درگاه:مزدیسنا/احکام/۳

خَویدوده یا خوه‌دوده (پهلوی:خوئیتوک دس) و صورت کتابی آن «خوئیتودات» که به معنی ازدواج با محارم بکار رفته در واقع معنای «ازدواج با خویشاوندان» می داده، که بر اثر سؤ تعبیر واژه های معادل «دختر» و «خویش» و «خواهر»، به ازدواج با محارم تفسیر شده و مایهٔ گمراهی مورخان یونانی و رومی و ارمنی و مسیحی و اسلامی و حتی زرتشتی گردیده است. ازدواج با محارم در ایران باستان روا نبوده است با این‌حال به رغم این ناروایی، چند مورد تاریخی از این گونه ازدواجها رخ داده است.