درگاه:هخامنشیان/پایتخت‌ها/۴

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

بابل (عربی: بابل، اکدی: Bābili، سومری: KÁ.DINGIR.RA، عبری: בָּבֶל,، یونانی: Βαβυλών) یک شهر اکدی بود که در سال ۱۸۶۷ قبل از میلاد توسط سلسله آموری در بین النهرین ایجاد شد. بقایای آن در الهلال در استان بابل کشور عراق در ۸۵ کیلومتری جنوب بغداد است. این شهر به صورت کامل تخریب شده است و تنها بقایای باقی‌مانده از آن مقداری گل و آجرهای تخریب شده است. این شهر بر روی رود فرات بنا شده بود و قسمتی از شهر در یک طرف و قسمت دیگر در طرف دیگر فرات قرار داشت.

یک شاه بابلی به نام حمورابی امپراتوری بابل را ایجاد کرد. بعد از مرگ حمورابی امپراتوری او فروپاشید و بابل تحت حکومت آشوریان، کاسیها و ایلامیان (ایرانیان) در آمد. در حدود سال ۶۱۲ قبل از میلاد بابل دوباره به صورت امپراتوری بابل جدید رونق گرفت. باغهای معلق بابل یکی از عجایب هفت گانه دنیای قدیم بود. بعد از شکست بابل به تصرف هخامنشیان، سلوکیان، پارتیان، رومیان و ساسانیان در آمد.