رفیق

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

رفیق در تعریف مرسوم، به معنای «همراه»، «دوست» و «یار» است.

لفظ رفیق برای افراد بسیار نزدیک به شخص ( به جز افراد خانواده، مثل همکلاسی، دوست های عادی و... که فرا تر از مرز دوستی قرار گرفتند(بهترین دوست، که معمولا یک نفر می باشد)) بکار میرود، در زندگی روزمره این لفظ به اشتباه برای افراد عادی و حتی غریبه استفاده می‌شود، بار معنای و معنوی این کلمه به قدری سنگین است که گنجاندن مفهوم آن در کلمات کاری بس دشوار است. به همین دلیل بهتر است انتظاری از این نوع مقالات (رفیق، عشق و...) برای داشتن درکی کامل از این موضوعات نداشته باشید، بلکه با نگاهِ مقاله ای جهت، جهت‌گیریِ دیدگاه‌تان، آن را مطالعه کنید.

رفیق به معنای همراه و یار است اما در درجه ای بالاتر، روابط بین دو شخص به قدری محکم و استوار است که از یکدیگر به عنوان همراه همیشگی یاد میکنند، رفاقت سالم و درست دلیل پیشرفت شخصیت شخصین است و پلی برای پیشرفت محسوب میشوند، این ارتباط متقابلاً برقرار است و یک طرفه نمیشود.

(بسیاری از گروه‌های چپ‌گرا[۱] برای یاد کردن از هم‌فکران سیاسی خود از این اصطلاح استفاده می‌کنند.)

پانویس[ویرایش]