پرش به محتوا

اینسل

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

اینسِل (گوش دهیدi‎/ˈɪnsɛl/‎ IN-sel؛ تکواژی چند وجهی از تبتل‌ورزان ناخواسته (involuntary celibates)[۱]) اصطلاحی است مرتبط با یک زیرفرهنگ اینترنتی که عمدتاً شامل مردان دگرجنس‌گرا است که خود را ناتوان از یافتن یک رابطهٔ عاشقانه یا شریک جنسی می‌دانند، با آنکه خواهان چنین رابطه‌ای هستند. این افراد اغلب زنان و دختران را مقصر می‌دانند، آنان را شیءانگارانه می‌بینند و تحقیر می‌کنند.[۲][۳][۴] این اصطلاح در ابتدا حدود سال ۱۹۹۷ با شکل «invcel» توسط یک دانشجوی زن کوئیر کانادایی به نام آلانا ساخته شد، اما تا سال ۱۹۹۹ به شکل «incel» تغییر یافت،[۵][۶] و در دههٔ ۲۰۱۰، پس از تأثیر تروریست‌های زن‌ستیز مانند تیراندازی در آیلا ویستا در سال ۲۰۱۴ و حادثهٔ ون تورنتو در سال ۲۰۱۸ به شهرت رسید.[۷]

گفتمان آنلاین این زیرفرهنگ با تندخویی، خصومت، شیءانگاری جنسی، زن‌ستیزی، مردم‌ستیزی، خودخوری و خودبیزاری، نژادپرستی، حس استحقاق به رابطهٔ جنسی، سرزنش زنان و افراد موفق در روابط جنسی برای وضعیت خودشان (که اغلب به‌عنوان تعین‌گرایی ناشی از جبرگرایی زیستی، ژنتیک تکاملی یا یک بازی ناعادلانه تلقی می‌شود)، هیچ‌انگاری، فرهنگ تجاوز و حمایت از خشونت جنسی و غیرجنسی علیه زنان و افراد دارای روابط جنسی توصیف شد ه است.[۸][الف] جوامع اینسل به طور فزاینده‌ای از سوی پژوهشگران، مقامات دولتی و دیگران به دلیل زن‌ستیزی، ترویج و تشویق خشونت، و افراط‌گرایی مورد انتقاد قرار گرفته‌اند.[۲۳] در گذر زمان، این زیرفرهنگ با افراط‌گرایی و تروریسم پیوند خورده است و از سال ۲۰۱۴ تاکنون، چندین کشتار جمعی، عمدتاً در آمریکای شمالی، توسط افرادی که خود را اینسل معرفی می‌کردند انجام شد ه است، همچنین موارد دیگری از خشونت یا تلاش برای اعمال خشونت نیز رخ داده است.

مرکز حقوقی فقر جنوبی این زیرفرهنگ را «بخشی از اکوسیستم آنلاین برتری‌طلبی مردانه» توصیف کرده که در فهرست گروه‌های نفرت‌پراکن این مرکز قرار دارد.[۲۴][۲۵] انجمن جهانی اینترنت برای مقابله با تروریسم بیان کرد ه است که «جامعهٔ اینسل دارای ایدئولوژی زن‌ستیزانه‌ای است که زنان را از نظر ژنتیکی پایین‌تر از مردان می‌داند، چرا که میل جنسی آن‌ها را به تولیدمثل با مردان از نظر ژنتیکی برتر سوق می‌دهد و به همین دلیل، مردان نامطلوبی همچون خود اینسل‌ها را کنار می‌گذارد»؛ این دیدگاه «تمام نشانه‌های یک ایدئولوژی افراطی را داراست». همچنین، ترکیب آرزوی بازگشت به گذشته‌ای افسانه‌ای که در آن همهٔ مردان حق رابطهٔ جنسی با زنان فرودست را داشتند، همراه با احساس شکست از پیش تعیین‌شده و هیچ‌انگاری، این جهان‌بینی را خطرناک می‌سازد.[۲۶][۲۷] برآوردها از اندازهٔ کلی این خرده‌فرهنگ بسیار متفاوت است و از چند هزار تا چند صد هزار نفر متغیر گزارش شد ه است.[۲۸][۲۹]

تاریخچه و سازمان

[ویرایش]

نخستین وب‌سایتی که از اصطلاح «اینسل» استفاده کرد، پروژه‌ای به‌نام «پروژهٔ تجرد ناخواستهٔ آلانا» بود که در سال ۱۹۹۷ توسط آلانا، دانشجویی در کانادا، برای گفتگو دربارهٔ نداشتن فعالیت جنسی خود با دیگران راه‌اندازی شد.[۳۰][۶] برخی رسانه‌ها به‌اشتباه تاریخ آغاز آن را سال ۱۹۹۳ دانسته‌اند، که در واقع مربوط به تجربه‌ای شخصی است که بعدها الهام‌بخش طراحی این صفحه شد.[۳۰] این وب‌سایت به محلی برای افرادی از تمام جنسیت‌ها و گرایش جنسی‌ها تبدیل شد تا افکار و تجربیات خود را به اشتراک بگذارند.[۳۰][۱۰] آلانا در همان سال ۱۹۹۷ یک لیست پست‌سپاری در این زمینه راه‌اندازی کرد که از سرواژهٔ INVCEL استفاده می‌کرد. این واژه بعداً به «incel» کوتاه شد و به‌معنای «هر فردی از هر جنسیتی که احساس تنهایی می‌کرد، هرگز رابطهٔ جنسی نداشته بود یا برای مدت طولانی وارد رابطه‌ای نشده بود» به‌کار می‌رفت.[۶]

در دوران دانشگاه و پس از آن، آلانا دریافت که دوجنس‌گرا است و به‌تدریج با هویت خود احساس راحتی بیشتری پیدا کرد.[۳۱] حدود سال ۲۰۰۰، او مشارکت در پروژهٔ آنلاینش را متوقف و وب‌سایت را به فردی ناشناس واگذار کرد.[۳۰][۳۲][۳۳] آلانا در سال ۲۰۱۸ دربارهٔ پروژه‌اش گفت: «این واقعاً یک مشت مرد نبودند که زنان را مقصر مشکلاتشان می‌دانستند. این تصویر غم‌انگیزی از پدیده‌ای است که امروز می‌بینیم. طی ۲۰ سال گذشته خیلی چیزها تغییر کرده‌اند».[۶] وقتی آلانا دربارهٔ تیراندازی در آیلا ویستا خواند و دید که بخش‌هایی از زیرفرهنگ اینسل، عامل حمله را ستایش می‌کنند، نوشت: «مثل دانشمندی هستم که چیزی اختراع کرده که نهایتاً به سلاح جنگی تبدیل شده؛ نه می‌توانم این واژه را از نو اختراع نکرده باشم، و نه می‌توانم استفاده از آن را محدود به آدم‌های خوب‌تر و نیازمندتر کنم».[۳۴][۳۱] او از تغییر معنای واژه نسبت به نیت اولیه‌اش ابراز تأسف کرد؛ نیتی که هدفش ایجاد «جامعه‌ای فراگیر» برای افرادی از همهٔ جنسیت‌ها بود که به‌دلیل مهارت‌های اجتماعی پایین، محرومیت اجتماعی یا اختلال روانی از رابطهٔ جنسی محروم مانده بودند.[۲۸]

در سال ۲۰۰۳، تابلوی پیام love-shy.com راه‌اندازی شد تا محلی برای افرادی باشد که احساس می‌کردند دائماً طرد می‌شوند یا در برقراری ارتباط با شریک احتمالی بسیار خجالتی‌اند و می‌خواستند دربارهٔ وضعیت خود گفتگو کنند.[۳۵][۳۶] این وب‌سایت نسبت به نمونهٔ دیگر آن یعنی IncelSupport که آن نیز در دههٔ ۲۰۰۰ راه‌اندازی شده بود، نظارت سخت‌گیرانه‌تری نداشت. در حالی که IncelSupport از زنان و مردان استقبال می‌کرد و پست‌های زن‌ستیزانه را ممنوع کرده بود، کاربران love-shy.com عمدتاً مرد بودند. در طول دههٔ بعد، ترکیب اعضای love-shy.com و جوامع حاشیه‌ای راست‌گرای آنلاین مانند ۴چن به‌طور فزاینده‌ای با هم همپوشانی یافت.[۳۷] در دههٔ ۲۰۰۰، جوامع اینسل به‌تدریج رادیکال‌تر شدند، چرا که رفتارهایی را پذیرفتند که در انجمن‌هایی مانند ۴چن و ردیت رایج بود؛ جایی که پست‌های افراطی برای کسب توجه تشویق می‌شدند.[۳۸]

به گفتهٔ بروس هافمن و همکارانش، هم‌زمان با فراگیر شدن اظهارنظرهای «لب مرز» و افراطی در جوامع اینسل، ترول‌گری افراطی و «شت‌پستینگ» نیز در این فضا رشد کرد.[۳۸] انجمن r/incels در ردیت، به یکی از فعال‌ترین جوامع اینسل در اینترنت تبدیل شد. این انجمن به‌عنوان محلی شناخته می‌شد که مردان در آن، زنان را مقصر وضعیت تجرد ناخواستهٔ خود می‌دانستند، گاهی از تجاوز جنسی یا اشکال دیگر خشونت حمایت می‌کردند، و مطالب زن‌ستیزانه و اغلب نژادپرستانه منتشر می‌نمودند.[۳۹][۴۰] در ۷ نوامبر ۲۰۱۷، ردیت این انجمن را در پی اجرای سیاست جدیدی که در اکتبر همان سال تصویب شده بود مسدود کرد؛ این سیاست انتشار «محتوایی که به خشونت یا آسیب فیزیکی علیه فرد یا گروهی از مردم تشویق، تجلیل یا تحریک کند یا خواستار آن باشد» را ممنوع می‌کرد.[۴۱][۴۰] در زمان مسدودسازی، این جامعه حدود ۴۰٬۰۰۰ عضو داشت.[۴۰]

جامعهٔ اینسل پس از بسته‌شدن r/incels، به فعالیت خود در سایر زیرردیت‌ها در ردیت ادامه داد، از جمله در زیرردیت r/braincels. با اینکه لحن این انجمن مشابه r/incels بود، مدیران r/braincels اعلام کردند که آن‌ها از خشونت یا افراد خشونت‌طلب حمایت نمی‌کنند و آن را تجلیل نمی‌نمایند؛ و این تفاوت را دلیل بقای اولیهٔ انجمن خود در مقایسه با سلف آن دانستند که به‌دلیل محتوای خشونت‌آمیز مسدود شده بود.[۴۲] با این حال، در ۳۰ سپتامبر ۲۰۱۹، زیرردیت r/braincels نیز پس از آن‌که ردیت سیاست‌های ممنوعیت خود را گسترش داد، مسدود شد.[۹][۴۳] در پی این اقدامات، جوامع اینسل شروع به ترک پلتفرم‌های عمومی کردند و به‌جای آن، به استفاده از انجمن‌های بسته و اختصاصی برای موضوعات خود روی آوردند.[۱۱][۴۴]

در دههٔ ۲۰۱۰، این زیرفرهنگ با مسدودسازی r/incels و همچنین وقوع مجموعه‌ای از کشتارهای جمعی که توسط مردانی انجام شد که یا خود را عضو این زیرفرهنگ می‌دانستند یا ایدئولوژی مشابهی داشتند، توجه عمومی بیشتری را به خود جلب کرد.[۳۶][۴۵] افزایش توجه به جوامع اینسل به احساس «استحقاق آسیب‌دیده» در میان برخی مردان نسبت داده شده است؛ مردانی که احساس می‌کنند از حقوقی که شایستهٔ آن هستند محروم شده‌اند و زنان را به‌خاطر نداشتن رابطهٔ جنسی مقصر می‌دانند.[۴۶] از حدود سال ۲۰۱۹، برخی از اینسل‌هایی که خود را چنین معرفی می‌کنند، تلاش کرده‌اند دیدگاه‌های خود را به‌گونه‌ای بازتعریف کنند که بیشتر با جریان اصلی جامعه هماهنگ به‌نظر برسد؛ از طریق نوشتن پست‌های وبلاگی و مقالات در ویکی‌ها و انجمن‌های موضوع‌محور. این مطالب معمولاً بیان‌های آشکار زن‌ستیزانه را در بخش‌هایی از زیرفرهنگ اینسل رد می‌کنند، بر ناهمگونی در میان جوامع اینسل تأکید دارند، و اینسل‌ها را نه به‌عنوان یک زیرفرهنگ اینترنتی، بلکه به‌عنوان افرادی در یک وضعیت زیستی مشترک معرفی می‌کنند؛ وضعیتی که ممکن است حتی شامل افرادی شود که عضو این زیرفرهنگ نیستند.[۴۷][۴۸][۴۹][۵۰]

در سال ۲۰۲۱، م. کلی در مؤسسهٔ پژوهشی همکاران پژوهشی سیاسی نوشت که این تلاش‌ها برای بازتعریف هویت اینسل با نحوهٔ خودتعریفی و شیوه‌های مدیریت درون‌گروهی آن‌ها در تضاد است؛ زیرا در این جوامع کاربران مدام مشروعیت دیگر اعضا را به‌عنوان «اینسل واقعی» به چالش می‌کشند، اما در عین حال افرادی را که پیش‌تر تجربهٔ جنسی داشته‌اند، در صورتی که ایدئولوژی سیاسی مشابهی داشته باشند، به‌عنوان عضو می‌پذیرند.[۴۷]

افراط‌گرایی

[ویرایش]

از اواخر دههٔ ۲۰۱۰، جوامع اینسل افراط‌گراتر شدند و تمرکز بیشتری بر خشونت پیدا کردند.[۵۱][۵۲][۵۳] این تحول به عوامل مختلفی نسبت داده شده است، از جمله تأثیر گروه‌های نفرت‌پراکن اینترنتی هم‌پوشان، و ظهور گروه‌های راست‌گرایی آلترناتیو و برترپنداری نژاد سفید.[۵۴][۵۵][۵۶][۵۷] خطاب‌های زن‌ستیزانه و خشونت‌طلبانهٔ برخی از اعضای این جوامع باعث شد که وب‌سایت‌ها و میزبان‌های اینترنتی بسیاری این گروه‌ها را مسدود کنند.[۵۸][۵۹][۶۰]

جوامع اینسل همچنان در پلتفرم‌های آسان‌گیرتری مانند ۴چن، 8chan، و گب فعال هستند، همچنین در انجمن‌های اینترنتی‌ای که به‌طور خاص برای این موضوع ایجاد شده‌اند.[۶۱][۶۲][۶۳] اینسل‌هایی که افراط‌گراتر هستند و خود را چنین معرفی می‌کنند، به‌طور فزاینده‌ای به فضاهای پنهان‌تری مهاجرت کرده‌اند، از جمله به خدمات گفت‌وگوی مرتبط با بازی‌های رایانه‌ای (مانند دیسکورد) و دارک وب، تا از مسدودسازی سایت‌ها و همچنین خودسانسوری که در برخی جوامع اینسل برای دوری از توجه نهادهای امنیتی یا ارائه‌دهندگان خدمات اینترنتی شکل گرفته، دور بمانند.[۶۴]

از سال ۲۰۱۸ و در طول دههٔ ۲۰۲۰، ایدئولوژی اینسل از سوی دولت‌های آمریکای شمالی و پژوهشگران به‌عنوان تهدیدی تروریستی توصیف شد ه است، و نیروهای امنیتی در مورد این زیرفرهنگ هشدارهایی صادر کرده‌اند.[۳۸][۶۵][۶۶] در ماه مهٔ ۲۰۱۹، یک مرد آمریکایی به‌دلیل تهدید تروریستی به حداکثر پنج سال زندان محکوم شد. او در شبکه‌های اجتماعی نوشته بود: «قصد دارم به یک مکان عمومی تیراندازی کنم ... هر دختری را که ببینم خواهم کشت».[۶۷] در سپتامبر ۲۰۱۹، نیروی زمینی ایالات متحدهٔ آمریکا به سربازان دربارهٔ احتمال وقوع خشونت در سالن‌های نمایش فیلم جوکر هشدار داد، پس از آن‌که «گفت‌وگوهایی نگران‌کننده و بسیار مشخص» در میان اینسل‌هایی که در دارک‌وب فعالیت می‌کردند، کشف شد.[۳۸]

در گزارشی که در ژانویهٔ ۲۰۲۰ از سوی ادارهٔ ایمنی عمومی تگزاس منتشر شد، جنبش اینسل به‌عنوان یک «تهدید نوظهور تروریسم داخلی» توصیف شده بود که «ممکن است به‌زودی با سطح مرگ‌باری سایر انواع تروریسم داخلی برابری کند یا حتی از آن فراتر رود».[۶۸][۱۱][۶۹] در مقاله‌ای که در سال ۲۰۲۰ توسط بروس هافمن و همکارانش در نشریهٔ مطالعات در تعارض و تروریسم منتشر شده، نتیجه‌گیری شده‌ است که «تجلی‌های خشونت‌آمیز این ایدئولوژی تهدیدی جدید در زمینهٔ تروریسم به‌شمار می‌رود که نباید از سوی نهادهای مجری قانون داخلی نادیده گرفته یا کم‌اهمیت تلقی شود».[۳۸]

جان هورگان، استاد روان‌شناسی در دانشگاه ایالتی جورجیا که در سال ۲۰۱۹ یک کمک‌هزینهٔ ۲۵۰٬۰۰۰ دلاری از وزارت امنیت داخلی ایالات متحدهٔ آمریکا برای مطالعهٔ زیرفرهنگ اینسل دریافت کرده بود، توضیح داد که چرا ایدئولوژی اینسل با تروریسم هم‌ارز دانسته می‌شود: «این‌که اینسل‌ها در پی تغییر شرایط در سطحی بزرگ‌تر و ایدئولوژیک‌تر هستند، از نظر من دقیقاً همان چیزی است که آن را به یک نمونهٔ کلاسیک از تروریسم تبدیل می‌کند. این به‌معنای آن نیست که همهٔ اینسل‌ها تروریست‌اند. اما اقدامات خشونت‌آمیز اینسل‌ها، بی‌تردید، از نظر من تروریسم است».[۷۰]

در فوریهٔ ۲۰۲۰، حمله با قمه در تورنتو (۲۰۲۰) که گفته می‌شد با انگیزهٔ ایدئولوژی‌های اینسل انجام شده، به نخستین مورد از این نوع خشونت تبدیل شد که به‌عنوان تروریسم تحت پیگرد قرار گرفت. پلیس سواره‌نظام سلطنتی کانادا اعلام کرد که زیرفرهنگ اینسل را جنبشی از نوع «افراط‌گرایی خشونت‌آمیز با انگیزهٔ ایدئولوژیک» تلقی می‌کند.[۷۱] در سال ۲۰۲۱، جیکوب وِر در نشریهٔ روندها و تحلیل‌های ضدتروریسم نوشت که تحلیل‌های مربوط به اینسل عمدتاً بر ایالات متحده و کانادا متمرکز بوده‌اند، چرا که بیشترین حملات با انگیزهٔ اینسل در این کشورها رخ داده‌ است.[۷۲] در مارس ۲۰۲۲، سرویس مخفی ایالات متحدهٔ آمریکا از طریق مرکز ملی ارزیابی تهدید، مطالعهٔ موردی‌ای با عنوان «هات یوگا تالاهسی: مطالعه‌ای موردی از افراط‌گرایی زن‌ستیزانه» منتشر کرد تا به بررسی تیراندازی در تالاهسی ۲۰۱۸ در یک استودیوی هات یوگا بپردازد و توجه‌ها را به «تهدید خاص ناشی از افراط‌گرایی زن‌ستیزانه» جلب کند.[۷۳]

