درگاه:جنگ جهانی دوم/جنگ افزارها/۱
بیسمارک (به آلمانی: Die Bismarck) اولین نبردناو از دو نبردناو کلاس بیسمارک بود که برای نیروی دریایی آلمان ساخته شد. این نبردناو به نام اتو فون بیسمارک، قدرت اصلی پشت اتحاد آلمان در ۱۸۷۱ نامگذاری شد، کار روی کشتی در کشتی‌سازی بلوم و ووس در هامبورک در ژوئیه ۱۹۳۶ شروع شد و دو و نیم سال بعد در فوریه ۱۹۳۹ به آب انداخته شد. کار ساخت در آگوست ۱۹۴۰ به پایان رسید، که وارد خدمت در ناوگان آلمان شد. بیسمارک و کشتی خواهرش تیرپیتز بزرگترین نبردناوهایی بودند که تا آن موقع توسط آلمان ساخته شده بودند و دو تا از بزرگترین کشتی‌های ساخته شده توسط قدرتهای اروپایی بودند.
در طی هشت ماه دوران خدمتش تحت افسر فرمانده‌اش کاپیتان ارنست لیندمن، بیسمارک فقط در یک ماموریت تهاجمی در می ۱۹۴۱ با نام رمز راینوبونگ شرکت کرد. کشتی به همراه رزمناو سنگین پرینز یوگین، باید به اقیانوس اطلس وارد می‌شدند تا بتوانند به کشتی‌رانی متفقین از آمریکای شمالی به بریتانیای کبیر حمله کنند. دو کشتی بارها در سواحل اسکاندیناوی شناسایی شدند و واحدهای نیروی دریایی بریتانیا برای سد کردن راه این دو اعزام شدند. در نبرد آبراه دانمارک، بیسمارک با رزمناو اچ‌ام‌اس هود، مایه غرور نیروی دریایی سلطنتی درگیر شد و آن را غرق کرد، و نبردناو اچ‌ام‌اس پرنس ولز را وادار به عقب‌نشینی کرد. بیسمارک خودش سه بار مورد اصابت قرار گرفت و دچار نشت سوخت از مخزنش شد.
تخریب هود موجب تعقیبی بی امان توسط نیروی دریایی سلطنتی شامل ده‌ها کشتی جنگی را موجب شد. دو روز بعد، در حالی که در مسیر ایمنی نسبی فرانسه اشغالی قرار داشت، بیسمارک توسط اژدرافکنهای دوباله قدیمی فیری‌سوردشیپ از ناو هواپیمابر اچ‌ام‌اس آرک‌رویال مورد حمله قرار گرفت، یکی از آنها موفق شد که منجر به از کار افتادن سیستم سکان کشتی شد. در نبرد نهایی‌اش در صبح روز بعد، بیسمارک مورد بمباران مداوم از ناوگان بریتانیا قرارگرفت و توسط خدمه خود تخریب و با از دست رفتن زندگی‌های بسیار غرق شد. اکثر کارشناسان معتقدند که آسیب نبرد در نهایت می‌توانست منجر به غرق شدن بیسمارک شود. در ژوئن ۱۹۸۹، چند سال پس از کشف لاشه تایتانیک، رابرت بالارد لاشه را پیدا کرد، که از آن زمان به بعد مورد بررسی‌های متعدد در کاوشهای دیگر شده است.