درگاه:فرمول یک/زندگی‌نامهٔ برگزیده/۲
آیرتون سنا داسیلوا (به پرتغالی: Ayrton Senna da Silva) قهرمان مسابقات فرمول یک اهل کشور برزیل و قهرمان سه دوره مسابقات فرمول یک است. بسیاری او را بهترین راننده تاریخ فرمول یک می‌دانند. او در سال ۱۹۹۴ در یک تصادف سنگین در گراند پری سان مارینو، در پیچ تامبورلو از پیست انزو و دینو فراری در شهر ایمولای ایتالیا و هنگامی که پیشتاز بود، کشته شد. سنا کار خود را از کارتینگ آغاز کرد و در سال ۱۹۸۱ به مسابقات خودروهای مسابقه‌ای چرخ‌باز پیوست. در سال ۱۹۸۳ قهرمان فرمول ۳ بریتانیا شد. وی یک سال پس از قهرمانی‌اش برای نخستین بار با تیم تولمان-هارت در فرمول یک شرکت کرد. او در همان سال به تیم لوتوس-رنو پیوست و توانست در سه فصل، قهرمانی شش گراند پری را به دست آورد.
سال ۱۹۸۸ بود که وی به تیم مک‌لارن-هوندا پیوست و در کنار آلن پروست قرار گرفت. در آن سال، او و پروست از شانزده گراند پری فصل، پانزده قهرمانی را به دست آوردند و سنا توانست برای نخستین بار عنوان قهرمانی جهان را کسب کند. پس از یک فصل، پروست توانست عنوان قهرمانی را به دست آورد؛ اما سنا در سال‌های ۱۹۹۰ و ۱۹۹۱ باز هم قهرمان شد. سال ۱۹۹۲ بود که تیم‌های ویلیامز و رنو، تیمی را به عنوان ویلیامز- رنو تشکیل دادند و دوران طلایی خود در فرمول یک را آغاز کردند. سنا در فصل ۱۹۹۳ نایب‌قهرمان شد و پس از آن مذاکره‌هایی را برای پیوستن به ویلیامز آغاز کرد.
در سال ۲۰۰۹، ۲۱۷ نفر از رانندگان فرمول یک در نظرسنجی مجله اتواسپرت، سنا را به عنوان برترین راننده تاریخ فرمول یک برگزیدند. وی بیش‌ترین سرعت را در میان رانندگان در یک دور به دست آورده و در سال‌های ۱۹۸۹ تا ۲۰۰۶، بیش‌ترین آمار پول پوزیشن را به نام خود ثبت‌کرده‌است. او در شرایط بارانی بسیار تندتر از دیگران رانندگی می‌کرد. و همچنین با کسب شش عنوان قهرمانی، رکورددار بیش‌ترین برد در گرندپری موناکو است و سومین راننده موفق تاریخ در بردن مسابقه‌ها به شمار می‌آید.
سنا مجبور شد چندین بار در دادگاه حاضر شود، به ویژه هنگامی که با «آلن پروست» هم‌تیمی بود. چه در سال ۱۹۸۹ که پروست قهرمان شد و چه در سال ۱۹۹۰ که سنا مقام قهرمانی را به‌دست آورد، اتوموبیل‌های آن‌ها در پیست ژاپن با یکدیگر برخورد داشتند.
ادامه…