بی‌خردی بخردانه
مفهوم موسوم به بی‌خردی بخردانه را براین کپلن اقتصاددان در سال ۲۰۰۱ برای وفق دادن موجودیت گسترده بی‌خردی (مخصوصاً در قلمروی دین و سیاست) با عقلانیتی که علم اقتصاد و نظریه بازی‌ها آن را فرض می‌گیرد، معروف کرد.[۱][۲] این نظریه در کنار تبعاتش برای دمکراسی، در کتاب افسانه رأی دهنده عقلانی کپلن بسط داده شد.
مقصود اصلی این مهوم این بود که توضیح داده شود چگونه ممکن است سیاست‌های (به قولی) مخرب در یک دمکراسی پیاده شود، و بر خلاف قضیه انتخاب عمومی، کپلن فرض می‌گیرد رأی دهندگان خود آن‌ها را انتخاب می‌کنند. شهودگرایان اخلاقی همچون مایکل هیومر فیلسوف در توضیح نابخردی در سیاست از این نظریه استقبال کرده‌اند.[۳][۴] این نظریه برای توضیح باور دینی هم به کار گرفته شده است.[۵]
منابع[ویرایش]
- ↑ "Caplan's original paper on rational irrationality". Bryan Caplan. Archived from the original on 15 July 2009. Retrieved 2012-02-13.
- ↑ "Caplan's paper on rational irrationality versus rational ignorance". Bryan Caplan. Retrieved 2012-02-13.
- ↑ "Michael Huemer on irrationality in politics". Michael Huemer. Archived from the original on 19 March 2017. Retrieved 2012-02-13.
- ↑ "Michael Huemer's TEDX talk on irrationality in politics". Michael Huemer.
- ↑ "Debate between Caplan and Iannaccone on rational irrationality in religion". Bryan Caplan. Retrieved 2012-02-13.
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Rational irrationality». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۸ مه ۲۰۱۷.