خدامحوری

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

خدامحوری (انگلیسی: Theocentricism) این اعتقاد است که خدا وجه مرکزی وجود است، در مقابل انسان‌محوری و اگزیستانسیالیسم. اعمالی که نسبت به مردم یا محیط انجام می شود به خداوند نسبت داده می شود. اصول خدامحوری، مانند فروتنی، احترام، اعتدال، ایثار و توجه، می توانند خود را به سمت نوعی از محیط گرایی وام دهند.[۱] در الهیات مدرن، خدامحوری اغلب با مباشرت و اخلاق زیست‌محیطی یا مراقبت از آفرینش[۲] مرتبط است. این اعتقاد بر این است که انسان باید به عنوان نگهبان و در نتیجه آن گونه که خداوند می خواهد به دنیا نگاه کند. انسان ها باید مراقب همه باشند، از حیوانات گرفته تا گیاهان و خود انسان ها. این معتقد است که انسان‌ها فقط برای مدت کوتاهی اینجا هستند و باید برای نسل‌های آینده مراقب دنیا باشند.[۳]


جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. Hoffman, Andrew J.; Sandelands, Lloyd E. (June 2005). "GETTING RIGHT WITH NATURE Anthropocentrism, Ecocentrism, and Theocentrism" (PDF). Organization & Environment. 18: 1. doi:10.1177/1086026605276197. Retrieved 17 November 2012.[پیوند مرده]
  2. "Theology of Nature: Trinitarian Paradigms for Ecology" (PDF). uocc.ca. Ukrainian Orthodox Church of Canada. Archived from the original (PDF) on 21 اكتبر 2013. Retrieved 5 December 2013. {{cite web}}: Check date values in: |archive-date= (help)
  3. Howell, John. "Theological and Ecological Ethics" (PDF). cws.org. Christian World Service. Archived from the original (PDF) on 8 February 2013. Retrieved 5 December 2013.