تالارهای گفتگو

[ویرایش]

در سال ۲۰۱۷، بزرگ‌ترین انجمن اینسل توسط یکی از مدیران پیشین زیربخش r/incels در ردیت بنیان‌گذاری شد. این انجمن تا اکتبر ۲۰۲۲ نزدیک به ۱۵٬۰۰۰ عضو داشت.[۷۴][۷۵] ساختار آن از تالارهای گفتگوی عمومی و ثبت‌نامی تشکیل شده‌ است که افراد خودمعرفی‌شده به‌عنوان اینسل می‌توانند در آن دربارهٔ تجربیات شخصی‌شان گفتگو کنند. مدیران این انجمن زنان و افراد ال‌جی‌بی‌تی را از عضویت منع کرده‌اند و اعلام کرده‌اند که این فضا برای افراد دگرجنس‌گرا طراحی شده‌ است.[۷۶][۷۷] در سال ۲۰۲۰، تالیا لاوین در کتاب خود با عنوان جنگ‌سالاران فرهنگی فرهنگ حاکم بر این وب‌سایت را ترکیبی از «ادعاهای رقابتی»، «لاف‌زنی‌های میخانه‌ای» و محتوای شوک‌آور توصیف کرد.[۷۸] در سال ۲۰۲۳، رولینگ استون فرهنگ این سایت را انتقام‌جویانه توصیف کرد و نمونه‌ای از آن را این‌گونه گزارش داد: یکی از مدیران پیشین انجمن که وارد رابطهٔ عاشقانه‌ای شد، از سوی کاربران دیگر به‌عنوان «اینسل قلابی» طرد شد.[۷۹] در سال ۲۰۱۹، واکس گزارش داد که فرهنگ حاکم بر این سایت شامل ستایش از عاملان کشتارهای جمعی است و مدیران سایت با این موضوع برخوردی جدی ندارند.[۸۰]

این وب‌سایت از زمان راه‌اندازی، از چندین دامنهٔ سطح‌بالا استفاده کرده‌ است؛ زیرا یکی از ثبت‌کننده‌های دامنه به دلیل محتوای خشونت‌آمیز و زن‌ستیز، آن را معلق کرد،[۸۱] و ثبت مجدد آن نیز توسط ثبت‌کننده‌ای دیگر رد شد.[۸۲] مالکان این وب‌سایت همچنین یک ویکی نیز اداره می‌کنند،[۸۳][۸۴] که پژوهشگرانی که در نشریهٔ رسانه‌های نوین و جامعه منتشر کرده‌اند، آن را به دلیل گلچین‌کردن منابع دانشگاهی برای تبلیغ دیدگاه‌های زن‌ستیزانه نقد کرده‌اند.[۸۵]

ارتباط با انجمن‌های خودکشی

[ویرایش]

در سپتامبر ۲۰۲۲، مرکز مقابله با نفرت دیجیتال مستقر در بریتانیا گزارشی دربارهٔ بزرگ‌ترین انجمن اختصاصی اینسل‌ها (بر پایهٔ بازدید ماهانه) و شبکه‌ای از وب‌گاه‌های مرتبط منتشر کرد که توسط دو فرد با نام مستعار اداره می‌شوند. واشینگتن پست، نیویورک تایمز، و مرکز مقابله با نفرت دیجیتال این دو نفر را دیه‌گو خواکین گالانته، ساکن اروگوئه، و لامارکوس اسمال، ساکن ایالات متحده، معرفی کردند.[۸۶][۸۷][۸۸][۸۹] در دسامبر ۲۰۲۱، نیویورک تایمز گزارش داد که ۴۵ نفر را به صورت جداگانه شناسایی کرده که مرگشان با وب‌گاه «خودکشی مجاز» مرتبط بوده است،[۹۰] و تخمین زد که عدد واقعی احتمالاً بسیار بیشتر است.[۹۱][۹۲] گزارشگران تایمز دریافتند که گالانته و اسمال، وب‌گاه خودکشی را در کنار چندین انجمن اینسل ایجاد و اداره کرده‌اند. مرکز مقابله با نفرت دیجیتال همچنین گزارش داد که این دو نفر انجمن‌هایی برای جوامع آنلاین مرتبط با تصویر بدنی و بیکاری نیز مدیریت می‌کنند.[۹۳][۹۴]

ایدئولوژی

[ویرایش]

بسیاری از جوامع اینسل با رنجش و نفرت، خودترحمی، نژادپرستی، زن‌ستیزی و انسان‌گریزی شناخته می‌شوند. گفت‌وگوها اغلب بر این باور متمرکزند که مردان حق دارند از رابطهٔ جنسی برخوردار باشند. دیگر موضوعات رایج شامل تنبلی، تنهایی، ناراحتی، خودکشی، بدل جنسی و تن‌فروشی است، همچنین ویژگی‌هایی که به باور آنان، جذابیت فرد را به‌عنوان شریک عاطفی افزایش می‌دهد، مانند ظاهر، درآمد یا شخصیت.[۹۵][۹۶][۹۷] جامعهٔ اینسل دارای نوعی هویت قربانی مشترک است که در آن افراد به شکلی تقدیرگرایانه شکست‌های خود را گرامی می‌دارند و یکدیگر را از تلاش برای موفقیت عاطفی بازمی‌دارند.[۹۸]

مخالفت با فمینیسم و حقوق زنان در میان اینسل‌ها رایج است. برخی کاربران، جنبش آزادی‌بخش زنان را عامل ناتوانی خود در یافتن شریک عاطفی می‌دانند.[۹۹] برخی بر این باورند که زمانی دوران طلایی وجود داشته که در آن زوج‌ها در سنین پایین ازدواج می‌کردند، به‌شدت تک‌همسر بودند و به نقش جنسیتی سنتی پایبند می‌ماندند. به باور آنان، در آن زمان ظاهر نقش کم‌تری در شکل‌گیری روابط عاشقانه داشت و «حق» مردان برای رابطهٔ جنسی با زنان هرگز زیر سؤال نمی‌رفت.[۱۰۰][۱۰۱] طرفداران این باور اغلب در تعیین دقیق زمان آن دوران اختلاف نظر دارند، اما در این‌که این نظم پیشین به‌تدریج به‌دست فمینیسم، انقلاب جنسی، آزادی زنان و پیشرفت فناوری از میان رفت، هم‌عقیده‌اند.[۱۰۲] الکسی پودنبسنی [ru]، یکی از چهره‌های برجسته در میان جوامع روسی اینسل و ضدفمینیسم،[۱۰۳] نظریه‌ای با عنوان «واژینوکاپیتالیسم» (ترکیبی از واژن و سرمایه‌داری) مطرح کرده است که در آن ادعا می‌کند زنان، مردان را از حق رابطهٔ جنسی محروم می‌کنند و همهٔ مردان مجبورند به نوعی برای رابطهٔ جنسی «بها» بپردازند.[۱۰۴][۱۰۵][۱۰۶]

نژادپرستی به‌طور کلی در انجمن‌های اینسل رایج تلقی می‌شود،[۱۰۷] هرچند برخی پژوهشگران در مورد میزان شیوع آن ابراز تردید کرده‌اند.[۱۰۸] در سال ۲۰۱۹، جاکی و همکارانش برآورد کردند که ۳ درصد از نظرات ثبت‌شده در انجمن‌های اینسل حاوی واژگانی از فهرست واژه‌های نژادپرستانهٔ شناسایی‌شده از سوی پژوهشگران بوده است.[۱۰۹][۱۱۰] برخی پژوهشگران نسبت به استفاده از توصیف زبانی به‌عنوان روش اصلی برای مطالعهٔ این خرده‌فرهنگ ابراز تردید کرده‌اند و توصیه کرده‌اند که پژوهشگران آینده از روش‌های کیفی مانند مصاحبه‌های فردی بهره بگیرند تا دیدی دقیق‌تر به‌دست آورند و نتایج تحت تأثیر شیوع شوخی‌های بی‌ربط و شت‌پستینگ در انجمن‌های اینسل قرار نگیرد.[۱۱۱][۱۱۲]

باورها و دیدگاه‌های یهودستیزانه به‌طور منظم در انجمن‌های اینسل دیده می‌شود و برخی کاربران تا آن‌جا پیش می‌روند که ظهور فمینیسم را نتیجهٔ توطئه‌ای از سوی یهودیان برای تضعیف جهان غرب می‌دانند.[۱۱۳][۱۱۴]

"بلک‌پیل"

[ویرایش]

اصطلاح «بلک‌پیل» (به انگلیسی: Blackpill) (به معنای «قرص سیاه») معمولاً به مجموعه‌ای از باورها اشاره دارد که عمدتاً در جوامع اینسل رواج دارند و شامل تعین‌گرایی زیستی، سرنوشت‌باوری و شکست‌طلبی برای افراد کم‌جذابیت است.[۱۱۵] باورمندان به این دیدگاه، «بلک‌پیل‌شده» خوانده می‌شوند.[۱۱۶] در انجمن پیشین اینسل در ردیت به نام r/braincels، واژهٔ «بلک‌پیل» برای میم‌هایی به‌کار می‌رفت که زنان را خودخواه، بی‌رحم و سطحی‌نگر توصیف می‌کردند.[۱۱۷]

زاک بیوشامپ، خبرنگار وب‌سایت ووکس، «بلک‌پیل» را چنین توصیف کرده است: «ایدئولوژی‌ای عمیقاً جنسیت‌زده که ... در اصل، انکار بنیادین آزادی جنسی زنان است؛ و زنان را موجوداتی سطحی، بی‌رحم و خودخواه معرفی می‌کند که اگر آزادی انتخاب داشته باشند، تنها سراغ جذاب‌ترین مردان می‌روند».[۱۱۸] این اصطلاح نخستین بار در وبلاگ «شورش باکرهٔ امگایی (به انگلیسی: Omega Virgin Revolt)» رایج شد، جایی که نشان‌دهندهٔ این باور بود که کل نظام اجتماعی دچار اختلال است و جایگاه فرد در این نظام چیزی نیست که بتوان با تلاش شخصی آن را تغییر داد.[۱۱۹][۱۲۰] کسی که «بلک‌پیل را خورده» یعنی به این باور رسیده است که هیچ امیدی برای او وجود ندارد و ناکامی‌اش در روابط عاطفی و جنسی، پایدار و تغییرناپذیر است، حتی اگر در ظاهر، شخصیت یا ویژگی‌های دیگر خود تغییر ایجاد کند.[۱۲۱][۱۲۲][۱۲۳][۱۲۴]

بسیاری از اینسل‌هایی که خود را این‌گونه معرفی می‌کنند، باورهایشان را با ارجاع به مطالعات علمی در حوزه‌هایی چون روان‌شناسی، جامعه‌شناسی، زیست‌شناسی فرگشتی، روان‌شناسی فرگشتی و علم اقتصاد تقویت می‌کنند.[۱۲۵][۱۲۶] گردآورده‌هایی از پژوهش‌هایی که گمان می‌رود این باورها را تأیید می‌کنند، گاه «بلک‌پیل علمی» نامیده می‌شوند.[۱۲۷][۱۲۸] برخی پژوهشگران روان‌شناسی فرگشتی، برداشت اینسل‌ها از مطالعات این حوزه—مانند فرضیهٔ چندگانگی راهبردی یا «راهبرد جفت‌گیری دوتایی»—را به چالش کشیده‌اند.[۱۲۹] پژوهشگران مؤسسهٔ گفت‌وگوی راهبردی توسل اینسل‌ها به علم را بخشی از راهبردی با عنوان «استدلال با فرسایش» دانسته‌اند، که در آن «تعداد زیادی ارجاع با کیفیت مشکوک برای پشتیبانی از ادعاهایی پرسش‌برانگیز مطرح می‌شود».[۱۳۰]

اینسل‌هایی که خود را این‌گونه معرفی می‌کنند، به‌طور منظم از ایده‌هایی مانند «هایپرگامی زنانه»، برتری ژنتیکی مردان بر زنان، و «قاعدهٔ ۸۰/۲۰» (کاربردی از اصل پارتو که بر اساس آن اینسل‌ها ادعا می‌کنند ۸۰٪ از زنان تنها به ۲۰٪ از جذاب‌ترین مردان علاقه‌مندند) حمایت می‌کنند. همچنین، در میان مردان غیرسفیدپوست این خرده‌فرهنگ، نظریه‌ای با عنوان «فقط سفید باش» رایج است که معتقد است قفقازی‌ها با کم‌ترین موانع در مسیر برقراری رابطه و رابطهٔ جنسی مواجه‌اند.[۱۳۱][۱۳۲][۱۳۳]

اینسل‌هایی که خود را این‌گونه معرفی می‌کنند، همچنین بر این باورند که افرادی که به‌دنبال شریک عاطفی یا جنسی هستند، درگیر نوعی انتخاب جنسی بی‌رحم، سودجویانه و داروینی هستند؛ انتخابی که در آن اینسل‌ها به‌لحاظ ژنتیکی نامناسب‌اند و زنان به دلایلی چون فمینیسم یا استفاده از لوازم آرایشی دست بالا را دارند.[۱۳۴] اینسل‌ها ممکن است ناکامی خود در روابط جنسی را به عواملی چون کم‌رویی، محیط‌های کاری تفکیک‌شده از نظر جنسیتی، تصویر منفی از بدن،[۱۳۵] اندازهٔ آلت تناسلی،[۱۳۶] یا ظاهر فیزیکی[۱۳۷] نسبت دهند. آنان اغلب باور دارند که تنها چیزی که از ظاهر برای افزایش جذابیت مردان مهم‌تر است، ثروت است.[۱۳۸] برخی نیز باورهای خود را بر پایهٔ آثار پژوهشگران حاشیه‌ای مانند روان‌شناس اجتماعی برایان گیل‌مارتین و روان‌شناس بالینی جردن پیترسون توجیه می‌کنند.[۱۳۹][۱۴۰][۱۴۱]

«قرص قرمز»

[ویرایش]

«قرص قرمز» یک تلمیح رایج در جوامع مرتبط با منوسفیر است و در برخی جوامع خارج از منوسفیر نیز دیده می‌شود.[۱۴۲] این اصطلاح از دوراهی‌ای در فیلم ماتریکس گرفته شده است که شخصیت اصلی باید میان ماندن در جهانی خیالی (با خوردن قرص آبی) یا دیدن واقعیت جهان آن‌گونه که هست (با خوردن قرص قرمز) یکی را انتخاب کند.[۱۴۳][۱۴۴] در میان جوامعی که از این اصطلاح استفاده می‌کنند، «قرص قرمز» معمولاً به مجموعه باورهای بنیادی آن جامعه اشاره دارد، و افرادی که «قرص قرمز خورده‌اند» یا «ردپیل شده‌اند» کسانی هستند که آن باورها را پذیرفته‌اند. در جوامع منوسفیر، مانند گروه‌های مدافع حقوق مردان، و به گفتهٔ برخی پژوهشگران در جوامع اینسل نیز، «قرص قرمز خوردن» به معنای دیدن جهانی است که در آن فمینیسم قدرت زیادی به زنان داده و برتری مردانه وجود ندارد.[۱۴۵][۱۴۶][۱۴۷][۱۴۸]

«بلک‌پیل» یا قرص سیاه، گسترش‌یافته‌ای از استعارهٔ قرص قرمز و قرص آبی است. میان پژوهشگران و روزنامه‌نگاران بر سر این‌که کدام باورها ذیل «قرص قرمز» و کدام ذیل «قرص سیاه» قرار می‌گیرند، و اینکه آیا ایدئولوژی بلک‌پیل یکی از ویژگی‌های تمایزبخش اندیشهٔ اینسل‌ها است یا اینکه اینسل‌هایی نیز وجود دارند که به باورهای بلک‌پیل اعتقاد ندارند، اختلاف‌نظر وجود دارد. برخی پژوهشگران و روزنامه‌نگاران از اصطلاح «قرص قرمز» برای اشاره به مجموعه باورهای رایج در میان فعالان حقوق مردان استفاده می‌کنند، و «قرص سیاه» را خلاصه‌ای از کل ایدئولوژی اینسل‌ها می‌دانند.[۱۴۹][۱۵۰]

در سال ۲۰۲۰، هافمن و همکارانش نوشتند که «خوردن قرص سیاه» بخش اساسی از هویت اینسل است، زیرا به‌معنای پذیرش «اینسل بودن» به‌عنوان وضعیتی دائمی است.[۱۵۱] آجا رومانو نیز در سال ۲۰۱۸ در وب‌سایت ووکس نوشت: «آن‌چه همهٔ اینسل‌ها را به هم پیوند می‌دهد چیزی است که با عنوان قرص سیاه شناخته می‌شود».[۱۵۲]

در سال ۲۰۱۹، پژوهشگران اتحادیهٔ ضدافترا نوشتند که برخی اینسل‌ها به قرص قرمز باور دارند و برخی دیگر به قرص سیاه. کسانی که بر این باورند که می‌توانند شانس خود را نزد زنان بهبود دهند، پیرو قرص قرمز هستند، در حالی‌که اینسل‌هایی که باور دارند هیچ قدرتی برای تغییر موقعیت خود در جامعه یا نزد زنان ندارند، بلک‌پیل شده‌اند. بنا بر گزارش اتحادیهٔ ضدافترا، باورهایی که در قالب «قرص قرمز» خلاصه می‌شوند، بر این ایده استوارند که فمینیسم تعادل جامعه را بر هم زده و قدرت بیش از حدی به زنان داده است. اینسل‌های قرص‌قرمز معتقدند هنوز فرصت مبارزه با این نظام ناعادلانه را دارند و می‌کوشند با جذاب‌تر شدن برای زنان با آن مقابله کنند.[۱۵۳] در مقابل، اینسل‌های بلک‌پیل کسانی هستند که معتقدند هیچ راهی برای تغییر وضعیت خود ندارند. اتحادیهٔ ضدافترا می‌نویسد: «در این‌جا است که جنبش اینسل ویژگی‌های یک فرقهٔ مرگ‌محور را به خود می‌گیرد». به‌گفتهٔ اتحادیهٔ ضدافترا، کسانی که قرص سیاه را خورده‌اند با گزینه‌های اندکی روبه‌رو هستند: کنار کشیدن از زندگی (که در زبان اینسل‌ها با عبارت اختصاری «LDAR» به‌معنای «دراز بکش و بپوس» شناخته می‌شود)، خودکشی یا ارتکاب به خشونت دسته‌جمعی.[۱۵۴]

ترویج خشونت

[ویرایش]
بسیاری از اینسل‌ها الیوت راجر (در تصویر) را ستایش می‌کنند و او را «قدیس» خود می‌دانند.

