خطوط تلفن سنتی آنالوگ

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
نمونه‌ای از تلفن‌های عمومی که بر روی خطوط پوتس کار می‌کردند

خطوط تلفن سنتی آنالوگ (پوتس) یا خدمات تلفن متداول ساده،[۱] پس‌نامی برای درجه-صدای خدمات تلفنی به‌کارگیری انتقال سیگنال آنالوگ بر حلقه مس است.[۲] پوتس خدمات استاندارد ارائه شده از شرکت‌های تلفنی از سال ۱۸۷۶ تا ۱۹۸۸[۳] در ایالات متحده بود که شبکه دیجیتال خدمات یکپارچه (ISDN) و رابط نرخ پایه (BRI)، به دنبال آن سیستم‌های تلفن همراه و صدا روی پروتکل اینترنت (VoIP) معرفی شد. پوتس در بسیاری از نقاط جهان شکل بنیادی خدمات ارتباطی تجاری مسکونی و کوچک به شبکه تلفن است. این اصطلاح بیانگر فناوری است که از زمان معرفی سیستم تلفن عمومی در اواخر قرن نوزدهم، به شکلی که اکثراً بدون تغییر مبادی شماره‌گیری تاچ-تون، تلفن‌خانه الکترونیکی و مخابرات فیبر-نوری به داخل شبکه تلفن کلیدشده عمومی (PSTN) در دسترس است.

مشخصات[ویرایش]

پوتس با چندین جنبه مشخص می‌شود:[۴]

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. "AnyMediaTM Access System: Software Release Description for Software Release 1.0.0.0" (PDF). Lucent. September 28, 1998. Retrieved February 28, 2020.
  2. "Federal Register Volume 59, Number 180 (Monday, September 19, 1994)". US Government Printing Office. 1994-09-19. Retrieved 2014-04-05.
  3. "I.430: Basic user-network interface – Layer 1 specification". International Telecommunication Union. 2010-08-23. Retrieved 2015-05-07.
  4. Coll, Eric (2008). Telecom 101. Teracom Training Institute. ISBN 978-1-894887-01-4.