بینوسپیرون
ظاهر
دادههای بالینی | |
---|---|
کد ATC |
|
شناسهها | |
| |
شمارهٔ سیایاس |
|
پابکم CID | |
کماسپایدر | |
UNII |
|
ChEMBL | |
CompTox Dashboard (EPA) | |
دادههای فیزیکی و شیمیایی | |
فرمول شیمیایی | C20H26N2O4 |
جرم مولی | ۳۵۸٫۴۳۸ g·mol−1 |
مدل سه بعدی (جیمول) | |
| |
| |
(صحتسنجی) |
بینوسپیرون (انگلیسی: Binospirone) دارویی است که به عنوان یک آگونیست جزئی در گیرنده های خودی سوماتودندریتیک 5-HT1A اما به عنوان یک آنتاگونیست در گیرنده های پس سیناپسی 5-HT1A عمل می کند.[۱] اثرات ضد اضطراب دارد.[۲]
منابع
[ویرایش]- ↑ Bertrand F, Lehmann O, Galani R, Lazarus C, Jeltsch H, Cassel JC (April 2001). "Effects of MDL 73005 on water-maze performances and locomotor activity in scopolamine-treated rats". Pharmacology, Biochemistry, and Behavior. 68 (4): 647–60. doi:10.1016/S0091-3057(01)00448-8. PMID 11526961. S2CID 8595441.
- ↑ Moser PC, Tricklebank MD, Middlemiss DN, Mir AK, Hibert MF, Fozard JR (February 1990). "Characterization of MDL 73005EF as a 5-HT1A selective ligand and its effects in animal models of anxiety: comparison with buspirone, 8-OH-DPAT and diazepam". British Journal of Pharmacology. 99 (2): 343–9. doi:10.1111/j.1476-5381.1990.tb14706.x. PMC 1917389. PMID 1970269.
- مشارکتکنندگان ویکیپدیا. «Binospirone». در دانشنامهٔ ویکیپدیای انگلیسی، بازبینیشده در ۷ ژانویه ۲۰۲۴.
پیوند به بیرون
[ویرایش]در ویکیانبار پروندههایی دربارهٔ بینوسپیرون موجود است.