برخی از بحث‌ها در جوامع اینسل، خشونت علیه زنان فعال جنسی و مردان موفق‌تر از نظر جنسی،[۱۵۵][۱۵۶][۱۵۷] همچنین آزار و اذیت زنان،[۱۵۸] و خودکشی[۱۵۹] را تأیید می‌کنند. به‌گفتهٔ اتحادیهٔ ضدافترا، اینسل‌ها خشن‌ترین جامعه در میان گروه‌های منوسفیر را تشکیل می‌دهند.[۱۶۰] در برخی جوامع اینسل، پست‌هایی که به خشونت اینسل‌های شناخته‌شده مانند الیوت راجر (عامل تیراندازی در آیلا ویستا) و الک میناسیان (عامل حادثهٔ ۲۰۱۸ ون تورنتو) پرداخته و آن را ستایش می‌کنند، رایج است.[۱۶۱][۱۶۲][۱۶۳] همچنین، از کسانی که به‌باور آنان ایدئولوژی مشابهی داشته‌اند، مانند مارک لپین (عامل کشتار پلی‌تکنیک مونترآل در ۱۹۸۹)،[۱۶۴] سئونگ هوی چو (عامل کشتار دانشگاه ویرجینیا تک در ۲۰۰۷)،[۱۶۵] و جورج سودینی (عامل تیراندازی ۲۰۰۹ در ناحیهٔ کولیر) نیز تجلیل می‌شود.[۱۶۶]

الیوت راجر بیش از هر فرد دیگری در میان اینسل‌ها مورد اشاره قرار می‌گیرد و اغلب او را «قدیس» خود می‌نامند،[۱۶۷] و میم‌هایی منتشر می‌کنند که چهره‌اش را بر روی نقاشی‌های نمادهای مسیحی قرار داده‌اند. برخی از اینسل‌ها او را بنیان‌گذار واقعی جوامع آنلاین اینسل امروزی می‌دانند.[۱۶۸] در سال ۲۰۲۰، بی‌بی‌سی راجر را «پدر بنیان‌گذار ایدئولوژی اینسل» توصیف کرد.[۱۶۹]

برخی افراد در این جوامع، خشونت را تنها راه‌حل در برابر آن‌چه سرکوب و ظلم اجتماعی علیه خود می‌دانند، تلقی می‌کنند و به‌دفعات از «شورش» و «قیام» اینسل‌ها سخن می‌گویند. برخی دیگر، دیدگاهی نیهیلیستی‌تر دارند و بر این باورند که حتی اعمال خشونت‌آمیز نیز هیچ تغییری در جامعه ایجاد نخواهد کرد و به‌جای آن تلاش می‌کنند برای این هیچ‌انگاری، توجیهی علمی بسازند.[۱۷۰] گروهی نیز ایدهٔ خشونت به‌عنوان انتقام از جامعه را تأیید می‌کنند، بی‌آن‌که امیدی به تغییر اجتماعی داشته باشند.[۱۷۱]

برخی پژوهشگران، میزان خشونت موجود در جوامع اینسل را زیر سؤال برده‌اند و برخی دیگر بر این باورند که «اینسل بودن در شکل افراطی، بیش‌تر شبیه به گرایش به خودکشی است تا خشونت علیه دیگران».[۱۷۲] برخی از پست‌های خشونت‌آمیز ممکن است نه از روی تمایل واقعی به ترویج خشونت، بلکه در راستای کسب اعتبار و جایگاه در انجمن‌های اینترنتی منتشر شده باشند.[۱۷۳] مطالعه‌ای در سال ۲۰۲۱ نشان داد که اکثریت قریب به اتفاق اینسل‌هایی که خود را این‌گونه معرفی می‌کنند، بر این باورند که گروه‌های اینسل خشونت را ترویج نمی‌کنند.[۱۷۴][۱۷۵] همچنین، پژوهشی در سال ۲۰۲۲ نشان داد که بیشتر اینسل‌های پاسخ‌گو (۷۹٪) خشونت را رد می‌کنند.[۱۷۶][۱۷۷]

خشونت جنسی

[ویرایش]

زیرگروهی از اینسل‌هایی که خود را این‌گونه معرفی می‌کنند و در وب‌سایت‌هایی که توسط نیتن لارسون—نامزد همیشگی انتخابات و یکی از اعضای فعال در جوامع اینسل—ایجاد شده‌اند، به‌طور عمدی تلاش می‌کنند دیگر اینسل‌ها را متقاعد کنند که در صورت مواجهه با طرد جنسی، در تجاوز به زنان محق هستند.[۱۷۸] برخی از اینسل‌ها، طرد جنسی از سوی زنان را «تجاوز معکوس» توصیف می‌کنند؛ پدیده‌ای که آن را به‌اندازهٔ تجاوز جنسی آسیب‌زا می‌دانند.[۱۷۹]

گزارشی از «مرکز مقابله با نفرت دیجیتال» در سپتامبر ۲۰۲۲، دربارهٔ بزرگ‌ترین انجمن اختصاصی اینسل‌ها، نشان داد که کاربران این انجمن در دورهٔ بررسی‌شده، به‌طور متوسط هر ۲۹ دقیقه یک‌بار دربارهٔ تجاوز جنسی پست می‌گذاشتند و تنها در یک ماه، واژهٔ «کشتن» ۱٬۱۸۱ بار به‌کار رفته بود. در طول این دوره، ۸۹٪ از کاربران انجمن حمایت کلی خود را از تجاوز اعلام کرده بودند. بر اساس این گزارش، برخی کاربران تلاش می‌کنند ایدهٔ تجاوز به کودکان را عادی جلوه دهند، و بیش از نیمی از کاربران انجمن در دورهٔ بررسی‌شده از میل جنسی به کودکان حمایت کرده بودند.[۱۸۰] این گزارش همچنین فاش کرد که گردانندگان وب‌سایت انجمن اینسل‌ها در مارس ۲۰۲۲ یکی از قوانین انجمن را تغییر داده‌اند تا «جنسی‌سازی» نوجوانان بالغ‌شده را مجاز کنند، در حالی که در گذشته، قانون تنها جنسی‌سازی «کودکان نابالغ» را ممنوع می‌دانست.[۱۸۱][۱۸۲]

در بستر جوامع مرتبط

[ویرایش]

جوامع اینسل بخشی از منوسفیر گسترده‌تر هستند؛ مجموعه‌ای سست و نامتمرکز از جنبش‌های زن‌ستیز که شامل جنبش حقوق مردان، مگتاو، هنرمند مخ‌زنی‌ها، و گروه‌های مدافع حقوق پدران نیز می‌شود.[۱۸۳][۱۸۴] در سال ۲۰۱۸، روزنامه‌نگاران نیویورک تایمز نوشتند که باکرگی غیرارادی (اینسل بودن) نوعی بازسازی از ایدهٔ «برتری مردان» است، و این جوامع به جنبشی تبدیل شده‌اند «متشکل از افرادی—برخی باکره و برخی نه—که باور دارند زنان باید به‌عنوان ابژه‌های جنسی با حقوقی محدود در نظر گرفته شوند».[۱۸۵][۱۸۶] مرکز حقوقی فقر جنوبی نیز این خرده‌فرهنگ را «بخشی از زیست‌بوم آنلاین برتری‌طلبی مردانه» توصیف کرده و از سال ۲۰۱۸ آن را در فهرست گروه‌های نفرت‌پراکن خود قرار داده است.[۱۸۷]

در حالی که اینسل‌هایی که خود را این‌گونه معرفی می‌کنند، خود را نسبت به باقی جامعه فرودست می‌دانند و اغلب از خود با اصطلاح «زیرانسان» یاد می‌کنند، در عین حال دیدگاه‌هایی برترپندارانه نیز دارند: یا خود را برتر از زنان می‌دانند، یا برتر از افراد غیراینسل به‌طور کلی.[۱۸۸][۱۸۹][۱۹۰][۱۹۱] مطالعه‌ای در سال ۲۰۱۹ که در ژورنال تروریسم و خشونت سیاسی منتشر شد، نشان داد که اینسل‌ها خود را تنها افرادی می‌دانند که «قادر به ارزش‌های اجتماعی-سودمند هستند و به‌قدر کافی باهوش‌اند (با بهرهٔ هوشی بالا) که حقیقت دنیای اجتماعی را ببینند». این مطالعه نتیجه گرفت که آنان الگوی رایجی از گروه‌های افراطی را دنبال می‌کنند: نسبت دادن ارزش‌های بسیار منفی به گروه‌های بیرونی و ارزش‌های مثبت به گروه خود، با این نکتهٔ غیرعادی که با وجود برتر دانستن خود از نظر روانی و ذهنی، خود را از نظر ظاهر فیزیکی منفی ارزیابی می‌کنند.[۱۹۲]

جوامع اینسل گاهی با جوامعی چون مگتاو،[۱۹۳] جنبش حقوق مردان، کسانی که باور دارند دچار «تنهایی اجباری واقعی» هستند،[۱۹۴] و هنرمندان مخ‌زنی هم‌پوشانی دارند،[۱۹۵][۱۹۶] اگرچه دست‌کم یکی از وب‌سایت‌های اینسل‌محور از مخ‌زنی ابراز تنفر کرده و هنرمندان مخ‌زنی و مربی قرارگذاشتن‌ها را به سوءاستفادهٔ مالی از اینسل‌ها متهم کرده است.[۱۹۷][۱۹۸][۱۹۹] در سال ۲۰۱۹، پژوهشگر رسانه دبی گینگ نوشت که گفتمان اینسل‌ها دربارهٔ «قربانی‌انگاری و احساس استحقاق سرکوب‌شده»، نخست در تالار گفتگوی 4chan شکل گرفت و سپس به گروه‌های جریان اصلی‌تری مانند فعالان حقوق مردان و مگتاوها گسترش یافت.[۲۰۰]

هم‌پوشانی‌هایی میان جوامع اینسل و گروه‌های راست‌گرای تندرو نیز مشاهده شده است. در سال ۲۰۱۹، «مرکز تحلیل راست رادیکال» اعلام کرد که این خرده‌فرهنگ «بخشی از روند رو‌به‌رشد جنبش‌های راست افراطی» است که از نئولیبرالیسم ناراضی‌اند، به‌ویژه از توانمندسازی زنان و مهاجرت.[۲۰۱][۲۰۲] در سال ۲۰۲۰، هافمن و همکارانش در ژورنال مطالعات در منازعه و تروریسم نوشتند: «روندی که به‌ویژه نگران‌کننده است، پیوند بی‌دردسر جامعهٔ اینسل‌های شبه‌نظامی با ساختار کلی راست افراطی است؛ جایی که نارضایتی‌های مشترک و عضویت‌های درهم‌تنیده، این دو افراط‌گرایی را به هم نزدیک‌تر کرده‌اند».[۲۰۳] در مارس ۲۰۲۱، نشریهٔ اشپیگل دربارهٔ هم‌پوشانی میان جامعهٔ اینسل و گروه لشکر جنگ آتش گزارش داد؛ گروهی که با الگوگیری از لشکر سلاح هسته‌ای، یک شبکهٔ تروریستی نئونازی، شکل گرفته است.[۲۰۴]

جمعیت‌شناسی

[ویرایش]

اینسل‌هایی که خود را این‌گونه معرفی می‌کنند عمدتاً مرد و دگرجنس‌گرا هستند و اغلب به‌عنوان درون‌گرایان جوان و بی‌دوست توصیف می‌شوند.[۲۰۹] برآوردها از اندازهٔ جوامع اینسل در سال‌های ۲۰۱۸ تا ۲۰۲۰ متفاوت بود.[۲۱۰][۲۱۱][۲۱۲] این اندازه از چند هزار نفر تا ده‌ها هزار و حتی صدها هزار نفر متغیر گزارش شده است.[۲۸][۲۰۶][۲۱۳][۲۱۴] تحلیل آماری از بزرگ‌ترین انجمن اینسل نشان می‌دهد که تنها چند صد حساب کاربری، بخش اعظم پست‌های این انجمن را در طول سال ۲۰۲۱ و بیشترِ سال ۲۰۲۲ تولید کرده‌اند.[۲۱۵]

جوامع اینسل عمدتاً از بزرگسالان نوظهوری تشکیل شده‌اند که احساس می‌کنند در رسیدن به نقاط عطف جنسی خود «به‌موقع» موفق نبوده‌اند.[۲۱۶] در یک مطالعه، تقریباً نیمی از اینسل‌های مورد بررسی با والدین یا پدربزرگ و مادربزرگ خود زندگی می‌کردند و ۱۷٫۸٪ آن‌ها در وضعیت «نییت» (NEET) بودند؛ یعنی نه شاغل بودند، نه در حال تحصیل، و نه در حال گذراندن دورهٔ آموزشی.[۲۱۷]

بسیاری از منابع، اینسل‌ها را عمدتاً سفیدپوست توصیف کرده‌اند. در سال ۲۰۱۸، جامعه‌شناس راس هنفلر در روزنامهٔ واشنگتن پست آن‌ها را عمدتاً سفیدپوست معرفی کرد.[۲۱۸] همچنین در همان سال، هایدی بایریش از مرکز حقوقی فقر جنوبی در گفت‌وگو با ان‌بی‌سی نیوز گفت که اینسل‌ها «مردان جوان سفیدپوستی هستند در اواخر نوجوانی تا اوایل بیست‌سالگی که در سازگار شدن با بزرگسالی دچار مشکل‌اند».[۲۱۹] با این حال، در ژوئن ۲۰۱۹، جاکی و همکارانش در مقاله‌ای دربارهٔ توصیف زبانی یکی از انجمن‌های بزرگ اینسل که در ژورنال پرخاشگری و تعارض زبانی منتشر شد، نوشتند: «برخلاف آن‌چه اغلب گزارش می‌شود، هیچ مدرک قطعی‌ای در دست نیست که این گروه عمدتاً سفیدپوست باشد، و این‌که نمی‌توان به‌طور قطعی گفت اکثریت کاربران [این انجمن اینسل] مردان سفیدپوست‌اند، اما داده‌های ما نشان می‌دهد که این ادعا شاید کمتر از آن‌چه انتظار می‌رود، درست باشد». آنان افزودند که اشاره‌های گوناگون به نژاد در انجمن، ممکن است تا حدی نشان‌دهندهٔ تنوع قومی کاربران باشد.[۲۲۰] هافمن و همکارانش نیز در مقاله‌ای در ژورنال مطالعات در منازعه و تروریسم گزارش دادند که در نظرسنجی‌ای در مارس ۲۰۲۰ از همین انجمن، بیشتر پاسخ‌دهندگان خود را «قفقازی» معرفی کرده بودند.[۲۲۱] در نظرسنجی‌ای در سال ۲۰۲۴ از اینسل‌هایی که خود را این‌گونه معرفی کرده‌اند—که توسط پژوهشگرانی از دانشگاه تگزاس انجام شد—مشخص شد که گرایش سیاسی اینسل‌ها اندکی به سیاست‌های چپ میانه متمایل است. در موضوعاتی چون همجنس‌گرایی، سود شرکت‌ها و مزایای رفاهی، آن‌ها به‌طور معناداری گرایش چپ داشتند.[۲۱۷]

در مطالعه‌ای در سال ۲۰۲۲، همین پژوهشگران دانشگاه تگزاس نظرسنجی دیگری از اینسل‌ها انجام دادند که نشان داد ۶۳٫۵۸٪ از پاسخ‌دهندگان خود را سفیدپوست معرفی کرده‌اند؛ درصدی کمتر از گروه غیراینسل در همان مطالعه. همچنین، ۴۵٪ از اینسل‌های پاسخ‌گو گرایش چپ در طیف سیاسی داشتند، ۱۷٫۵٪ میانه‌رو بودند، و ۳۸٫۹٪ گرایش راست داشتند. این توزیع، تفاوت معناداری میان گروه اینسل و گروه کنترل مطالعه نشان نمی‌داد.[۲۲۲]

اینسل‌هایی که خود را این‌گونه معرفی می‌کنند عمدتاً در آمریکای شمالی و اروپا زندگی می‌کنند. همچنین، جوامع اینسل برای افراد خارج از فضای انگلیسی نیز وجود دارد، مانند وب‌سایت ایتالیایی Il Forum dei Brutti.[۲۹][۳۸] فروم‌های انگلیسی‌زبان اینسل نیز بازدید بالایی از کشورهای غیرانگلیسی‌زبان دریافت می‌کنند. در سال ۲۰۲۰، پژوهشی از سوی آژانس تحقیقات دفاعی سوئد بر روی سه فروم بزرگ اینسل نشان داد که این سه فروم در مجموع حدود ۲۰٬۰۰۰ کاربر دارند، اما تنها حدود ۱٬۰۰۰ نفر از آن‌ها به‌طور فعال پست می‌گذارند. این آژانس گزارش داد که بین ۴٫۶ تا ۷٫۳٪ از بازدیدکنندگان این فروم‌ها از کشور سوئد بوده‌اند، هرچند هشدار دادند که این آمار به‌دلیل استفاده از وی‌پی‌ان ممکن است دقیق نباشد.[۲۲۳]

اینسل‌های زن

[ویرایش]

نخستین وب‌سایت اینسل، یعنی «پروژهٔ باکرگی غیرارادی آلانا»، شامل هر دو جنسیت بود. در سال‌های اخیر، جوامعی ویژهٔ اینسل‌های زن (یا «فمسل‌ها») نیز شکل گرفته‌اند، مانند انجمن r/TruFemcels[۲۲۴] و جانشین آن ThePinkPill.[۲۲۵][۲۲۶] تا تاریخ فوریه ۲۰۲۰، محبوب‌ترین انجمن فمسل‌ها، زیرردیت r/TruFemcels بود که بیش از ۲۲٬۰۰۰ عضو داشت.[۲۲۴] این انجمن در ژانویهٔ ۲۰۲۱ به‌دلیل نقض قوانین ردیت درخصوص ترویج نفرت بسته شد.[۲۲۶][۲۲۵] زیرردیت دیگری که گفته می‌شود با فمسل‌ها مرتبط است r/Vindicta نام دارد که در آن توصیه‌هایی دربارهٔ زیبایی ارائه می‌شود.[۲۲۷] همچنین، در تیک‌تاک هشتگ‌هایی دربارهٔ فمسل‌ها رواج یافته‌اند، از جمله #femcel، #femcelcore و #femcelrights که تا سال ۲۰۲۲ بیش از ۲۵۰ میلیون بازدید داشته‌اند. گزارش‌هایی وجود دارد که نشان می‌دهد ده‌ها هزار زن در اینترنت خود را فمسل معرفی می‌کنند.[۲۲۴]

در جوامع آنلاین اینسل، بر سر این‌که آیا زنان می‌توانند اینسل باشند یا نه، اختلاف‌نظر وجود دارد. برخی ادعا می‌کنند که تعداد اینسل‌های مرد بسیار بیشتر از اینسل‌های زن است،[۲۲۸] برخی دیگر معتقدند که زنان اصولاً نمی‌توانند اینسل باشند،[۲۲۹][۲۲۷] و برخی نیز تنها زنان «به‌شدت دچار بدشکلی» را واجد شرایط اینسل بودن می‌دانند.[۲۳۰] گروهی نیز معتقدند که تنها زنانی با کم‌ترین درصد جذابیت ظاهری می‌توانند واقعاً اینسل باشند. اعضای جوامع مردانهٔ اینسل اغلب با مفهوم اینسل زن مخالفت می‌کنند و باور دارند که همهٔ زنان می‌توانند از مردان رابطهٔ جنسی دریافت کنند، و زنانی که خود را اینسل می‌دانند در واقع باکرهٔ داوطلب هستند. همچنین ممکن است این افراد به آزار و تمسخر فمسل‌ها بپردازند.[۲۳۱]

