تعایش

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

تعایش یا هم‌زیستی(اسپانیایی: [kombiˈβenθja]؛ عربی: [التعايش]، هم‌زیستی)، اصطلاحی آکادمیک است که برای نخستین توسط واژه‌شناس اسپانیایی آمریکو کاسترو برای دوره از تاریخ اسپانیا از زمان فتح اندلس توسط مسلمانان تا قرن ۱۵ میلادی و بیرون راندن یهودیان از اسپانیا به کار رفت. براساس این این اصطلاح در پادشاهی‌های مورو شبه‌جزیره ایبریا، مسلمانان (موروها)، مسیحیان و یهودیان به‌طور مسالمت‌آمیز و در صلح در کنار یکدیگر می‌زیستند. براساس این تفسیر از تاریخ، این دوره از تنوع و همزیستی ادیان با تاریخ‌های بعدی اسپانیا و پرتغال متفاوت است چراکه در این دو تاریخ سیاست‌های متفاوتی نسبت به سایر ادیان در پیش گرفته شد. با این حال برخی پژوهشگران و مورخان نسبت به این مسئله با تردید می‌نگرد و نوعی آن را افسانه می‌خوانند.

گروه‌های اصلی[ویرایش]

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]