پرش به محتوا

حلقه ازدواج

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

حلقه ازدواج حلقه‌ای است که نشانگر ازدواج یا نامزدی یک فرد است و نمادی از تعهد و وفاداری میان زوجین محسوب می‌شود.[۱]

تاریخچه

[ویرایش]

استفاده از حلقه به‌عنوان نماد ازدواج ریشه در تمدن‌های باستانی دارد. ابتدا در ایران باستان و سپس مصر باستان و روم باستان، حلقه نمادی از وفاداری و پیوند ابدی بود.[۲] در اروپای قرون وسطی، حلقه ازدواج توسط مسیحیان رواج یافت و تا قرن ۱۸–۱۹ میلادی شکل مدرن آن تثبیت شد.[۳]

ورود به ایران

[ویرایش]

حلقه ازدواج مدرن به ایران در اواخر دورهٔ قاجار و اوایل پهلوی اول وارد شد و ابتدا در میان خانواده‌های مرفه و تحصیل‌کرده رایج گردید.[۴] پیش از آن، در مراسم ازدواج ایرانیان، معمولاً یک انگشتر طلا توسط مرد به زن هدیه داده می‌شد و نشان‌دهندهٔ نامزدی بود، اما رسم گذاشتن حلقه روی انگشت چهارم دست چپ رایج نبود.[۵]

دههٔ ۱۳۴۰–۱۳۵۰ شمسی، حلقه ازدواج در میان طبقه متوسط نیز رواج یافت و بخشی از مراسم عقد و عروسی شد.

کاربرد و رسم

[ویرایش]

حلقهٔ ازدواج معمولاً بر روی انگشت چهارم دست چپ گذاشته می‌شود و نمادی از تعهد و پیوند میان زوجین است.[۶] در ایران، مراسم «بله‌برون» نیز وجود دارد که در آن، خانوادهٔ داماد، انگشتری را به‌عنوان نشانهٔ نامزدی یا تأهل به دختر ارائه می‌کنند. این حلقه معمولاً ظریف و قابل استفاده در تمام مراحل زندگی است.

انگشت چهارم دست چپ

[ویرایش]

در فرهنگ اروپایی، حلقه ازدواج معمولاً روی انگشت چهارم دست چپ گذاشته می‌شود، زیرا بر اساس باورهای قدیمی، در این انگشت یک رگ مستقیم به قلب متصل است و به همین دلیل آن را «Vena amoris» یا رگ عشق می‌نامیدند.[۷] این سنت بعدها همراه با خود حلقه ازدواج اروپایی وارد ایران شد.

منابع

[ویرایش]

Windfuhr, Gernot (2009). The Iranian Languages. Routledge. ISBN 978-0-415-42806-1. {{cite book}}: Check |isbn= value: checksum (help)

Yarshater, Ehsan (1983). Encyclopaedia Iranica, Vol. II. Routledge & Kegan Paul. ISBN 978-0-7100-7900-1. {{cite book}}: Check |isbn= value: checksum (help)

Beard, Mary (1998). The Roman Triumph. Harvard University Press. ISBN 978-0-674-81540-2. {{cite book}}: Check |isbn= value: checksum (help)

Steingass, Francis (1892). A Comprehensive Persian-English Dictionary. Routledge & Kegan Paul.

در ایران

[ویرایش]
حلقه ازدواج

انگشتر نشان بله‌برون

[ویرایش]

در خانواده‌های ایرانی، بسیاری از ازدواج‌ها به شکل سنتی و با معرفی خانواده‌ها شکل می‌گیرد. در چنین مراسمی پس‌ازاینکه خانوادهٔ داماد جواب مثبت را از خانوادهٔ عروس گرفتند؛ به منظور اینکه حالت رسمی‌تری به انتخاب داده شده‌باشد، در جلسه‌های آتی یک انگشتر را به‌عنوان «نشان کردن» دختر برای او کادو می‌آورند. به این انگشتر نشان می‌گویند؛ که دختر آن را به نشانهٔ اینکه در آستانهٔ تأهل قرار دارد در انگشت می‌کند، ولی «حلقه‌ها و انگشترهای ازدواج» در زمان عقد و «به انتخاب داماد و عروس» خریداری می‌شوند. حلقه بله برون برای نشان کردن عروس است، این حلقه‌ها معمولاً ظریف‌تر هستند که بتوان در تمام مواقع از آن‌ها استفاده کرد، چرا که حلقه نمادی از تعهد به همسر است و این نشان در تمام مراحل زندگی باید در جای ثابت و ویژه‌اش خودنمایی کند.