در سال ۲۰۲۰، بنا بر گزارش اتحادیهٔ ضدافترا، اکثر اینسل‌هایی که خود را این‌گونه معرفی می‌کنند، باور ندارند که زنان می‌توانند اینسل باشند.[۲۳۲] روزنامه‌نگاران نیز نوشته‌اند که خارج از جوامع فمسل، افراد کمی باور دارند که زنان می‌توانند اینسل باشند.[۲۲۴][۲۳۳][۲۳۴] در سال ۲۰۲۱، ام. کلی در مؤسسهٔ پژوهشگران سیاست نوشت که اعضای جوامع اینسل از وجود فمسل‌ها به‌عنوان دلیلی در رد اتهام زن‌ستیزی استفاده می‌کنند، اما بیشتر این جوامع، فمسل‌ها را نمی‌پذیرند و از مشارکت در انجمن‌های خود منع می‌کنند.[۴۷]

همچون اعضای جوامع مردانهٔ اینسل، اعضای جوامع فمسل نیز معمولاً خود را قربانی زشتی ظاهری می‌دانند و باور دارند تنها مردان غیرجذاب ممکن است به آن‌ها علاقه‌مند شوند. آن‌ها به زنان جذاب‌تر لقب «استیسی» می‌دهند و معتقدند این زنان شانس آن‌ها را برای برقراری رابطهٔ جنسی با مردان کاهش می‌دهند؛ مفهومی مشابه با «چد» در انجمن‌های اینسل مردانه. فمسل‌ها مفهوم «قرص صورتی» را نیز اتخاذ کرده‌اند که مشابه مفاهیم «قرص قرمز» و «قرص سیاه» است و نشانگر این باور است که برخی زنان به دلیل تمرکز جامعه بر جنبه‌های خاصی از جذابیت زنانه، نامطلوب تلقی می‌شوند و بنابراین قادر به داشتن روابط جنسی نیستند.[۲۳۱]

برخی زنانی که خود را اینسل معرفی می‌کنند، بر این باورند که شاید بتوانند وارد سکس تفننی شوند، اما بیم دارند تنها مردانی حاضر به رابطه با آن‌ها باشند که آن‌ها را مورد سوءاستفاده یا بی‌احترامی قرار می‌دهند.[۲۲۴][۲۳۳][۲۳۴] در درون جامعه‌های آنلاین اینسل‌های زن، زن‌ستیزی و نیز یک ایده‌آل زنانهٔ زیبایی که دست‌نیافتنی دانسته می‌شود، از دلایل عزلت جنسی زنان شمرده می‌شوند.[۲۲۶][۲۳۵] شماری از زنان دیگر نیز نگرانی‌هایی مشابه دارند، اما خود را اینسل زن نمی‌دانند.[۲۳۵]

برخی از جوامع اینسل‌های زن از مثبت‌نگری به بدن و فمینیسم جریان اصلی انتقاد کرده‌اند و آن‌ها را برای زنان اینسل بی‌فایده دانسته‌اند. در سال ۲۰۲۲، یکی از اعضای پیشین انجمن r/TruFemcels در مجلهٔ آتلانتیک نقل شد که گفته بود: «ترجیح می‌دهم بتوانم دربارهٔ زشت بودنم صحبت کنم تا این‌که صرفاً سعی کنم خودم را قانع کنم که زیبا هستم». در همان سال، یک کارشناس روان‌شناسی در گفت‌وگویی با ال پائیس جوامع اینسل‌های زن را بیش از اندازه منزوی و بی‌اعتماد به بیگانگان (که «نرمالی‌ها» نامیده می‌شوند) توصیف کرد؛ پدیده‌ای که آن را «انعطاف‌ناپذیری شناختی» خواند. او اظهار داشت: «فرهنگ ایالات متحده اجتماعی نیست. در اسپانیا، [اینسل‌های زن] کاملاً ویژگی‌های متفاوتی می‌داشتند... فکر نمی‌کنم اصلاً همین تعداد دنبال‌کننده داشته باشند، چون در اسپانیا ما بیشتر روابط بین‌فردی و رشد مهارت‌های اجتماعی را تشویق می‌کنیم».[۲۲۷]

زنانی که خود را اینسل می‌دانند، در برخی جنبه‌ها با همتایان مرد خود شباهت دارند؛ از جمله باور به این‌که ظاهر فیزیکی مهم‌ترین عامل در یافتن شریک عاطفی است. اما از جهاتی دیگر، آن‌ها معمولاً متفاوت هستند. اعضای جوامع اینسل‌های زن بیش از آن‌که مردان را مقصر مشکلات عاطفی و جنسی خود بدانند، خود را سرزنش می‌کنند. این ممکن است ناشی از کلیشه‌های جنسیتی باشد، مانند این باور که زنان به‌طور «طبیعی» نیاز به رابطهٔ جنسی ندارند.[۲۳۱] روزنامه‌نگار ایزابل کوهن در سال ۲۰۲۰ نوشت که زنان اینسل، به‌جای خشمگین شدن نسبت به مردانی که آن‌ها را رد می‌کنند، با آن مردان همدلی می‌کنند و درکشان می‌کنند که چرا نمی‌خواهند با آن‌ها وارد رابطه شوند. کوهن به این گرایش اشاره می‌کند که زنان اینسل خشم خود را به درون معطوف می‌کنند، در حالی که مردان اینسل معمولاً خشمشان را به بیرون می‌ریزند.[۲۲۴]

جوامع اینسل‌های زنانه عموماً در ادبیات دانشگاهی مرتبط با اینسل‌ها نادیده گرفته شده‌اند. در سال ۲۰۲۰، روزنامه‌نگار عَروا مهدوی چنین حدس زد که این واقعیت که زنانی که خود را اینسل می‌دانند، برخلاف برخی از همتایان مردشان، دست به حملات خشونت‌آمیز نمی‌زنند، آشکارترین دلیل آن است که چرا در رسانه‌های جریان اصلی چندان به آن‌ها پرداخته نشده‌است.[۲۳۳] در فوریهٔ ۲۰۲۰، کوهن نوشت که می‌تواند «کوهی از مقالات علمی» دربارهٔ اینسل‌های مرد بیابد، اما هیچ‌کدام دربارهٔ اینسل‌های زن وجود ندارد. او می‌گوید این فرض که اینسل‌های زن اصلاً وجود ندارند، به درد و رنج آن‌ها دامن می‌زند.[۲۲۴] در سال ۲۰۲۴ نیز گزارش شد که پژوهش دربارهٔ اینسل‌های زن همچنان نادیده گرفته می‌شود.[۲۳۶]

سلامت روان

[ویرایش]

«تجرد ناخواسته» یک وضعیت پزشکی یا روان‌شناختی به‌شمار نمی‌رود. برخی افرادی که خود را اینسل می‌دانند دارای ناتوانی جسمی یا اختلالات روانی مانند افسردگی، اضطراب، اوتیسم و اختلال خودزشت‌انگاری هستند.[۲۳۷] یک پژوهش در سال ۲۰۲۲ نشان داد که اینسل‌هایی که در نظرسنجی شرکت کرده‌اند، نرخ بالاتری از افسردگی، اضطراب و تشخیص‌های رسمی روانی نسبت به جمعیت عمومی گزارش کرده‌اند: ۹۵٪ از آن‌ها افسردگی و ۹۳٪ اضطراب را گزارش کرده‌اند. ۳۸٪ نیز تشخیص روان‌پزشکی رسمی داشته‌اند.[۲۳۸][۲۳۹]

برخی کاربران در انجمن‌های اینسل ناتوانی در یافتن شریک را به مشکلات جسمی یا روانی نسبت می‌دهند، در حالی که برخی دیگر دلیل آن را درون‌گرایی شدید می‌دانند. بسیاری از کسانی که خود را اینسل می‌دانند به خودتشخیصی در زمینهٔ اختلالات روانی می‌پردازند. اعضای انجمن‌های اینسل اغلب کسانی را که دربارهٔ بیماری روانی خود می‌نویسند، از مراجعه به روان‌درمانگر یا پیگیری درمان بازمی‌دارند.[۲۴۰][۹] برخی از اعضای این جوامع که دچار افسردگی شدید هستند نیز گرایش‌های خودکشی دارند. برخی از اعضا این افراد را به خودکشی تشویق می‌کنند و گاهی پیشنهاد می‌کنند پیش از آن دست به خشونت دسته‌جمعی بزنند.[۲۴۱][۹][۲۴۲][۲۴۳]

قتل‌های دسته‌جمعی و خشونت

[ویرایش]

قتل‌های دسته‌جمعی و دیگر حملات خشونت‌آمیز توسط مردانی انجام شده یا مظنون به انجام آن‌ها هستند که خود را «تجردطلبان ناخواسته» معرفی کرده‌اند یا اظهاراتشان با ایدئولوژی اینسل‌ها هم‌راستا بوده‌ است. همچنین برخی از این حملاتِ برنامه‌ریزی‌شده پیش از وقوع، توسط پلیس خنثی شده‌اند.

دههٔ ۲۰۰۰

[ویرایش]

در ۴ اوت ۲۰۰۹، جورج سودینی در باشگاه سلامت ال‌ای فیتنس در کلیر تاون‌شیپ در حومهٔ پیتسبرگ به روی افراد آتش گشود. در این حادثه، سه زن کشته و ۹ نفر دیگر زخمی شدند و سپس سودینی خودکشی کرد.[۲۴۴][۲۴۵] او در وب‌سایتی که به نام خودش ثبت شده بود، نارضایتی جنسی و شکایت از رد شدن‌های مکرر از سوی زنان را بیان کرده بود.[۲۴۶] برخی از اعضای جوامع اینسل، سودینی و اقداماتش را تحسین و ستایش کرده‌اند و گاهی از خشونت اینسل‌ها با عنوان «سودینی شدن» یاد می‌کنند.[۲۴۷][۲۴۸]

دههٔ ۲۰۱۰

[ویرایش]

در ۲۳ مهٔ ۲۰۱۴، الیوت راجر در آیلا ویستا، نزدیک دانشگاه دانشگاه کالیفرنیا، سانتا باربارا، شش نفر را کشت و چهارده نفر دیگر را زخمی کرد، و سپس خود را کشت. این قتل‌ها توجه رسانه‌ها را به مفهوم تجرد ناخواسته و به‌ویژه زن‌ستیزی و تمجید از خشونتی که در بسیاری از جوامع اینسل رایج است، جلب کرد. راجر خود را یک اینسل می‌دانست و بیانیه‌ای ۱۳۷ صفحه‌ای و ویدیوهایی در یوتیوب از خود به جا گذاشت که در آن‌ها دربارهٔ تجرد ناخواسته‌اش و میل به انتقام از زنان به‌دلیل طرد شدن صحبت کرده بود.[۲۴۹][۲۵۰] او از اعضای فعال انجمنی به‌نام PUAHate (مخفف «نفرت از هنرمندان مخ‌زنی») بود که نزد اینسل‌ها محبوبیت داشت و چندین بار در مانیفست خود به آن اشاره کرده بود.[۲۵۱] اگرچه این انجمن کمی پس از حمله تعطیل شد، اما راجر به‌شکلی شهیدوار نزد برخی از این جوامع و انجمن‌هایی که بعداً پدید آمدند، مورد ستایش قرار گرفت.[۲۵۲] ارجاع به "E.R." در انجمن‌های اینسل رایج است و به اعمال خشونت‌آمیز توسط اینسل‌ها اغلب با عبارت «E.R شدن» اشاره می‌شود.[۲۵۳][۲۵۴]

در ۱ اکتبر ۲۰۱۵، کریس هارپر-مرسر در جریان تیراندازی در کالج کامیونیتی آمپکوا واقع در رُزبورگ، ۹ نفر را کشت و هشت نفر دیگر را زخمی کرد، و سپس به زندگی خود پایان داد. او در صحنهٔ جرم بیانیه‌ای از خود به جا گذاشت که در آن به علاقه‌اش به قتل‌های دسته‌جمعی دیگر، از جمله قتل آیلا ویستا، اشاره کرده بود و از خشمش به‌دلیل نداشتن دوست‌دختر و نفرتش از جهان نوشته بود. در یادداشت‌هایش، خود را با الیوت راجر و دیگر عاملان تیراندازی‌ها همذات‌پنداری کرده و آن‌ها را «کسانی که در کنار خدایان ایستاده‌اند» توصیف کرده بود.[۲۵۵] پیش از حمله، زمانی که فردی در یک انجمن آنلاین حدس زده بود که هارپر-مرسر «خودش را برای فردی خاص نگه داشته»، او پاسخ داده بود: «ناخواسته چنین است».[۲۵۶][۲۵۷] چند ساعت پیش از حمله، فردی که گمان می‌رود هارپر-مرسر بوده، پیامی تهدیدآمیز در فروم /r9k/ (وابسته به 4chan و محل تجمع بسیاری از اینسل‌ها) منتشر کرده بود.[۲۵۸]

در ۳۱ ژوئیهٔ ۲۰۱۶، «شلدون بنتلی» در کوچه‌ای در ادمونتون، آلبرتا، مردی بی‌هوش را مورد سرقت قرار داد و به قتل رساند. در جریان دادگاه، بنتلی اظهار داشت که شکم قربانی را لگدکوب کرده چون از فشارهای شغلی‌اش به‌عنوان نگهبان امنیتی و همچنین از این‌که به‌مدت چهار سال اینسل بوده، احساس ناامیدی و عصبانیت داشته است.[۲۵۹][۲۶۰]

در ۷ دسامبر ۲۰۱۷، «ویلیام آچیسون» دو نفر را به قتل رساند و سپس خودکشی کرد. این تیراندازی در ازتک و در دبیرستانی رخ داد که او قبلاً دانش‌آموز آن بود. او در چند انجمن اینترنتی با نام مستعار «الیوت راجر» فعالیت می‌کرد و از «جنتلمن عالی‌قدر» تمجید کرده بود؛ عبارتی که راجر برای توصیف خود به کار می‌برد و بعدها به یک مرجع رایج در میان جوامع اینسل تبدیل شد.[۲۶۱][۲۶۲] آچیسون همچنین مطالبی با گرایش‌های راست افراطی در فضای مجازی منتشر کرده بود.[۲۶۳]

در ۱۴ فوریهٔ ۲۰۱۸، «نیکولاس کروز» در جریان تیراندازی در دبیرستان استونمن داگلاس در پارکلند، هفده نفر را کشت و هفده تن دیگر را زخمی کرد. گفته می‌شود که او تحت تأثیر دیدگاه‌های افراطی دیگری نیز بوده، اما پیش‌تر در فضای مجازی نوشته بود: «الیوت راجر فراموش نخواهد شد».[۲۶۴][۲۶۵][۲۶۶]

در ۲۳ آوریل ۲۰۱۸، «الک میناسین» در حمله با خودروی ون در تورنتو، انتاریو، به جرم ۱۰ فقره قتل عمد و ۱۶ فقره اقدام به قتل محکوم شد.[۲۶۷] اندکی پیش از حمله، او در فیس‌بوک نوشته بود: «شورش اینسل‌ها از همین حالا آغاز شده» و از راجر تمجید کرده بود.[۲۶۸][۲۶۹][۲۷۰][۲۷۱] اصطلاح «شورش اینسل‌ها» گاهی معادل «خیزش مردان بتا» به‌کار می‌رود، که اشاره به واکنش خشونت‌آمیز به احساس محرومیت جنسی از سوی اینسل‌ها دارد.[۲] پس از حمله، یکی از کاربران در وبگاهی که جایگزین r/incels شده بود، دربارهٔ میناسین نوشت: «امیدوارم این پسر یک مانیفست نوشته باشد، چون می‌تواند قدیس بعدی ما باشد».[۲۷۲] پلیس پس از حمله اعلام کرد که میناسین در جوامع اینسل افراطی شده بود. در سپتامبر ۲۰۱۹، ویدئوی بازجویی پلیس از میناسین منتشر شد. در این ویدئو، میناسین اعتراف می‌کند که باکره بوده، از «چدها و استیسی‌ها» نفرت داشته، و از این‌که زنان محبت خود را نثار «زورگوهای نفرت‌انگیز» می‌کنند ناراضی بوده‌ است. همچنین در ویدئو گفته بود امیدوار است حمله‌اش الهام‌بخش دیگران برای پیوستن به «خیزش بتا» و انجام خشونت‌های مشابه باشد.[۲۷۳] قاضی در حکم خود نوشت که میناسین سعی داشت با پیوند دادن حمله‌اش به جامعهٔ اینسل، بر شهرت خود بیفزاید و افزود: «پی‌بردن به انگیزهٔ دقیق او برای این حمله... تقریباً غیرممکن است». همچنین قاضی دریافت که میناسین دربارهٔ انگیزه‌های اینسل خود به پلیس دروغ گفته و این جنبش نقش اصلی در حمله نداشته‌ است.[۲۷۴]

در ۲ نوامبر ۲۰۱۸، «اسکات بایرلی» در جریان تیراندازی در استودیوی هات یوگا تالاهسی در تالاهاسی، دو زن را کشت و چهار زن و یک مرد را زخمی کرد و سپس خودش را کشت.[۲۷۵] او مدت‌ها پیرو ایدئولوژی‌های اینسل بود و سابقهٔ بازداشت به‌دلیل دست‌درازی به زنان را داشت.[۲۷۶][۲۷۷] او در سال ۲۰۱۴ چند ویدئوی یوتیوب منتشر کرد که در آن‌ها نفرت شدید خود از زنان را ابراز می‌کرد و از نداشتن دوست‌دختر ابراز خشم می‌کرد. در یکی از این ویدئوها به الیوت راجر اشاره کرده‌ است. در ماه‌های منتهی به حمله، بایرلی ترانه‌هایی زن‌ستیزانه، نژادپرستانه، خشن و همجنس‌گراهراس بر روی ساندکلود منتشر کرده بود.[۲۷۵][۲۷۷][۲۷۸]

در ژانویهٔ ۲۰۱۹، «کریستوفر کلری» به‌دلیل انتشار پستی در فیس‌بوک بازداشت شد که در آن نوشته بود قصد دارد «به‌زودی یک مکان عمومی را به گلوله ببندد و به تیرانداز دسته‌جمعی بعدی تبدیل شود» و «هر دختری را که ببینم، بکشم»، زیرا هرگز دوست‌دختر نداشته و باکره مانده‌ است. رسانه‌ها او را به‌عنوان یکی از اعضای جامعهٔ اینسل توصیف کرده‌اند.[۲۷۹][۲۸۰][۲۸۱] در مهٔ ۲۰۱۹، کلری به‌دلیل تهدید به اقدامات تروریستی، به حداکثر پنج سال زندان محکوم شد.[۲۸۲]

در ۱۷ ژوئن ۲۰۱۹، «برایان آیزاک کلاید» تلاش کرد تا تیراندازی گسترده‌ای را در ساختمان فدرال و دادگاه ارل کَبِل در دالاس آغاز کند. او پیش از آن‌که به کسی آسیبی برساند، توسط مأموران سرویس حفاظت فدرال هدف گلوله قرار گرفت و کشته شد. کلاید پیش از حمله، در شبکه‌های اجتماعی میم‌هایی مرتبط با اینسل‌ها به اشتراک گذاشته بود و پست‌هایی نیز دربارهٔ باورهای راست‌گرایانه و نظریه‌های توطئه منتشر کرده بود.[۲۸۳][۲۸۴] پس از این رویداد، پایگاه نظامی اندروز جلسه‌ای برای آگاه‌سازی کارکنان خود دربارهٔ برخی رفتارهای آنلاین «افراد درون‌گرا و بدون روابط جنسی» برگزار کرد. سخنگوی این پایگاه گفت که این افراد «تهدیدی واقعی برای پرسنل نظامی و غیرنظامیان» به‌شمار می‌آیند.[۲۸۵]

