس برای بازی در نقش کمدین پیتر کوک در فیلم تلویزیونی نه تنها بلکه همیشه برنده جایزه آکادمی هنرهای فیلم و تلویزیون بریتانیا شد.

در ۱۶ ژوئیه ۲۰۰۷، وی بورسیه افتخاری دانشگاه بنگر را برای خدمات خود به صنعت فیلم دریافت کرد.[۸]

سال اثر نامزد شده جایزه نتیجه
۱۹۹۹ ناتینگ هیل جایزه بفتای بهترین بازیگر نقش مکمل مرد برنده
جایزه ستلایت برای بهترین بازیگر نقش مکمل مرد – فیلم سینمایی نامزدشده
۲۰۰۵ عشق پاینده جایزه امپایر برای بهترین بازیگر مرد بریتانیایی نامزدشده
۲۰۱۲ مرد عنکبوتی شگفت‌انگیز جایزه انتخاب نوجوان برای شخصیت شرور نامزدشده

پیوند به بیرون

[ویرایش]
  1. "Rhys's pieces". The Observer. 1 September 2002. Retrieved 10 April 2012.
  2. "Sienna Miller dumps 'jealous' Rhys Ifans - 9News". www.9news.com.au. Retrieved 2022-08-23.
  3. "Marcella: Anna Friel's love life – from first partner to recent heartbreak". 9 February 2021.
  4. "Anna Friel reveals Helen Mirren is her role model for finding love". 29 September 2018.
  5. "Rhys Ifans Will Play the Lizard in 'Spider-Man'". /film. 14 October 2010. Retrieved 13 October 2010.
  6. "The Parting Glass (2018)". IMDb. 31 May 2020.
  7. Coggan, Devan (November 16, 2021). "New Spider-Man: No Way Home trailer swings headfirst into the multiverse". انترتینمنت ویکلی. Archived from the original on November 17, 2021. Retrieved November 16, 2021.
  8. "Film actor, Rhys Ifans among University's Honorary Fellows!". Bangor University. 17 July 2007. Retrieved 3 December 2008.