ممکن است در رسم و رسوم هر خانواده با یکدیگر اختلافاتی جزئی وجود داشته باشد، به‌عنوان‌مثال بسیاری از خانواده‌ها حلقه‌های دیگری نیز به نام «حلقه‌های نامزدی» از طرف عروس و داماد به یکدیگر هدیه می‌دهند، یا برخی انگشتر نشان را از همان‌ ابتدا در دست چپ نموده و پس از خریدِ حلقهٔ ازدواج، حلقهٔ بله‌برون را به‌دست راست انداخته و حلقه ازدواج را در دست چپ می‌نمایند.

یک پیشنهاد برای زوج‌ها این است که سعی شود حلقه بله برون جفت یا ست خریداری شود؛ و اینکه حلقه نباید کیپ باشد، چرا که قرار است سالیان زیادی این حلقه را در دست داشته باشند پس احتمال تغییر فرم دست‌ها را به مرور زمان می‌دهند و حلقه را پنج دهم سایز بزرگ‌تر سفارش می‌دهند.

حلقه نامزدی

[ویرایش]

حلقه یا رینگ با انگشتر تفاوت می‌کند و انگشترهای پر نگین‌تر حلقه (یا رینگ) نیستند و انگشتر می‌باشند. طبق معمول حلقه ظریف و بدون نگین و ساده است؛ در نتیجه حلقه‌ها، رکاب (یا همان رینگ‌های) ساده‌ای هستند که ظریف هستند و گاهی یک ردیف نگین روی آن کار شده‌است، اما انگشترهای ازدواج عروس و داماد نگین درشت‌تری دارند.

انگشتر ازدواج

[ویرایش]

انگشتر ازدواج در مراحل نزدیک به مراسم عقد خریداری می‌شود. حلقه‌های ازدواج معمولاً بر اساس سلیقهٔ هر فرد انتخاب می‌شود. معمولاً در حلقه‌ها، حلقهٔ داماد گران‌تر می‌شود چراکه سایز بزرگ‌تری دارد و در نتیجه فلز به‌کاررفته در آن نیز بیشتر است؛ بر اساس باورهای اسلامی استفاده از طلا برای مردان توصیه نمی‌شود و در نتیجه اغلب دامادهای معتقد به باورهای اسلامی برای حلقه جنس نقره یا پلاتین را انتخاب می‌کنند.

حلقه ازدواج در مراسم عقدکنان و بعد از جاری شدن خطبه عقد، توسط عروس و داماد به دست یکدیگر می‌اندازند، خرید حلقه ازدواج داماد به‌عهده خانواده عروس و خرید حلقه ازدواج عروس خانم به‌عهده خانواده داماد است.

منابع

[ویرایش]
  1. Windfuhr, Gernot (2009). The Iranian Languages. Routledge. ISBN 978-0-415-42806-1. {{cite book}}: Check |isbn= value: checksum (help)
  2. Beard, Mary (1998). The Roman Triumph. Harvard University Press. ISBN 978-0-674-81540-2. {{cite book}}: Check |isbn= value: checksum (help)
  3. Yarshater, Ehsan (1983). Encyclopaedia Iranica, Vol. II. Routledge & Kegan Paul. ISBN 978-0-7100-7900-1. {{cite book}}: Check |isbn= value: checksum (help)
  4. Windfuhr, Gernot (2009). The Iranian Languages. Routledge. ISBN 978-0-415-42806-1. {{cite book}}: Check |isbn= value: checksum (help)
  5. Steingass, Francis (1892). A Comprehensive Persian-English Dictionary. Routledge & Kegan Paul.
  6. Windfuhr, Gernot (2009). The Iranian Languages. Routledge. ISBN 978-0-415-42806-1. {{cite book}}: Check |isbn= value: checksum (help)
  7. Yarshater, Ehsan (1983). Encyclopaedia Iranica, Vol. II. Routledge & Kegan Paul. ISBN 978-0-7100-7900-1. {{cite book}}: Check |isbn= value: checksum (help)
  • خبرگزاری باشگاه خبرنگاران (۲۰۱۳-۰۱-۱۹). «هزینه‌های برگزاری یک عروسی؟». خبرگزاری باشگاه خبرنگاران. دریافت‌شده در ۲۰۱۸-۰۹-۰۲.
  • راسخون (۲۰۱۸-۰۹-۰۲). «آیا خانواده عروس، می‌تواند برای داماد حلقه و انگشتر طلا تهیه…». راسخون. دریافت‌شده در ۲۰۱۸-۰۹-۰۲.