افرادی که خود را اینسل معرفی می‌کنند، از عاملان حملاتی که انگیزه‌هایشان روشن نیست نیز تمجید کرده‌اند، مشروط بر آن‌که تصور کنند آن افراد نیز اینسل بوده‌اند. پس از تیراندازی لاس‌وگاس استریپ، شماری از کاربران در جامعهٔ اینسل‌ها از عامل تیراندازی، استیون پداک، تمجید کردند و او را قهرمانی دانستند که «نرمی‌ها» (normies) را هدف قرار داده است.[۲۸۶] همچنین پس از تیراندازی ۲۰۱۸ تورنتو، برخی از کاربران یک انجمن اینسل‌ها از این احتمال که عامل این حادثه ممکن است یکی از آن‌ها باشد، ابراز هیجان کردند، با آن‌که هیچ انگیزهٔ مشخصی در آن زمان شناسایی نشده بود.[۲۸۷]

دههٔ ۲۰۲۰

[ویرایش]

کاتی اسکات تیلور در ۱۰ فوریهٔ ۲۰۲۰، فای مری سوئتلیک شش‌ساله را در کیسی ربود. سه روز بعد، هر دو نفر مرده یافت شدند. مشخص شد که تیلور، سوئتلیک را با خفگی کشته و سپس با بریدن گلوی خود خودکشی کرده‌ است.[۲۸۸] دوستانش گزارش داده‌اند که تیلور خود را اینسل معرفی می‌کرده و اغلب می‌گفته که «بی‌امید زندگی می‌کند».[۲۸۹]

در ۲۴ فوریهٔ ۲۰۲۰، یک کارمند زن اسپا در حمله‌ای با چاقو در تورنتو کشته شد و همکار زن دیگر او به‌همراه یک مرد به‌شدت مجروح شدند. در ۱۹ مه، پلیس تورنتو این حمله را یک اقدام تروریستی اعلام کرد، چراکه شواهد نشان داد انگیزهٔ این حمله ایدئولوژی اینسل بوده‌ است. پلیس پس از آن، یک نوجوان ۱۷ ساله را به‌عنوان عامل این حمله متهم کرد. این نخستین بار بود که خشونتی با انگیزهٔ ایدئولوژی اینسل به‌عنوان اقدام تروریستی پیگرد قانونی یافت، و همچنین نخستین موردی بود که در کانادا، عملیاتی خشونت‌آمیز که منشأ آن افراط‌گرایی اسلامی نبود، به‌عنوان تروریسم محاکمه شد.[۲۹۰] در ۱۴ سپتامبر ۲۰۲۲، متهم به قتل و اقدام به قتل اعتراف کرد.[۲۹۱][۲۹۲][۲۹۳] در جریان دادرسی، این حمله به‌طور رسمی به‌عنوان اقدام تروریستی شناخته شد.[۲۹۴]

آرماندو هرناندز جونیور در ۲۰ مهٔ ۲۰۲۰ در منطقه سرگرمی وِست‌گیت در گلندیل، به‌سوی مردم آتش گشود و سپس توسط پلیس دستگیر شد. در این حادثه، یک مرد ۱۹ ساله به‌شدت زخمی شد و یک زن ۳۰ ساله و یک دختر ۱۶ ساله نیز جراحات سطحی برداشتند. بنا بر گفتهٔ دادستان شهرستان مریکوپا، هرناندز خود را اینسل معرفی کرده و گفته‌ است که قصد داشته زوج‌ها را هدف قرار دهد و حداقل به ده نفر شلیک کند.[۲۹۵][۲۹۶] دادستان اظهار کرد: «آقای هرناندز یک اینسل خودخوانده‌ است… او خشمش نسبت به جامعه را تخلیه می‌کرد، احساسی که در آن احساس می‌کرد مورد آزار قرار گرفته و زنان نمی‌خواهندش». همچنین ادعا شده که هرناندز ویدیویی از این حمله را برای زنی که می‌خواسته تحت تأثیر قرار دهد ارسال کرده‌ است.[۲۹۷]

بین ژانویه و پایان ژوئیهٔ ۲۰۲۰، پنج نفر از اینسل‌های خودشناس در آمریکای شمالی به‌اتهام قتل یا برنامه‌ریزی برای کشتن زنان، در مواردی جداگانه دستگیر شدند.[۲۹۸] از جملهٔ این افراد، کول کارینی بود که در ژوئن ۲۰۲۰ به اتهام ارائهٔ اظهارات نادرست به نیروهای اجرای قانون متهم شد. او مدعی شده‌ بود که جراحات شدید دستش ناشی از تصادف با ماشین چمن‌زن بوده‌ است. با این حال، پلیس ادعا کرد که کارینی در تلاش برای ساخت یک بمب زخمی شده‌ و یادداشتی نوشته بوده که در آن تهدید به خشونت علیه زنان شده و به الیوت راجر اشاره شده‌ بود.[۲۹۹]

در آوریل ۲۰۲۱، مالک سانچز، اینسل ۱۹ساله‌ای که از الیوت راجر تمجید می‌کرد،[۳۰۰] به اتهام فدرال دستگیر شد. او مظنون است که خود را در حال نزدیک شدن به زنان نشسته بیرون یک رستوران در منهتن فیلم گرفته و گفته‌ است که قصد دارد بمب منفجر کند.[۳۰۱] سانچز پیش‌تر بارها به اتهام آزار دیگران، معمولاً در حین ضبط یا پخش زنده، و نیز چند مورد حمله با افشانهٔ فلفل بازداشت شده‌ بود.[۳۰۲]

در ژوئیهٔ ۲۰۲۱، یک اینسل ۲۱سالهٔ اهل اوهایو به‌اتهام تلاش برای ارتکاب جنایت نفرت‌محور و نگهداری غیرقانونی سلاح اتوماتیک متهم شد. این فرد از کاربران فعال یک وب‌سایت محبوب اینسل‌ها بود و در نوشته‌هایش از الیوت راجر ستایش می‌کرد. او بیانیه‌ای نوشته بود که در آن از خواستش برای «سلاخی» زنان سخن گفته بود، و در سندی دیگر ادعا شده که او برنامه‌اش برای کشتن سه‌هزار نفر در یک حملهٔ پرتلفات را شرح داده‌ است.[۳۰۳]

در ۱۲ اوت ۲۰۲۱، جیک دیویسون، مردی ۲۲ ساله که در ویدیوهای آنلاین به «اینسیل بودن» اشاره کرده و دیدگاه‌هایی مشابه بیان کرده‌ بود، دست به یک تیراندازی جمعی در پلیموث زد. او پنج نفر، از جمله مادر خود، را کشت و دو نفر دیگر را مجروح کرد، سپس خود را کشت.[۳۰۴]

در ۲۷ دسامبر ۲۰۲۱، لیندون مک‌لئود ۴۷ ساله مرتکب تیراندازی‌های دنور و لیک‌وود شد و پنج نفر را به قتل رساند، سپس به‌دست یک افسر پلیس کشته شد. مک‌لئود سه‌گانه‌ای از رمان‌های علمی-تخیلی را با تخلص «رومن مک‌کلی» به صورت خودانتشار چاپ کرده‌ بود که در آن، شخصیت اصلی داستان که هم‌نام خودش بود، سه‌ نفری را می‌کشد که در نهایت در زندگی واقعی نیز هدف او قرار گرفتند.[۳۰۵][۳۰۶][۳۰۷]

در ۶ مه ۲۰۲۳، مائوریسیو مارتینز گارسیا، مرد ۳۳ ساله‌ای که خود را اینسل معرفی می‌کرد، دست به یک تیراندازی در مرکز خرید آلن زد. گارسیا هشت نفر را کشت و دست‌کم هفت نفر دیگر را زخمی کرد، تا اینکه توسط یک افسر پلیس کشته شد.[۳۰۸]

در ۴ اکتبر ۲۰۲۴، سمیح چلیک ۱۹ ساله آیشنور حلیل و اقبال اوزونر، هر دو ۱۹ ساله، را به قتل رساند. او سر بریدهٔ اوزونر را از فراز دیوارهای قسطنطنیه به پایین پرتاب کرد و سپس دست به خودکشی زد.[۳۰۹][۳۱۰][۳۱۱] چلیک با گروه‌های اینسل در دیسکورد در ارتباط بود[۳۱۰][۳۱۱] و از سوی آن‌ها برای اقدامش مورد ستایش قرار گرفت.[۳۱۲] پلیس ترکیه در واکنش به این رویداد نظارت بر گروه‌های اینسل را آغاز کرد.[۳۱۳] پس از رأی یک دادگاه در آنکارا، ترکیه دسترسی به دیسکورد را مسدود کرد.[۳۱۰][۳۱۴]

انتقادها

[ویرایش]

از خرده‌فرهنگ

[ویرایش]

جوامع اینسل در رسانه‌ها و از سوی پژوهشگران به‌دلیل خشونت‌بار بودن، زن‌ستیزی و افراط‌گرایی مورد انتقاد قرار گرفته‌اند.[۲][۳۱۵][۲۰۵][۳۱۶][۳۱۷] کیگن هنکس، تحلیلگر ارشد در «مرکز حقوقی فقر جنوب»، هشدار داده‌است که محتوای خشونت‌آمیز در فروم‌های اینسل «نقش بسیار بزرگی» در رادیکال‌سازی اعضای آن‌ها دارد و این فروم‌ها را «دارای زبانی خشن‌تر از آن‌چه حتی در سایت‌های برترم‌باور سفید می‌بینم» توصیف کرده‌است.[۳۱۸] روزنامه‌نگار دیوید فیوترل نیز جوامع اینسل را «به‌شدت زن‌ستیز» توصیف کرده و آن‌ها را مرتبط با رشد راست افراطی، برترپنداری نژادی سفید و نفرت‌پراکنی در فضای مجازی دانسته‌است.[۳۱۸][۳۱۶][۳۱۷][۳۱۹]

روان‌شناس و پژوهشگر مسائل جنسی، جیمز کنتور، اینسل‌ها را «گروهی از افراد که معمولاً مهارت‌های اجتماعی کافی ندارند و... دچار ناامیدی شدید می‌شوند» توصیف کرده‌است. او می‌گوید در فروم‌های اینسل‌ها «وقتی افراد با ناامیدی‌های مشابه کنار هم قرار می‌گیرند، از گفتمان معمول فاصله می‌گیرند و به‌تدریج باورهای افراطی‌تری پیدا می‌کنند».[۳۲۰] آمارنات آماراسینگهام، پژوهشگر ارشد در مؤسسهٔ گفت‌وگوی راهبردی ، نیز برخی جوامع اینسل را به‌دلیل رایج بودن فراخوان‌های خشونت در آن‌ها نقد کرده و گفته‌است: «در شرایط روانی و فردی مناسب، این نوع فروم‌ها می‌توانند خطرناک باشند و فرد را به‌سمت خشونت سوق دهند».[۳۲۱]

در اوت ۲۰۱۸، جیکوب دیوی، پژوهشگر دیگر در مؤسسه گفت‌وگوی راهبردی، رادیکال‌سازی مردان در فروم‌های اینسل را با تشویق نوجوانان به اقدامات افراطی در فروم‌های آنلاین اختلالات خوردن و همچنین کارزارهای اینترنتی برای پیوستن به داعش مقایسه کرد. دربارهٔ احساس محق بودن اینسل‌ها برای دسترسی به رابطه جنسی، دیوی گفت که این نگرش «می‌تواند به حد توجیه تجاوز برسد».[۳۲۲] با وجود این، برخی مفسران در کنار پذیرش نگرانی‌ها دربارهٔ زن‌ستیزی و ویژگی‌های منفی دیگر خرده‌فرهنگ اینسل، نگاهی همدلانه‌تر داشته‌اند. در آوریل ۲۰۱۸، اقتصاددان رابین هانسون در یک پست وبلاگی دسترسی به رابطهٔ جنسی را با دسترسی به درآمد مقایسه کرد و نوشت که تعجب می‌کند چرا دربارهٔ اینسل‌ها به اندازهٔ افراد کم‌درآمد ابراز نگرانی نمی‌شود. برخی او را به کالایی‌سازی سکس متهم کردند، اما دیگران نگاه مثبتی به نظراتش داشتند.[۳۲۳]

در مه ۲۰۱۸، ستون‌نویس روزنامهٔ نیویورک تایمز، راس دوتت، مقاله‌ای جنجالی با عنوان «توزیع مجدد رابطهٔ جنسی» نوشت که در آن پیشنهاد داده‌بود ربات‌های جنسی و کارگرهای جنسی ناگزیر برای پاسخ‌گویی به نیازهای جنسی اینسل‌ها به‌کار گرفته خواهند شد.[۳۲۴][۳۲۵] برخی مفسران، از جمله توبی یانگ، با این دیدگاه موافقت کردند و ربات‌های جنسی را «راه‌حل قابل اجرا» دانستند؛[۳۲۶] اما دیگران این مقاله را به‌دلیل کالایی‌سازی زنان و مشروعیت‌بخشی به ایدئولوژی اینسل‌ها به‌شدت نقد کردند.[۳۲۷][۳۲۸]

روزنامه‌نگار زک بیوچمپ نگرانی‌هایی را دربارهٔ دیگر اشکال آسیب ناشی از اینسل‌ها مطرح کرده که ممکن است در توجه ویژه به خشونت‌های جمعی نادیده گرفته شوند؛ او به پست‌هایی در فروم‌ها اشاره می‌کند که کاربران در آن به فریب دادن، فریاد کشیدن بر سر زنان و آزار جنسی آنان افتخار می‌کنند.[۳۲۹] لیزا سوگیورا، مدرس دانشگاه پورتسموث، فروم‌های اینسل را «زن‌ستیزی شبکه‌ای» توصیف کرده و هشدار داده‌است که باید پست‌های این فروم‌ها نه‌تنها در زمینهٔ نفرت‌پراکنی بلکه به‌عنوان گونه‌ای از گرومینگ در نظر گرفته‌شوند که می‌توانند مردان جوان تأثیرپذیر و سرخورده را رادیکال کنند.[۳۳۰] برخی پژوهش‌های جامعه‌شناختی دربارهٔ جوامع اینسل آن‌ها را نمونه‌ای از مردسالاری هیبریدی تحلیل کرده‌اند؛ نوعی مردسالاری که در آن مردان برخوردار از امتیاز سعی می‌کنند خود را از مردسالاری هژمونیک متمایز نشان دهند، در حالی که هم‌زمان آن را بازتولید می‌کنند.[۳۳۱]

دربارهٔ پلتفرم‌هایی که به جوامع اینسل خدمات ارائه می‌دهند

[ویرایش]

پلتفرم‌هایی که میزبان محتوای اینسل بوده‌اند یا هستند نیز مورد انتقاد قرار گرفته‌اند. از جمله ردیت که انجمن r/incels را در سال ۲۰۱۷ مسدود کرد و بیشتر انجمن‌های باقی‌ماندهٔ اینسل را نیز در سپتامبر ۲۰۱۹ بست، با این حال همچنان میزبان برخی کاربران با هویت اینسل است؛ و توییتر نیز از جمله پلتفرم‌های منتقدشده‌است.[۳۳۲][۳۳۳] کلودفلر، شرکتی که خدماتی همچون محافظت در برابر حملات DDoS، کَش کردن و پنهان‌سازی محل میزبان محتوای اصلی ارائه می‌دهد،[۳۳۴] نیز به‌دلیل محافظت از وب‌سایت‌های اینسل حتی پس از آن‌که میزبانان وب خدمات خود را متوقف کرده‌اند، مورد انتقاد قرار گرفته‌است.[۳۳۵]

دربارهٔ گزارش‌گری و پژوهش

[ویرایش]

رسانه‌هایی که پس از حملات مرتبط با اینسل در دههٔ ۲۰۱۰ به پوشش این موضوع پرداختند، به‌دلیل گزارش‌های «نفس‌گیر»، عادی‌سازی جوامع اینسل با معرفی آن‌ها صرفاً به‌عنوان «افراد دچار ناکامی جنسی» و نیز هدایت مخاطبان به سوی این جوامع مورد انتقاد قرار گرفته‌اند.[۳۳۶] برخی گزارش‌ها همچنین بابت پررنگ کردن چهرهٔ مهاجمان یا سرزنش قربانی، مثلاً با القای این‌که زنانی که پیشنهادهای جنسی یا عاطفی مهاجمان را رد کرده‌اند، در بروز حملات نقش داشته‌اند، مورد انتقاد واقع شده‌اند.[۳۳۷][۳۳۸] افرادی که با دیدی همدلانه به موضوع پرداخته‌اند نیز بابت مشروعیت‌بخشی به ایدئولوژی اینسل‌ها مورد انتقاد قرار گرفته‌اند، مانند سامانتا کول در Vice که رسانه‌هایی را که «فرهنگ اینترنتی سمی را به‌عنوان ایدئولوژی معتبر» بازتاب می‌دهند محکوم کرده‌است.[۳۳۹]

در گزارشی از سوی اندیشکدهٔ پژوهش سیاسی که در سال ۲۰۲۱ منتشر شد، ام. کلی دربارهٔ تلاش‌های اخیر برخی اینسل‌ها برای «بازتعریف» هویت‌شان نوشت و بیان کرد که «این تلاش‌ها از سوی برخی پژوهشگران، روزنامه‌نگاران و کارشناسانِ مقابله با افراط‌گرایی خشونت‌آمیز نیز تقویت شده‌است، چرا که آنان در تلاش برای شناخت اینسل‌ها، عملاً بستری برای گسترش صدای آنان فراهم کرده‌اند. این بسترها به اینسل‌ها امکان داده تا روایت عمومی دربارهٔ خود را بازسازی کنند، تهدید ناشی از جامعه‌شان را کم‌اهمیت جلوه دهند، و شکایات آمیخته با نفرت خود را تقویت یا حتی مشروع جلوه دهند؛ آن‌هم با تمرکز بر این برداشت که قربانی زنانی هستند که به آن‌ها رابطه نمی‌دهند».[۳۴۰]

کلی از پادکستی با عنوان پروژهٔ اینسل نیز انتقاد کرده‌است؛ زیرا به گفتهٔ او این برنامه بدون به چالش کشیدن یا بررسی صحت گفته‌های اینسل‌ها، بستر نشر ایدئولوژی آن‌ها را فراهم کرده‌است. او گفت که سازندهٔ این پادکست، نعما کِیتز، «دیگر صرفاً راوی زن‌ستیزی اینسل‌ها نیست، بلکه آن را توجیه کرده و به جهان منتقل می‌کند». کلی همچنین مرکز بین‌المللی مطالعات افراط‌گرایی خشونت‌آمیز (ICSVE) را به خاطر انتشار چندین گزارش دربارهٔ اینسل‌ها که به‌طور مشترک توسط کِیتز و مدیر یکی از انجمن‌های بزرگ اینسل نوشته شده بود، مورد انتقاد قرار داد. او نوشت: «در حالی‌که گزارش‌های پیشین ICSVE بر داده‌های اولیه مانند مصاحبه و پرسش‌نامه با اعضای جامعهٔ مورد بررسی تکیه داشت، به نظر می‌رسد این نخستین‌بار است—چه در ICSVE و چه در تحقیقات دانشگاهی به‌طور کلی—که یکی از اعضای فعال جامعه‌ای با ایدئولوژی تبعیض‌آمیز یا خشونت‌آمیز، در نگارش گزارش پژوهشی مشارکت مستقیم دارد».[۳۴۰]

بازنمایی در فرهنگ عامه

[ویرایش]

میشل ولبک، در نخستین رمان خود با عنوان هر چه باشد (۱۹۹۴)، به‌نظر می‌رسد نمونه‌های آغازین اینسل‌ها را به تصویر کشیده باشد. با این‌حال، در آن زمان نه این اصطلاح وجود داشت و نه جوامع آنلاینی که اکنون با این عنوان شناخته می‌شوند. شخصیت اصلی داستان، مردی سی‌ساله و بی‌نام است که ظاهری نازیبا دارد، فاقد مهارت‌های اجتماعی است و از افسردگی رنج می‌برد؛ و همین باعث می‌شود با وجود شغل عالی‌اش در حوزهٔ فناوری اطلاعات، میان زنان محبوبیتی نداشته باشد. وضعیت برای همکار او حتی بدتر است؛ مردی که به‌شدت زشت است و در ۲۸سالگی هنوز باکره مانده. شخصیت اصلی سعی می‌کند دوستش را به قتل زنی که او را طرد کرده، ترغیب کند، اما دوستش در آخرین لحظه از این کار صرف‌نظر می‌کند. در این رمان، شخصیت اصلی دربارهٔ پیامدهای ویرانگر انقلاب جنسی تأمل می‌کند. از نظر او، آزادی جنسی باعث شده مکانیزم بازار بر روابط انسانی حاکم شود. در نتیجه، افراد زیبا همه‌چیز را به‌دست می‌آورند و افراد زشت هیچ‌چیز.[۳۴۱][۳۴۲][۳۴۳]

دو قسمت از مجموعهٔ درام جنایی آمریکایی نظم و قانون: واحد قربانیان ویژه بر اساس موضوع اینسل‌ها ساخته شده‌است. در فصل شانزدهم، قسمت "Holden's Manifesto" (۲۰۱۴) بر پایهٔ شخصیت الیوت راجر و کشتار ایسلا ویستا در سال ۲۰۱۴ ساخته شده‌است.[۳۴۴][۳۴۵] در فصل بیستم، قسمت "انتقام" (۲۰۱۸) گروهی از اینسل‌ها را به تصویر می‌کشد که برای گرفتن انتقام، به قربانیان وسواس یکدیگر حمله می‌کنند و برای همدیگر بهانه‌سازی می‌کنند. این خط داستانی از رمان دههٔ ۱۹۵۰ با عنوان غریبه‌هایی در قطار الهام گرفته شده‌است.[۳۴۶] در یکی از قسمت‌های مجموعهٔ پزشکی آمریکایی پپزشک شیکاگویی نیز بیماری با هویت اینسل به تصویر کشیده شده‌است که در جریان یک تیراندازی کور که کارکنان بیمارستان را هدف گرفته بود، مجروح می‌شود.[۳۴۷]

رمان هشدار منصفانه، نوشتهٔ مایکل کانلی و منتشرشده در سال ۲۰۲۰، یک رمان دلهره‌آور است که در آن شرکتی به تصویر کشیده می‌شود که داده‌های آزمایش‌های ژنتیکی زنانی را می‌خرد که از نظر ژنتیکی مستعد اعتیاد جنسی شناسایی شده‌اند. این شرکت سپس نام و نشانی این زنان را به اینسل‌ها می‌فروشد، که یکی از آن‌ها قاتل زنجیره‌ای است.[۳۴۸][۳۴۹]

فیلم علمی‌تخیلی جانور محصول سال ۲۰۲۳ نیز یکی از شخصیت‌هایش را بر اساس الیوت راجر طراحی کرده‌است.[۳۵۰]

مینی‌سریال بریتانیایی نوجوانی که در سال ۲۰۲۵ از طریق نتفلیکس منتشر شد، به‌طور مستقیم به فرهنگ اینسل می‌پردازد. این مجموعه که در چهار قسمت روایت می‌شود، داستان جیمی میلر، پسر سیزده‌ساله‌ای را دنبال می‌کند که به‌اتهام قتل هم‌کلاسی‌اش، کیتی، بازداشت شده‌است. از خلال بازجویی‌های پلیسی و ارزیابی‌های روان‌شناختی، مشخص می‌شود که جیمی تحت تأثیر ایدئولوژی‌های آنلاین مرتبط با منوسفیر و جوامع اینسل قرار داشته‌است. این سریال تأثیر شبکه‌های اجتماعی، مردسالاری سمی، و رادیکال‌سازی نوجوانان را بررسی می‌کند.[۳۵۱]

جستارهای وابسته

[ویرایش]

یادداشت‌ها

[ویرایش]
  1. [۱۶][۱۱]
    • حس استحقاق رابطهٔ جنسی[۱۷][۱۸]
    • هیچ‌انگاری: "جنبش اینسل به‌شدت بر ایدهٔ هیچ‌انگاری ایدئولوژیک متکی است" [۱۹]
    • فرهنگ تجاوز و خشونت جنسی: "جامعهٔ اینسل تنها یکی از نمونه‌های افراطی فرهنگ تجاوز است" [۲۰]
    • حمایت از خشونت علیه زنان و افراد دارای روابط جنسی[۱۰][۲۱][۲۲]

منابع

[ویرایش]
  1. Beever, Jonathan; McDaniel, Rudy; Stanlick, Nancy A. (2020). Understanding Digital Ethics: Cases and Contexts. Abingdon, Oxon: Routledge. p. 20. ISBN 978-1-315-28212-1. OCLC 1123184308. Archived from the original on May 13, 2024. Retrieved December 13, 2021.
  2. ۲٫۰ ۲٫۱ ۲٫۲ ۲٫۳ ۲٫۴ Beauchamp, Zack (April 25, 2018). "Incel, the misogynist ideology that inspired the deadly Toronto attack, explained". Vox. New York City: Vox Media. Archived from the original on May 5, 2018. Retrieved May 5, 2018.
  3. ۳٫۰ ۳٫۱ Taub, Amanda (May 9, 2018). "On Social Media's Fringes, Growing Extremism Targets Women". نیویورک تایمز. ISSN 0362-4331. Archived from the original on May 14, 2018.
  4. Mezzofiore, Gianluca (April 25, 2018). "The Toronto suspect apparently posted about an 'incel rebellion.' Here's what that means". سی‌ان‌ان. Atlanta, Georgia. Archived from the original on April 26, 2018. Retrieved April 26, 2018.
  5. "The word "incel"". Love Not Anger (به انگلیسی). October 6, 2019. Archived from the original on December 16, 2023. Retrieved January 7, 2024.
  6. ۶٫۰ ۶٫۱ ۶٫۲ ۶٫۳ Taylor, Tim (August 29, 2018). "The woman who founded the 'incel' movement". BBC News. Archived from the original on August 30, 2018. Retrieved September 15, 2022.
  7. "Elliot Rodger: How misogynist killer became 'incel hero'". April 25, 2018. Archived from the original on May 12, 2018. Retrieved July 21, 2018 – via www.bbc.co.uk.
  8. Burton, Anthony (December 2022). "Blackpill Science: Involuntary Celibacy, Rational Technique, and Economic Existence under Neoliberalism". Canadian Journal of Communication. 47 (4): 676–701. doi:10.3138/cjc.2022-07-25. S2CID 252937655.
  9. ۹٫۰ ۹٫۱ ۹٫۲ ۹٫۳ Romano, Aja (June 20, 2018). "What a woman-led incel support group can teach us about men and mental health". Vox. Archived from the original on August 12, 2018. Retrieved August 12, 2018.
  10. ۱۰٫۰ ۱۰٫۱ ۱۰٫۲ ۱۰٫۳ Ling, Justin; Mahoney, Jill; McGuire, Patrick; Freeze, Colin (April 24, 2018). "The 'incel' community and the dark side of the Internet". گلوب اند میل. Archived from the original on April 26, 2018. Retrieved May 4, 2018.
  11. ۱۱٫۰ ۱۱٫۱ ۱۱٫۲ ۱۱٫۳ ۱۱٫۴ Baumgärtner, Maik; Höfner, Roman; Müller, Ann-Katrin; Rosenbach, Marcel (March 10, 2021). "Hatred Against Women: The Dark World of Extremist Misogyny". اشپیگل. Archived from the original on December 4, 2021. Retrieved March 25, 2021.
  12. Grunau, Karolin; Bieselt, Helena E.; Gul, Pelin; Kupfer, Tom R. (2022). "Unwanted celibacy is associated with misogynistic attitudes even after controlling for personality". Personality and Individual Differences. 199: 111860. doi:10.1016/j.paid.2022.111860. hdl:2066/282240.
  13. Dastagir, Alia E. (April 26, 2018). "Incels, Alek Minassian and the dangerous idea of being owed sex". USA Today. Archived from the original on May 6, 2018. Retrieved May 8, 2018.
  14. Foster, Ally (June 6, 2018). "A look inside the group of men 'addicted' to hating women". news.com.au. Archived from the original on June 6, 2018. Retrieved June 6, 2018.
  15. Kesvani, Hussein (July 9, 2019). "'Currycels' and the Unsurprising Racism of the Incel Community". MEL Magazine. Archived from the original on December 27, 2019. Retrieved December 28, 2019.
  16. خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام Romano-2018b وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  17. ۱۷٫۰ ۱۷٫۱ Wilson, Jason (April 25, 2018). "Toronto van attack: Facebook post may link suspect to misogynist 'incel' subculture". The Guardian. London, England. Archived from the original on April 25, 2018. Retrieved April 25, 2018.
  18. Cain, Patrick (April 24, 2018). "What we learned from Alek Minassian's Incel-linked Facebook page – and what we'd like to know". Global News. Archived from the original on May 3, 2018. Retrieved May 4, 2018.
  19. Purdue, Simon (July 13, 2022). "Ideological Nihilism and Aesthetic Violence: Mass Shooters and Online Antisocial Subcultures". Global Network on Extremism & Technology. Archived from the original on September 2, 2023. Retrieved September 2, 2023.
  20. Powell, Anastasia; Sugiura, Lisa (2018). "Resisting rape culture in digital society". The Routledge International Handbook of Violence Studies. pp. 447–457. doi:10.4324/9781315270265-42. ISBN 9781315270265. S2CID 149584002. Archived from the original on September 2, 2023. Retrieved September 2, 2023.
  21. ۲۱٫۰ ۲۱٫۱ خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام Wood-2018 وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  22. Garcia-Navarro, Lulu (April 29, 2018). "What's An 'Incel'? The Online Community Behind The Toronto Van Attack". Weekend Edition Sunday. ان‌پی‌آر. Archived from the original on May 4, 2018. Retrieved May 5, 2018.
  23. Janik, Rachel (April 24, 2018). ""I laugh at the death of normies": How incels are celebrating the Toronto mass killing". Hatewatch. مرکز حقوقی فقر جنوبی. Archived from the original on April 25, 2018. Retrieved April 25, 2018.
  24. Judy, Cliff; Mendoza, Casey (February 22, 2018). "What Is 'Male Supremacy,' According To Southern Poverty Law Center?". WGBA-TV. Archived from the original on April 25, 2018. Retrieved April 25, 2018.
  25. Brace, Lewys (August 26, 2021). "A Short Introduction To The Incel Sub-Culture". Centre for Research and Evidence on Security Threats. Archived from the original on September 2, 2023. Retrieved September 2, 2023.
  26. Purdue, Simon (July 13, 2022). "Ideological Nihilism and Aesthetic Violence: Mass Shooters and Online Antisocial Subcultures". Global Network on Extremism & Technology. Archived from the original on September 2, 2023. Retrieved September 2, 2023.
  27. ۲۸٫۰ ۲۸٫۱ ۲۸٫۲ Kassam, Ashifa (April 26, 2018). "Woman behind 'incel' says angry men hijacked her word 'as a weapon of war'". گاردین. Archived from the original on May 2, 2018. Retrieved May 2, 2018.
  28. ۲۹٫۰ ۲۹٫۱ Young, Toby (May 5, 2018). "Here's what every incel needs: a sex robot". اسپکتیتر. Archived from the original on May 16, 2018. Retrieved May 23, 2018.
  29. ۳۰٫۰ ۳۰٫۱ ۳۰٫۲ ۳۰٫۳ Alana (October 8, 2019). "My history with involuntary celibacy". Love Not Anger (به انگلیسی). Archived from the original on December 16, 2023. Retrieved January 7, 2024.
  30. ۳۱٫۰ ۳۱٫۱ Baker, Peter (March 1, 2016). "The Woman Who Accidentally Started the Incel Movement". Elle. Archived from the original on April 24, 2018. Retrieved April 24, 2018.
  31. Beauchamp, Zack (April 16, 2019). "The rise of incels: How a support group for the dateless became a violent internet subculture". Vox. Archived from the original on October 8, 2019. Retrieved April 24, 2019.
  32. Zimmer, Ben (May 8, 2018). "How 'Incel' Got Hijacked". پلیتیکو. Archived from the original on May 8, 2018. Retrieved May 9, 2018.
  33. Bell, Chris (November 9, 2017). "Reddit bans 'involuntarily celibate' community". BBC News. Archived from the original on May 17, 2018. Retrieved April 25, 2018.
  34. Dewey, Caitlin (October 7, 2015). "Incels, 4chan and the Beta Uprising: making sense of one of the Internet's most-reviled subcultures". The Washington Post. ISSN 0190-8286. Archived from the original on November 10, 2017.
  35. ۳۶٫۰ ۳۶٫۱ Baker, Peter (February 29, 2016). "What Happens to Men Who Can't Have Sex". Elle. Archived from the original on April 25, 2018. Retrieved April 24, 2018.
  36. Beauchamp, Zack (April 16, 2019). "The rise of incels: How a support group for the dateless became a violent internet subculture". Vox. Archived from the original on October 8, 2019. Retrieved April 24, 2019.
  37. ۳۸٫۰ ۳۸٫۱ ۳۸٫۲ ۳۸٫۳ ۳۸٫۴ ۳۸٫۵ Hoffman, Bruce; Ware, Jacob; Shapiro, Ezra (2020). "Assessing the Threat of Incel Violence". Studies in Conflict & Terrorism. 43 (7): 565–587. doi:10.1080/1057610X.2020.1751459. hdl:10023/24162. ISSN 1057-610X. S2CID 218781135.
  38. ۳۹٫۰ ۳۹٫۱ Solon, Olivia (November 8, 2017). "'Incel': Reddit bans misogynist men's group blaming women for their celibacy". گاردین. Archived from the original on November 8, 2017. Retrieved April 25, 2018.
  39. ۴۰٫۰ ۴۰٫۱ ۴۰٫۲ Hauser, Christine (November 9, 2017). "Reddit Bans 'Incel' Group for Inciting Violence Against Women". The New York Times. ISSN 0362-4331. Archived from the original on November 12, 2017.
  40. Hauser, Christine (October 26, 2017). "Reddit Bans Nazi Groups and Others in Crackdown on Violent Content". The New York Times. ISSN 0362-4331. Archived from the original on April 21, 2018.
  41. Hosford, Paul (April 26, 2018). "What is the 'incel rebellion'? And who are those behind it?". TheJournal.ie. Archived from the original on April 26, 2018. Retrieved April 26, 2018.
  42. Robertson, Adi (September 30, 2019). "Reddit has broadened its anti-harassment rules and banned a major incel forum". ورج (وبگاه). Archived from the original on October 1, 2019. Retrieved October 1, 2019.
  43. Halpin, Michael (2022). "Weaponized Subordination: How Incels Discredit Themselves to Degrade Women". Gender & Society (به انگلیسی). 36 (6): 813–837. doi:10.1177/08912432221128545. ISSN 0891-2432. S2CID 252740108.
  44. Burleigh, Nina (May 27, 2014). "Inside the terrifying, twisted online world of involuntary celibates". Salon. Archived from the original on April 26, 2018. Retrieved April 24, 2018.
  45. Tait, Amelia (August 18, 2018). "Rise of the women haters: Inside the dark world of the British 'incels'". The Daily Telegraph. ISSN 0307-1235. Archived from the original on September 1, 2018.
  46. ۴۷٫۰ ۴۷٫۱ ۴۷٫۲ Kelly, M. (July 1, 2021). "The Mainstream Pill". Political Research Associates. Archived from the original on July 26, 2021. Retrieved July 27, 2021.
  47. Halpin, Michael; Richard, Norann; Preston, Kayla; Gosse, Meghan; Maguire, Finlay (June 6, 2023). "Men who hate women: The misogyny of involuntarily celibate men". New Media & Society. 27 (1): 424–442. doi:10.1177/14614448231176777. ISSN 1461-7315. PMC 11661939. PMID 39711688. {{cite journal}}: Check |pmc= value (help); Check |pmid= value (help)
  48. Roser, Meg; Chalker, Charlotte; Squirrell, Tim (January 30, 2023). Spitting out the blackpill: Evaluating how incels present themselves in their own words on the incel Wiki (PDF) (Report). Institute for Strategic Dialogue. Archived (PDF) from the original on March 26, 2023. Retrieved June 19, 2023.
  49. Barr, Kyle (February 2, 2023). "This Violently Misogynistic Incel Community Is Rewriting Its Own History Through an Incel Wiki". Gizmodo. Archived from the original on May 13, 2024. Retrieved June 9, 2023.
  50. Cook, Jesselyn (July 27, 2018). "A Toxic 'Brotherhood': Inside Incels' Dark Online World". HuffPost. Archived from the original on August 7, 2018. Retrieved August 8, 2018.
  51. Hudson, Laura (April 25, 2018). "The internet is enabling a community of men who want to kill women. They need to be stopped". The Verge. Archived from the original on August 12, 2018. Retrieved August 11, 2018.
  52. Romano, Aja (April 26, 2018). "How the alt-right's sexism lures men into white supremacy". Vox. Archived from the original on August 10, 2018. Retrieved August 11, 2018.
  53. Taub, Amanda (May 9, 2018). "On Social Media's Fringes, Growing Extremism Targets Women". The New York Times. ISSN 0362-4331. Archived from the original on May 14, 2018.
  54. Futrelle, David (April 1, 2019). "The 'alt-right' is fueled by toxic masculinity – and vice versa". NBC News. Archived from the original on November 24, 2019. Retrieved March 13, 2020.
  55. Cook, Jesselyn (July 27, 2018). "Internet Giants Are Banning Extremists (Just Not The Ones Targeting Women)". HuffPost. Archived from the original on August 11, 2018. Retrieved August 11, 2018.
  56. Cook, Jesselyn (July 27, 2018). "A Toxic 'Brotherhood': Inside Incels' Dark Online World". HuffPost. Archived from the original on August 7, 2018. Retrieved August 8, 2018.
  57. Solon, Olivia (November 8, 2017). "'Incel': Reddit bans misogynist men's group blaming women for their celibacy". The Guardian. Archived from the original on November 8, 2017. Retrieved April 25, 2018.
  58. Kini, Aditi Natasha (November 15, 2017). "How Reddit Is Teaching Young Men to Hate Women". Vice. Archived from the original on April 25, 2018. Retrieved April 25, 2018.
  59. Collins, Ben; Zadrozny, Brandy (April 24, 2018). "After Toronto attack, online misogynists praise suspect as 'new saint'". NBC News. Archived from the original on April 24, 2018. Retrieved April 25, 2018.
  60. Dewey, Caitlin (October 7, 2015). "Incels, 4chan and the Beta Uprising: making sense of one of the Internet's most-reviled subcultures". The Washington Post. ISSN 0190-8286. Archived from the original on November 10, 2017.
  61. Hathaway, Jay (November 10, 2017). "Why Reddit finally banned one of its most misogynistic forums". The Daily Dot. Archived from the original on November 11, 2017. Retrieved April 25, 2018.
  62. Hoffman, Bruce; Ware, Jacob; Shapiro, Ezra (2020). "Assessing the Threat of Incel Violence". Studies in Conflict & Terrorism. 43 (7): 565–587. doi:10.1080/1057610X.2020.1751459. hdl:10023/24162. ISSN 1057-610X. S2CID 218781135.
  63. Hoffman, Bruce; Ware, Jacob; Shapiro, Ezra (2020). "Assessing the Threat of Incel Violence". Studies in Conflict & Terrorism. 43 (7): 565–587. doi:10.1080/1057610X.2020.1751459. hdl:10023/24162. ISSN 1057-610X. S2CID 218781135.
  64. DiBranco, Alex (February 10, 2020). Male Supremacist Terrorism as a Rising Threat (Report). لاهه, هلند: International Centre for Counter-Terrorism. Archived from the original on April 20, 2020. Retrieved May 22, 2020.
  65. Beckett, Lois (March 3, 2021). "The misogynist incel movement is spreading. Should it be classified as a terror threat?". The Guardian. Archived from the original on March 27, 2021. Retrieved April 4, 2021.
  66. Bever, Lindsey (January 22, 2019). "A man cited his virginity as reason he planned to kill 'as many girls' as he could, police say". The Washington Post. Archived from the original on January 23, 2019.
  67. Villarreal, Daniel (May 21, 2020). "Westgate Shooting Suspect Was an 'Incel' Who Wanted to Kill Couples, Prosecutor Alleges". نیوزویک. Archived from the original on May 22, 2020. Retrieved June 7, 2020.
  68. Texas Domestic Terrorism Threat Report (PDF) (Report). Texas Department of Public Safety. January 2020. p. 3. Archived (PDF) from the original on January 9, 2020. Retrieved January 12, 2020.
  69. Culver, Jordan (May 22, 2020). "A Canadian teenager has been charged with terrorism inspired by the online 'incel' movement. What is an 'incel?'". USA Today. Archived from the original on May 23, 2020. Retrieved May 25, 2020.
  70. Bell, Stewart; Russell, Andrew; McDonald, Catherine (May 19, 2020). "Deadly attack at Toronto erotic spa was incel terrorism, police allege". Global News. Archived from the original on May 19, 2020. Retrieved May 19, 2020.
  71. Ware, Jacob (2021). "Beta Uprising: Is there an Incel Threat to Asia?". Counter Terrorist Trends and Analyses. 13 (2): 10–15. ISSN 2382-6444. JSTOR 27016616. Archived from the original on November 5, 2021. Retrieved November 5, 2021.
  72. Staff of the U.S. Secret Service National Threat Assessment Center (March 2022). "Hot Yoga Tallahassee: A Case Study of Misogynistic Extremism" (PDF). United States Secret Service (به انگلیسی). U.S. Department of Homeland Security. Archived (PDF) from the original on March 15, 2022. Retrieved March 16, 2022.
  73. Baumgärtner, Maik; Höfner, Roman; Müller, Ann-Katrin; Rosenbach, Marcel (March 10, 2021). "Hatred Against Women: The Dark World of Extremist Misogyny". Der Spiegel. Archived from the original on December 4, 2021. Retrieved March 25, 2021.
  74. Halpin, Michael (2022). "Weaponized Subordination: How Incels Discredit Themselves to Degrade Women". Gender & Society (به انگلیسی). 36 (6): 813–837. doi:10.1177/08912432221128545. ISSN 0891-2432. S2CID 252740108.
  75. Nashrulla, Tasneem (June 6, 2019). "Incels Are Running An Online Suicide Forum That Was Blamed For A Young Woman's Death". BuzzFeed News (به انگلیسی). Archived from the original on February 10, 2023. Retrieved May 3, 2023.
  76. Jaki, Sylvia; Smedt, Tom De; Gwóźdź, Maja; Panchal, Rudresh; Rossa, Alexander; Pauw, Guy De (November 25, 2019). "Online hatred of women in the Incels.me forum: Linguistic analysis and automatic detection". Journal of Language Aggression and Conflict (به انگلیسی). 7 (2): 240–268. doi:10.1075/jlac.00026.jak. ISSN 2213-1272. S2CID 199183681. Archived from the original on May 1, 2023. Retrieved June 19, 2023.
  77. Lavin, Talia (October 13, 2020). Culture Warlords: My Journey into the Dark Web of White Supremacy. Hachette Books. ISBN 978-0-30684-643-4. Archived from the original on May 12, 2023. Retrieved June 19, 2023.
  78. Klee, Miles (April 27, 2023). "The 'LeBron James of Incels' Swears He Has a Girlfriend Now — He Just Can't Prove It". Rolling Stone. Archived from the original on May 19, 2023. Retrieved May 19, 2023.
  79. Beauchamp, Zack (April 16, 2019). "The rise of incels: How a support group for the dateless became a violent internet subculture". Vox. Archived from the original on October 8, 2019. Retrieved April 24, 2019.
  80. Binder, Matt (November 20, 2018). "Incels.me, a major hub for hate speech and misogyny, suspended by .ME registry". Mashable (به انگلیسی). Archived from the original on May 1, 2023. Retrieved May 1, 2023.
  81. Zimmerman, Shannon (October 26, 2022). "The Ideology of Incels: Misogyny and Victimhood as Justification for Political Violence". Terrorism and Political Violence. 36 (2): 166–179. doi:10.1080/09546553.2022.2129014. ISSN 1556-1836. S2CID 253179777.
  82. Roser, Meg; Chalker, Charlotte; Squirrell, Tim (January 30, 2023). Spitting out the blackpill: Evaluating how incels present themselves in their own words on the incel Wiki (PDF) (Report). Institute for Strategic Dialogue. Archived (PDF) from the original on March 26, 2023. Retrieved June 19, 2023.
  83. Barr, Kyle (February 2, 2023). "This Violently Misogynistic Incel Community Is Rewriting Its Own History Through an Incel Wiki". Gizmodo. Archived from the original on May 13, 2024. Retrieved June 9, 2023.
  84. Halpin, Michael; Richard, Norann; Preston, Kayla; Gosse, Meghan; Maguire, Finlay (June 6, 2023). "Men who hate women: The misogyny of involuntarily celibate men". New Media & Society. 27 (1): 424–442. doi:10.1177/14614448231176777. ISSN 1461-7315. PMC 11661939. PMID 39711688. {{cite journal}}: Check |pmc= value (help); Check |pmid= value (help)
  85. Twohey, Megan; Dance, Gabriel J.X. (December 9, 2021). "Where the Despairing Log On, and Learn Ways to Die". The New York Times. Archived from the original on February 14, 2023. Retrieved September 24, 2022.
  86. Lorenz, Taylor (September 23, 2022). "The online incel movement is getting more violent and extreme, report says". The Washington Post. Archived from the original on February 13, 2023. Retrieved September 24, 2022.
  87. Twohey, Megan (December 21, 2021). "Lawmakers Urge Tech Companies to 'Mitigate Harm' of Suicide Website". The New York Times. Archived from the original on February 13, 2023. Retrieved September 24, 2022.
  88. The Incelosphere: Exposing pathways into incel communities and the harms they pose to women and children (PDF) (Report). Center for Countering Digital Hate. September 23, 2022. Archived (PDF) from the original on February 13, 2023. Retrieved February 16, 2023.
  89. Twohey, Megan (February 4, 2022). "Lawmakers Press Amazon on Sales of Chemical Used in Suicides". The New York Times. Archived from the original on February 13, 2023. Retrieved September 17, 2022.
  90. Barbaro, Michael; Twohey, Megan; Dance, Gabriel J.X. (December 9, 2021). "'Kids are Dying. How Are These Sites Still Allowed?'". The New York Times. Archived from the original on February 13, 2023. Retrieved September 24, 2022.
  91. Twohey, Megan (February 4, 2022). "Lawmakers Press Amazon on Sales of Chemical Used in Suicides". The New York Times. Archived from the original on February 13, 2023. Retrieved September 17, 2022.
  92. Twohey, Megan; Dance, Gabriel J.X. (December 9, 2021). "Where the Despairing Log On, and Learn Ways to Die". The New York Times. Archived from the original on February 14, 2023. Retrieved September 24, 2022.
  93. The Incelosphere: Exposing pathways into incel communities and the harms they pose to women and children (PDF) (Report). Center for Countering Digital Hate. September 23, 2022. Archived (PDF) from the original on February 13, 2023. Retrieved February 16, 2023.
  94. Baker, Peter (February 29, 2016). "What Happens to Men Who Can't Have Sex". Elle. Archived from the original on April 25, 2018. Retrieved April 24, 2018.
  95. Jeltsen, Melissa (June 7, 2018). "The Unmaking Of An Incel". HuffPost. Archived from the original on June 12, 2018. Retrieved June 8, 2018.
  96. Dastagir, Alia E. (April 26, 2018). "Incels, Alek Minassian and the dangerous idea of being owed sex". USA Today. Archived from the original on May 6, 2018. Retrieved May 8, 2018.
  97. Costello, William; Buss, David M. (July 12, 2023). "Why isn't There More Incel Violence?". Adaptive Human Behavior and Physiology. 9 (3): 252–259. doi:10.1007/s40750-023-00220-3. S2CID 259870508 – via SpringerLink.
  98. Scaptura, Maria N.; Boyle, Kaitlin M. (December 25, 2019). "Masculinity Threat, "Incel" Traits, and Violent Fantasies Among Heterosexual Men in the United States". Feminist Criminology. 15 (3): 278–298. doi:10.1177/1557085119896415. ISSN 1557-0851. S2CID 214333864.
  99. Hoffman, Bruce; Ware, Jacob; Shapiro, Ezra (2020). "Assessing the Threat of Incel Violence". Studies in Conflict & Terrorism. 43 (7): 565–587. doi:10.1080/1057610X.2020.1751459. hdl:10023/24162. ISSN 1057-610X. S2CID 218781135.
  100. Baele, Stephane J.; Brace, Lewys; Coan, Travis G. (August 2, 2019). "From 'Incel' to 'Saint': Analyzing the violent worldview behind the 2018 Toronto attack". Terrorism and Political Violence. 33 (8): 1667–1691. doi:10.1080/09546553.2019.1638256. ISSN 0954-6553. S2CID 201361080.
  101. Baele, Stephane J.; Brace, Lewys; Coan, Travis G. (August 2, 2019). "From 'Incel' to 'Saint': Analyzing the violent worldview behind the 2018 Toronto attack". Terrorism and Political Violence. 33 (8): 1667–1691. doi:10.1080/09546553.2019.1638256. ISSN 0954-6553. S2CID 201361080.
  102. "Лидера «движения инцелов» задержали после требования Мизулиной проверить его на педофилию". «Холод» (به روسی). August 19, 2024. Retrieved August 19, 2024.
  103. "Вагинокапитализм: как мужчины придумали, что им обязаны «дать» по требованию". www.thevoicemag.ru (به روسی). Retrieved August 19, 2024.
  104. "Вагинокапитализм. Кто такие инцелы?". «Холод» (به روسی). February 21, 2020. Retrieved August 19, 2024.
  105. "Не всякой твари по паре: кто такие инцелы и почему их надо отменить". Pravilamag.ru (به روسی). August 9, 2023. Retrieved August 19, 2024.
  106. خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام resentment-etc وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  107. Hart, Gavin; Huber, Antoinette Raffaela (April 2, 2023). "Five Things We Need to Learn About Incel Extremism: Issues, Challenges and Avenues for Fresh Research". Studies in Conflict & Terrorism: 1–17. doi:10.1080/1057610x.2023.2195067. ISSN 1057-610X.
  108. Jaki, Sylvia; Smedt, Tom De; Gwóźdź, Maja; Panchal, Rudresh; Rossa, Alexander; Pauw, Guy De (November 25, 2019). "Online hatred of women in the Incels.me forum: Linguistic analysis and automatic detection". Journal of Language Aggression and Conflict (به انگلیسی). 7 (2): 240–268. doi:10.1075/jlac.00026.jak. ISSN 2213-1272. S2CID 199183681. Archived from the original on May 1, 2023. Retrieved June 19, 2023.
  109. Hart, Gavin; Huber, Antoinette Raffaela (April 2, 2023). "Five Things We Need to Learn About Incel Extremism: Issues, Challenges and Avenues for Fresh Research". Studies in Conflict & Terrorism: 1–17. doi:10.1080/1057610x.2023.2195067. ISSN 1057-610X.
  110. Sparks, Brandon; Zidenberg, Alexandra M.; Olver, Mark E. (December 1, 2022). "Involuntary Celibacy: A Review of Incel Ideology and Experiences with Dating, Rejection, and Associated Mental Health and Emotional Sequelae". Current Psychiatry Reports (به انگلیسی). 24 (12): 734. doi:10.1007/s11920-022-01382-9. ISSN 1535-1645. PMC 9780135. PMID 36394688. Archived from the original on January 31, 2024. Retrieved February 25, 2023.
  111. Daly, Sarah E.; Reed, Shon M. (October 19, 2021). ""I Think Most of Society Hates Us": A Qualitative Thematic Analysis of Interviews with Incels". Sex Roles. 86 (1–2): 14–33. doi:10.1007/s11199-021-01250-5. ISSN 0360-0025. S2CID 255008809. Archived from the original on June 20, 2023. Retrieved June 20, 2023.
