تروبادور (اپرا)
| Il trovatore | |
|---|---|
| اپرا ساخته جوزپه وردی | |
 پوستر اپرا | |
| نویسنده | سالوادور کامارانوبا اضافه‌هایی از Leone Emanuele Bardare |
| زبان | ایتالیایی |
| بر پایه | نمایشنامه‌ای از آنتونیو گوتیارز با نام El trovador |
| اولین اجرا | ۱۹ ژانویه ۱۸۵۳ تئاتر آپولو، رم |
تروبادور (ایتالیایی: Il trovatore یا ایل تراواتوره) اپرایی در چهار پرده از جوزپه وردی به لیبرتوی ایتالیایی است که عمدتاً توسط سالوادور کاممارانو بر اساس نمایشنامه‌ای با همین نام منتشر شده در ۱۸۳۶ اثر آنتونیو گارسیا گوتیرز نوشته شده‌است. این موفق‌ترین نمایشنامه گارسیا گوتیرز بود، نمایشی که جولیان بودن آن را اینگونه توصیف می‌کند: «ملودرامی بلند و پراکنده که به طرزی پر زرق و برق از وحدت‌های ارسطویی سرپیچی می‌کند و مملو از حوادث خارق‌العاده و عجیب است». [۱]
اولین نمایش این اپرا در تئاتر آپولو در رم در ۱۹ ژانویه ۱۸۵۳ برگزار شد و «راهپیمایی پیروزمندانه در سراسر جهان اپرا را آغاز کرد» [۲].
امروزه، تروبادور به‌طور مکرر به صحنه می‌رود و جزء اصلی رپرتوار استاندارد اپرا است.
خلاصه داستان
[ویرایش]اپرای تروبادور، اثری در چهار پرده از جوزپه وردی، داستانی پر پیچ و خم از عشق، انتقام و هویت‌های پنهان را روایت می‌کند. داستان در اسپانیای قرن پانزدهم رخ می‌دهد و حول محور چهار شخصیت اصلی می‌چرخد: لئونورا، بانویی اشرافی که مورد توجه دو مرد قرار دارد؛ مانریکو، تروبادور (خنیاگر دوره‌گرد) و انقلابی که لئونورا عاشق اوست؛ کنت دی لونا، اشراف‌زاده‌ای رقیب مانریکو در عشق به لئونورا؛ و آزوچنا، کولی‌ای که رازهای تاریکی از گذشته را در سینه دارد.[۳]
داستان با روایت آزوچنا از گذشته‌ای تلخ آغاز می‌شود. او به انتقام مرگ مادرش، پسر کنت دی لونا را می‌رباید و به اشتباه پسر خود را به جای او در آتش می‌سوزاند. سال‌ها بعد، مانریکو به عنوان تروبادوری شجاع ظاهر می‌شود و دل لئونورا را می‌رباید. کنت دی لونا که خود نیز عاشق لئونورا است، به رقابت با مانریکو برمی‌خیزد. درگیری‌های سیاسی و شخصی میان این سه نفر، داستان را به اوج خود می‌رساند.[۴]
در پرده‌های بعدی، رازهای بیشتری از گذشته آزوچنا فاش می‌شود و هویت واقعی مانریکو آشکار می‌گردد. آزوچنا که در واقع مادر مانریکو است، به او کمک می‌کند تا از دست کنت دی لونا بگریزد. اما در نهایت، کنت دی لونا موفق می‌شود مانریکو را دستگیر کند. لئونورا برای نجات جان مانریکو، حاضر می‌شود با کنت دی لونا ازدواج کند، اما به او وعده می‌دهد که قبل از ازدواج، خود را مسموم خواهد کرد. پس از مسموم کردن خود، لئونورا جان می‌دهد و کنت دی لونا نیز مانریکو را اعدام می‌کند. آزوچنا که شاهد این صحنه است، به کنت دی لونا اعتراف می‌کند که مانریکو پسر واقعی او بوده است.[۵]
منابع
[ویرایش]- ↑ Budden 1984, p. 59.
- ↑ Budden 1984, p. 66.
- ↑ Budden, Julian. The Operas of Verdi, Volume 1: From Oberto to Rigoletto. London: Cassell Ltd, 1973. pp.
- ↑ Parker, Roger. Leonora's Last Act. Cambridge Opera Journal, Vol. 1, No. 3 (Nov., 1989), pp. 245-263.
- ↑ Verdi, Giuseppe. Il trovatore. Libretto.
پیوند به بیرون
[ویرایش]- Il trovatore: Scores at the International Music Score Library Project
- Synopsis, libretto, giuseppeverdi.it
 | این یک مقالهٔ خرد درباره اپرا یا موضوعات مربوط به آن است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |