پرش به محتوا

ذره‌های لمسی گراندری

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
ذره‌های گراندری در تعداد زیادی در پرندگان آبی مانند مرغابی یافت می‌شوند، جایی که اعتقاد بر این است که در تغذیه نقش دارند.[۱]

ذره‌های لمسی گراندری Tactile corpuscles of Grandry یا ذره‌های گراندری Grandry corpuscles گیرنده‌های مکانیکی هستند که در پوست منقار و مخاط دهان پرندگان آبزی یافت می‌شوند. آنها نخستین بار توسط گراندری در سال ۱۸۶۹ در پوست غاز و مرغابی توصیف شد.[۲] ساختار کلی آنها شامل انتهای صاف یک فیبر عصبی آوران است که بین دو یا چند سلول حسی تا حدودی مسطح به نام سلول‌های گراندری قرار گرفته است که همگی توسط لایه‌ای از سلول‌های ماهواره‌ای و یک کپسول جزئی از پروتئین کلاژن احاطه شده‌اند. مطالعات الکتروفیزیولوژیک نشان داده است که سلول‌های گراندری به عنوان آشکارسازهای سرعت با سرعت تطبیق‌پذیر عمل می‌کنند.[۳] در پرندگان، سلول‌های گراندری و مرکل شباهت‌های ریخت‌شناختی زیادی دارند، که سبب سردرگمی در ادبیات دربارهٔ طبقه‌بندی آنها شده است (رجوع کنید به ذره‌های گراندری و مرکل).[۴]

منابع

[ویرایش]
  1. Berkhoudt, H. (1979). "The Morphology and Distribution of Cutaneous Mechanoreceptors (Herbst and Grandry Corpuscles) in Bill and Tongue of the Mallard (Anas Platyrhynchos L.)". Netherlands Journal of Zoology. 30 (1): 1–34. doi:10.1163/002829680x00014. ISSN 0028-2960.
  2. Grandry, M (1869). "Recherches sur les corpuscules de Pacini". Journal de l'anatomie et de la physiologie normales et pathologiques de l'homme et des animaux. 6: 390–395.
  3. Gottschaldt, K. -M. (1974). "The physiological basis of tactile sensibility in the beak of geese". Journal of Comparative Physiology A. 95 (1): 29–47. doi:10.1007/bf00624349. ISSN 0340-7594.
  4. Toyoshima, Kuniaki; Shimamura, Akitatsu (1991). "Ultrastructure of Merkel corpuscles in the tongue of the finch, Lonchura striata". Cell and Tissue Research. 264 (3): 427–436. doi:10.1007/bf00319033. ISSN 0302-766X.