بوقای کبیر

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

ابوموسی معروف به بغاالکبیری، سردار ترک دربار خلفای عباسی در سده‌های دوم و سوم؛ در زمان خلافت معتصم (۲۱۸–۲۲۷) به دربار او راه یافت و چون خلیفه به ترکان توجهی خاص داشت، بزودی در زمره حاجبان و سرداران او درآمد. در ۲۲۰، به فرمان معتصم، برای یاری افشین در جنگ با بابک، به آذربایجان روانه شد. رویارویی در محل قلعه بَذ روی داد و بغا شکست خورد[۱]

پانویس[ویرایش]

  1. فهیمی، مهین، «بغای کبیر»، دانشنامه جهان اسلام، جلد 3