توسعه نامتوازن و مرکب

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

توسعه نامتوازن و مرکب (به انگلیسی: Uneven and combined development) یا توسعهٔ نابرابر و مرکب، یک مفهوم مارکسیستی است[۱] که برای توضیح مجموع پویایی‌های تاریخ بشری استفاده می‌شود. این مفهوم در اصل توسط انقلابی اهل روسیه، لئون تروتسکی در آغاز سدهٔ بیستم و در زمانی استفاده شد که او مشغول تحلیل آیندهٔ احتمالی رژیم تزاری در روسیه، و امکانات توسعه‌ای بود که در رابطه با اقتصاد و تمدن امپراتوری روسیه وجود داشت.[۲] توسعهٔ متوازن و مرکب مبنای استراتژی سیاسی او در رابطه با انقلاب مداوم بود،[۳] که به طور ضمنی این ایده را که جامعهٔ انسانی ناگزیر است از خلال یک توالی تک‌خطی توسعه بیابد و از «مرحله»های ضروری عبور نماید را رد می‌کرد. البته پیش از تروتسکی، افرادی همچون نیکلای چرنیشفسکی و واسیلی ورونتسف نیز ایدهٔ مشابهی را مطرح کرده‌بودند.[۴] این مفهوم امروز نیز توسط تروتسکیست‌ها و نیز مارکسیست‌های دیگری که به سیاست جهانی می‌پردازند مورد استفاده قرار می‌گیرد.[۵]

منابع[ویرایش]

  1. اشمن، سام. ۲۰۱۲. توسعۀ نامتوازن و مرکب، صص ۶۵-۶۰، در بن فاین و آلفردو سعد فیلو، کتاب همراه انتشارات الگار دربارۀ اقتصاد مارکسیستی، چلتنهام،انگلستان، انتشارات ادوارد الگار.
  2. ریچارد ب. دی، و دنیل گایدو. ۲۰۱۱. شواهدی بر انقلاب مداوم: داده‌های مستند، شیکاگو: های‌مارکت.
  3. تروتسکی، لئون. ۱۹۳۱. انقلاب مداوم در آرشیو مارکسیست‌ها، بازدید در ۱۶ آوریل ۲۰۱۹.
  4. ریچارد ب. دی، و دنیل گایدو. ۲۰۱۱. ص ۲۷.
  5. بیل دان و هوگو رادایس. ۲۰۰۶. صد سال انقلاب مداوم: نتایج و چشم‌اندازها، لندن: نشر پلاتو.