تعالی فردی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

تعالی فردی (انگلیسی: Egotistical sublime)، تعبیری است که جان کیتس برای توصیف شعر ویلیام وردزورث در نامه ای به ریچارد وودهاوس در سال ۱۸۱۸ به کار برد.

تعالی نفس[ویرایش]

تعالی نفسانی انسان در گره زدن روح خود با ذات الهی[۱] منوط به رهایی از قید غرور و خود پسندی است و در غزلیات ویلیام شکسپیر نمونه دارد.[۲]

منابع[ویرایش]

  1. معنویت اکولوژیک در مجموعه اشعار سهراب سپهری و رالف والدو امرسون با تکیه بر عنصر «آب»، انیس کلانتری، ناهید محمدی، ادبیات پارسی معاصر، دوره ۹، شماره ۲ - شماره پیاپی ۲۷، دی ۱۳۹۸
  2. Fessler, Leah. "A 19th-century poet's trick for cultivating a creative mindset". Quartz (به انگلیسی). Retrieved 2022-04-19.