  112. Beauchamp, Zack (April 16, 2019). "The rise of incels: How a support group for the dateless became a violent internet subculture". Vox. Archived from the original on October 8, 2019. Retrieved April 24, 2019.
  113. Hoffman, Bruce; Ware, Jacob; Shapiro, Ezra (2020). "Assessing the Threat of Incel Violence". Studies in Conflict & Terrorism. 43 (7): 565–587. doi:10.1080/1057610X.2020.1751459. hdl:10023/24162. ISSN 1057-610X. S2CID 218781135.
  114. Burton, Anthony (December 2022). "Blackpill Science: Involuntary Celibacy, Rational Technique, and Economic Existence under Neoliberalism". Canadian Journal of Communication. 47 (4): 676–701. doi:10.3138/cjc.2022-07-25. S2CID 252937655.
  115. Lavin, Talia (May 3, 2018). "Someone Please Tell the Times That Incels Are Terrorists". The Village Voice. Archived from the original on May 14, 2018. Retrieved May 14, 2018.
  116. Hosford, Paul (April 26, 2018). "What is the 'incel rebellion'? And who are those behind it?". TheJournal.ie. Archived from the original on April 26, 2018. Retrieved April 26, 2018.
  117. Beauchamp, Zack (April 16, 2019). "The rise of incels: How a support group for the dateless became a violent internet subculture". Vox. Archived from the original on October 8, 2019. Retrieved April 24, 2019.
  118. Sonnad, Nikhil; Squirrell, Tim (October 30, 2017). "The alt-right is creating its own dialect. Here's the dictionary". Quartz. Archived from the original on March 7, 2018. Retrieved June 8, 2018.
  119. "The Extremist Medicine Cabinet: A Guide to Online 'Pills'". Anti-Defamation League. November 6, 2019. Archived from the original on May 18, 2020. Retrieved May 26, 2020.
  120. Barnés, Héctor G. (June 3, 2018). "De paseo por el infierno sexual: los hombres que se reúnen para insultar a las mujeres" [Walking through sexual hell: the men who meet to insult women]. El Confidencial (به اسپانیایی). Archived from the original on June 12, 2018. Retrieved June 9, 2018.
  121. "The Extremist Medicine Cabinet: A Guide to Online 'Pills'". Anti-Defamation League. November 6, 2019. Archived from the original on May 18, 2020. Retrieved May 26, 2020.
  122. Baele, Stephane J.; Brace, Lewys; Coan, Travis G. (August 2, 2019). "From 'Incel' to 'Saint': Analyzing the violent worldview behind the 2018 Toronto attack". Terrorism and Political Violence. 33 (8): 1667–1691. doi:10.1080/09546553.2019.1638256. ISSN 0954-6553. S2CID 201361080.
  123. Hoffman, Bruce; Ware, Jacob; Shapiro, Ezra (2020). "Assessing the Threat of Incel Violence". Studies in Conflict & Terrorism. 43 (7): 565–587. doi:10.1080/1057610X.2020.1751459. hdl:10023/24162. ISSN 1057-610X. S2CID 218781135.
  124. Barnés, Héctor G. (June 3, 2018). "De paseo por el infierno sexual: los hombres que se reúnen para insultar a las mujeres" [Walking through sexual hell: the men who meet to insult women]. El Confidencial (به اسپانیایی). Archived from the original on June 12, 2018. Retrieved June 9, 2018.
  125. Tait, Amelia (May 8, 2018). "We must try to understand how unwanted virginity leads self-hating incels to murder". New Statesman. Archived from the original on May 28, 2018. Retrieved May 28, 2018.
  126. Roser, Meg; Chalker, Charlotte; Squirrell, Tim (January 30, 2023). Spitting out the blackpill: Evaluating how incels present themselves in their own words on the incel Wiki (PDF) (Report). Institute for Strategic Dialogue. Archived (PDF) from the original on March 26, 2023. Retrieved June 19, 2023.
  127. Bachaud, Louis; Johns, Sarah E. (2023). "The use and misuse of evolutionary psychology in online manosphere communities: The case of female mating strategies". Evolutionary Human Sciences. 5: e28. doi:10.1017/ehs.2023.22. ISSN 2513-843X. PMC 10600567. PMID 37901586.
  128. Bachaud, Louis; Johns, Sarah E. (2023). "The use and misuse of evolutionary psychology in online manosphere communities: The case of female mating strategies". Evolutionary Human Sciences. 5: e28. doi:10.1017/ehs.2023.22. ISSN 2513-843X. PMC 10600567. PMID 37901586.
  129. Roser, Meg; Chalker, Charlotte; Squirrell, Tim (January 30, 2023). Spitting out the blackpill: Evaluating how incels present themselves in their own words on the incel Wiki (PDF) (Report). Institute for Strategic Dialogue. Archived (PDF) from the original on March 26, 2023. Retrieved June 19, 2023.
  130. Scaptura, Maria N.; Boyle, Kaitlin M. (December 25, 2019). "Masculinity Threat, "Incel" Traits, and Violent Fantasies Among Heterosexual Men in the United States". Feminist Criminology. 15 (3): 278–298. doi:10.1177/1557085119896415. ISSN 1557-0851. S2CID 214333864.
  131. Myers, Fraser (July 2018). "Incels: the ugly truth". Spiked Online. Archived from the original on July 9, 2018. Retrieved July 17, 2018.
  132. Sonnad, Nikhil; Squirrell, Tim (October 30, 2017). "The alt-right is creating its own dialect. Here's the dictionary". Quartz. Archived from the original on March 7, 2018. Retrieved June 8, 2018.
  133. Scaggs, Alexandra (May 8, 2018). "'Sex redistribution' and the means of reproduction". FT Alphaville. Archived from the original on August 9, 2018. Retrieved August 9, 2018. (نیازمند ثبت‌نام)
  134. Sutton, Stacie (July 24, 2001). "For many, sexless lifestyle is not a choice". Georgia State University. Archived from the original on May 30, 2018. Retrieved June 8, 2018.
  135. Myers, Fraser (July 2018). "Incels: the ugly truth". Spiked Online. Archived from the original on July 9, 2018. Retrieved July 17, 2018.
  136. "What is the Incel Movement?". The Week. April 25, 2018. Archived from the original on May 30, 2018. Retrieved June 9, 2018.
  137. Guerra, Jennifer (June 1, 2018). "Il vero nemico degli incel è il maschilismo stesso" [The real enemy of incels is masculinity itself]. The Vision (به ایتالیایی). Archived from the original on December 8, 2018. Retrieved June 8, 2018.
  138. Baker, Peter (February 29, 2016). "What Happens to Men Who Can't Have Sex". Elle. Archived from the original on April 25, 2018. Retrieved April 24, 2018.
  139. Barnés, Héctor G. (June 3, 2018). "De paseo por el infierno sexual: los hombres que se reúnen para insultar a las mujeres" [Walking through sexual hell: the men who meet to insult women]. El Confidencial (به اسپانیایی). Archived from the original on June 12, 2018. Retrieved June 9, 2018.
  140. Bowles, Nellie (May 18, 2018). "Jordan Peterson, Custodian of the Patriarchy". The New York Times. ISSN 0362-4331. Archived from the original on January 20, 2019.
  141. Read, Max (February 8, 2019). "How The Matrix's Red Pill Became the Internet's Delusional Drug of Choice". Vulture. Archived from the original on May 23, 2020. Retrieved August 16, 2020.
  142. Hoffman, Bruce; Ware, Jacob; Shapiro, Ezra (2020). "Assessing the Threat of Incel Violence". Studies in Conflict & Terrorism. 43 (7): 565–587. doi:10.1080/1057610X.2020.1751459. hdl:10023/24162. ISSN 1057-610X. S2CID 218781135.
  143. Hodapp, Christa (2017). Men's Rights, Gender, and Social Media. Lanham, Md.: Rowman & Littlefield. p. xvi. ISBN 978-1-4985-2617-3.
  144. Romano, Aja (June 20, 2018). "What a woman-led incel support group can teach us about men and mental health". Vox. Archived from the original on August 12, 2018. Retrieved August 12, 2018.
  145. Hodapp, Christa (2017). Men's Rights, Gender, and Social Media. Lanham, Md.: Rowman & Littlefield. p. xvi. ISBN 978-1-4985-2617-3.
  146. Zuckerberg, Donna (2018). Not All Dead White Men: Classics and Misogyny in the Digital Age. Cambridge, Mass.: Harvard University Press. p. 11. ISBN 978-0-674-97555-2. OCLC 1020311558.
  147. "The Extremist Medicine Cabinet: A Guide to Online 'Pills'". Anti-Defamation League. November 6, 2019. Archived from the original on May 18, 2020. Retrieved May 26, 2020.
  148. Romano, Aja (June 20, 2018). "What a woman-led incel support group can teach us about men and mental health". Vox. Archived from the original on August 12, 2018. Retrieved August 12, 2018.
  149. Myers, Fraser (July 2018). "Incels: the ugly truth". Spiked Online. Archived from the original on July 9, 2018. Retrieved July 17, 2018.
  150. Hoffman, Bruce; Ware, Jacob; Shapiro, Ezra (2020). "Assessing the Threat of Incel Violence". Studies in Conflict & Terrorism. 43 (7): 565–587. doi:10.1080/1057610X.2020.1751459. hdl:10023/24162. ISSN 1057-610X. S2CID 218781135.
  151. Romano, Aja (June 20, 2018). "What a woman-led incel support group can teach us about men and mental health". Vox. Archived from the original on August 12, 2018. Retrieved August 12, 2018.
  152. "The Extremist Medicine Cabinet: A Guide to Online 'Pills'". Anti-Defamation League. November 6, 2019. Archived from the original on May 18, 2020. Retrieved May 26, 2020.
  153. "The Extremist Medicine Cabinet: A Guide to Online 'Pills'". Anti-Defamation League. November 6, 2019. Archived from the original on May 18, 2020. Retrieved May 26, 2020.
  154. Hauser, Christine (November 9, 2017). "Reddit Bans 'Incel' Group for Inciting Violence Against Women". The New York Times. ISSN 0362-4331. Archived from the original on November 12, 2017.
  155. Howard, Miles (May 7, 2018). "Has Mainstream Misogyny Created Space For The 'Incel Rebellion'?". WBUR. Archived from the original on May 14, 2018. Retrieved May 14, 2018.
  156. Abcarian, Robin (May 8, 2018). "The idea of an 'incel rebellion' would be laughable if it hadn't already resulted in so many murders". Los Angeles Times. Archived from the original on May 14, 2018. Retrieved May 14, 2018.
  157. Cook, Jesselyn (July 24, 2018). "Inside Incels' Looksmaxing Obsession: Penis Stretching, Skull Implants And Rage". HuffPost. Archived from the original on August 11, 2018. Retrieved August 11, 2018.
  158. Khawaja, Moign (October 9, 2019). "Violent Misogyny, Mass Murder and Suicide: It's Time to Save Incels from Themselves". VOX-Pol (به انگلیسی). Retrieved May 15, 2025.
  159. "Incels (Involuntary celibates)". Anti-Defamation League. July 30, 2020. Archived from the original on July 31, 2020. Retrieved August 1, 2020.
  160. "Elliot Rodger: How misogynist killer became 'incel hero '". BBC News. April 26, 2018. Archived from the original on May 12, 2018.
  161. Branson-Potts, Hailey; Winton, Richard (April 26, 2018). "How Elliot Rodger went from misfit mass murderer to 'saint' for group of misogynists — and suspected Toronto killer". Los Angeles Times. Archived from the original on May 13, 2018.
  162. Gillies, Rob (March 3, 2021). "Man who used van to kill 10 pedestrians in Toronto guilty". The Associated Press. Archived from the original on April 12, 2021. Retrieved March 19, 2021.
  163. Cook, Jesselyn (July 24, 2018). "Inside Incels' Looksmaxing Obsession: Penis Stretching, Skull Implants And Rage". HuffPost. Archived from the original on August 11, 2018. Retrieved August 11, 2018.
  164. Pennacchia, Robyn (February–March 2016). "'Beta Males' Want To Kill Women Because They Can't Get Laid". Bust. ISSN 1089-4713. Archived from the original on May 7, 2018.
  165. Woolf, Nicky (May 30, 2014). "'PUAhate' and 'ForeverAlone': inside Elliot Rodger's online life". The Guardian. Archived from the original on April 25, 2018.
  166. خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام Branson-Potts وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  167. Beauchamp, Zack (April 16, 2019). "The rise of incels: How a support group for the dateless became a violent internet subculture". Vox. Archived from the original on October 8, 2019. Retrieved April 24, 2019.
  168. "Gabrielle Friel: Terror accused 'idolised' Californian spree killer". BBC News (به انگلیسی). December 14, 2020. Archived from the original on January 29, 2024. Retrieved January 29, 2024.
  169. Burton, Anthony (December 2022). "Blackpill Science: Involuntary Celibacy, Rational Technique, and Economic Existence under Neoliberalism". Canadian Journal of Communication. 47 (4): 676–701. doi:10.3138/cjc.2022-07-25. S2CID 252937655.
  170. Baele, Stephane J.; Brace, Lewys; Coan, Travis G. (August 2, 2019). "From 'Incel' to 'Saint': Analyzing the violent worldview behind the 2018 Toronto attack". Terrorism and Political Violence. 33 (8): 1667–1691. doi:10.1080/09546553.2019.1638256. ISSN 0954-6553. S2CID 201361080.
  171. Costello, William; Buss, David M. (July 12, 2023). "Why isn't There More Incel Violence?". Adaptive Human Behavior and Physiology. 9 (3): 252–259. doi:10.1007/s40750-023-00220-3. S2CID 259870508 – via SpringerLink.
  172. Sparks, Brandon; Zidenberg, Alexandra M.; Olver, Mark E. (December 1, 2022). "Involuntary Celibacy: A Review of Incel Ideology and Experiences with Dating, Rejection, and Associated Mental Health and Emotional Sequelae". Current Psychiatry Reports (به انگلیسی). 24 (12): 734. doi:10.1007/s11920-022-01382-9. ISSN 1535-1645. PMC 9780135. PMID 36394688. Archived from the original on January 31, 2024. Retrieved February 25, 2023.
  173. Speckhard, Anne; Ellenberg, Molly; Morton, Jesse; Ash, Alexander (2021). "Involuntary Celibates' Experiences of and Grievance over Sexual Exclusion and the Potential Threat of Violence Among Those Active in an Online Incel Forum". Journal of Strategic Security. 14 (2): 89–121. doi:10.5038/1944-0472.14.2.1910. ISSN 1944-0464. JSTOR 27026635.
  174. Sparks, Brandon; Zidenberg, Alexandra M.; Olver, Mark E. (December 1, 2022). "Involuntary Celibacy: A Review of Incel Ideology and Experiences with Dating, Rejection, and Associated Mental Health and Emotional Sequelae". Current Psychiatry Reports (به انگلیسی). 24 (12): 734. doi:10.1007/s11920-022-01382-9. ISSN 1535-1645. PMC 9780135. PMID 36394688. Archived from the original on January 31, 2024. Retrieved February 25, 2023.
  175. Costello, William; Buss, David M. (July 12, 2023). "Why isn't There More Incel Violence?". Adaptive Human Behavior and Physiology. 9 (3): 252–259. doi:10.1007/s40750-023-00220-3. S2CID 259870508 – via SpringerLink.
  176. Moskalenko, Sophia; González, Juncal Fernández-Garayzábal; Kates, Naama; Morton, Jesse (January 31, 2022). "Incel Ideology, Radicalization and Mental Health: A Survey Study". The Journal of Intelligence, Conflict, and Warfare (به انگلیسی). 4 (3): 1–29. doi:10.21810/jicw.v4i3.3817. ISSN 2561-8229. Archived from the original on February 27, 2023. Retrieved February 27, 2023.
  177. Beauchamp, Zack (April 16, 2019). "The rise of incels: How a support group for the dateless became a violent internet subculture". Vox. Archived from the original on October 8, 2019. Retrieved April 24, 2019.
  178. "Incels (Involuntary celibates)". Anti-Defamation League. July 30, 2020. Archived from the original on July 31, 2020. Retrieved August 1, 2020.
  179. The Incelosphere: Exposing pathways into incel communities and the harms they pose to women and children (PDF) (Report). Center for Countering Digital Hate. September 23, 2022. Archived (PDF) from the original on February 13, 2023. Retrieved February 16, 2023.
  180. The Incelosphere: Exposing pathways into incel communities and the harms they pose to women and children (PDF) (Report). Center for Countering Digital Hate. September 23, 2022. Archived (PDF) from the original on February 13, 2023. Retrieved February 16, 2023.
  181. Lorenz, Taylor (September 23, 2022). "The online incel movement is getting more violent and extreme, report says". The Washington Post. Archived from the original on February 13, 2023. Retrieved September 24, 2022.
  182. Ging, Debbie (2019). "Alphas, Betas, and Incels: Theorizing the Masculinities of the Manosphere". Men and Masculinities. 22 (4): 638–657. doi:10.1177/1097184x17706401. ISSN 1097-184X. S2CID 149239953.
  183. Jones, Callum; Trott, Verity; Wright, Scott (2020). "Sluts and soyboys: MGTOW and the production of misogynistic online harassment". New Media & Society. 22 (10): 1903–1921. doi:10.1177/1461444819887141. ISSN 1461-4448. S2CID 210530415. The Manosphere is now home to several different groups, including pickup artists, the more radical 'Incels', father's groups, Men's Rights Activists (MRAs) and the Men Going Their Own Way (MGTOW) group and each has important differences that need to be unpacked.
  184. Chokshi, Niraj (April 24, 2018). "What Is an Incel? Explaining a Term Used by the Toronto Van Attack Suspect". The New York Times. ISSN 0362-4331. Archived from the original on April 25, 2018.
  185. Bowles, Nellie (May 18, 2018). "Jordan Peterson, Custodian of the Patriarchy". The New York Times. ISSN 0362-4331. Archived from the original on January 20, 2019.
  186. Judy, Cliff; Mendoza, Casey (February 22, 2018). "What Is 'Male Supremacy,' According To Southern Poverty Law Center?". WGBA-TV. Archived from the original on April 25, 2018. Retrieved April 25, 2018.
  187. Baele, Stephane J.; Brace, Lewys; Coan, Travis G. (August 2, 2019). "From 'Incel' to 'Saint': Analyzing the violent worldview behind the 2018 Toronto attack". Terrorism and Political Violence. 33 (8): 1667–1691. doi:10.1080/09546553.2019.1638256. ISSN 0954-6553. S2CID 201361080.
  188. Dastagir, Alia E. (April 26, 2018). "Incels, Alek Minassian and the dangerous idea of being owed sex". USA Today. Archived from the original on May 6, 2018. Retrieved May 8, 2018.
  189. Tait, Amelia (May 8, 2018). "We must try to understand how unwanted virginity leads self-hating incels to murder". New Statesman. Archived from the original on May 28, 2018. Retrieved May 28, 2018.
  190. Sisley, Dominique (December 13, 2019). "The Story of the Incel Is the Story of the 2010s". Vice. Archived from the original on May 15, 2020. Retrieved May 26, 2020.
  191. Baele, Stephane J.; Brace, Lewys; Coan, Travis G. (August 2, 2019). "From 'Incel' to 'Saint': Analyzing the violent worldview behind the 2018 Toronto attack". Terrorism and Political Violence. 33 (8): 1667–1691. doi:10.1080/09546553.2019.1638256. ISSN 0954-6553. S2CID 201361080.
  192. Sonnad, Nikhil; Squirrell, Tim (October 30, 2017). "The alt-right is creating its own dialect. Here's the dictionary". Quartz. Archived from the original on March 7, 2018. Retrieved June 8, 2018.
  193. Jeltsen, Melissa (June 7, 2018). "The Unmaking Of An Incel". HuffPost. Archived from the original on June 12, 2018. Retrieved June 8, 2018.
  194. Baker, Peter (February 29, 2016). "What Happens to Men Who Can't Have Sex". Elle. Archived from the original on April 25, 2018. Retrieved April 24, 2018.
  195. Woolf, Nicky (May 30, 2014). "'PUAhate' and 'ForeverAlone': inside Elliot Rodger's online life". The Guardian. Archived from the original on April 25, 2018.
  196. Woolf, Nicky (May 30, 2014). "'PUAhate' and 'ForeverAlone': inside Elliot Rodger's online life". The Guardian. Archived from the original on April 25, 2018.
  197. Sherwell, Philip (May 31, 2014). "Elliot Rodger: How Hollywood tried and failed to save a mass killer". The Sydney Morning Herald. Archived from the original on June 12, 2018. Retrieved June 10, 2018.
  198. Gell, Aaron (May 24, 2014). "Online Forum For Sexually Frustrated Men Reacts To News That Mass Shooter May Be One Of Their Own". Business Insider. Archived from the original on June 12, 2018. Retrieved June 10, 2018.
  199. خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام Ging وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  200. Gilmore, Justin (November 11, 2019). "Incels: The New Politics of Indifference". Centre for Analysis of the Radical Right. Archived from the original on June 5, 2020. Retrieved May 26, 2020.
  201. Hoffman, Bruce; Ware, Jacob; Shapiro, Ezra (2020). "Assessing the Threat of Incel Violence". Studies in Conflict & Terrorism. 43 (7): 565–587. doi:10.1080/1057610X.2020.1751459. hdl:10023/24162. ISSN 1057-610X. S2CID 218781135.
  202. Hoffman, Bruce; Ware, Jacob; Shapiro, Ezra (2020). "Assessing the Threat of Incel Violence". Studies in Conflict & Terrorism. 43 (7): 565–587. doi:10.1080/1057610X.2020.1751459. hdl:10023/24162. ISSN 1057-610X. S2CID 218781135.
  203. Baumgärtner, Maik; Höfner, Roman; Müller, Ann-Katrin; Rosenbach, Marcel (March 10, 2021). "Hatred Against Women: The Dark World of Extremist Misogyny". Der Spiegel. Archived from the original on December 4, 2021. Retrieved March 25, 2021.
  204. ۲۰۵٫۰ ۲۰۵٫۱ خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام Ohlheiser-Talbot-CBC-Rouner وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  205. ۲۰۶٫۰ ۲۰۶٫۱ خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام Beauchamp-2019 وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  206. خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام Kini-2017 وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  207. خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام tfl وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  208. [۱۷][۲۱][۲۰۵][۲۰۶][۳۹][۲۰۷][۲۰۸]
  209. خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام Baker-2016b6 وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  210. خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام janicet وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  211. خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام ross وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  212. خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام Williams-2018 وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  213. خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام ADL وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  214. خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام CCDH-2022 وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  215. خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام j054 وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  216. ۲۱۷٫۰ ۲۱۷٫۱ خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام Whittaker 2024 وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  217. خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام Ohlheiser Apr 2018 وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  218. Collins, Ben; Zadrozny, Brandy (April 24, 2018). "After Toronto attack, online misogynists praise suspect as 'new saint'". ان‌بی‌سی نیوز. Archived from the original on April 24, 2018. Retrieved April 25, 2018.
  219. خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام Jaki3 وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  220. خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام Hoffman-20201 وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  221. خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام UTexas-2022 وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  222. خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام EklundMar2020 وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  223. ۲۲۴٫۰ ۲۲۴٫۱ ۲۲۴٫۲ ۲۲۴٫۳ ۲۲۴٫۴ ۲۲۴٫۵ ۲۲۴٫۶ خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام Kohn Feb 2020 وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  224. ۲۲۵٫۰ ۲۲۵٫۱ خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام Schofield Mar 2021 وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  225. ۲۲۶٫۰ ۲۲۶٫۱ ۲۲۶٫۲ خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام Aronowitz Sep 2021 وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  226. ۲۲۷٫۰ ۲۲۷٫۱ ۲۲۷٫۲ خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام Serrano-2022 وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  227. خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام Horton Nov 2017 وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  228. خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام Baker-2016b7 وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  229. خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام Jennings 2018b وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  230. ۲۳۱٫۰ ۲۳۱٫۱ ۲۳۱٫۲ خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام Hart 2023 وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  231. خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام ADL-2020 وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  232. ۲۳۳٫۰ ۲۳۳٫۱ ۲۳۳٫۲ خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام MahdawiFeb2020 وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  233. ۲۳۴٫۰ ۲۳۴٫۱ خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام ChesterDec2019 وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  234. ۲۳۵٫۰ ۲۳۵٫۱ خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام Cernik-2021 وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  235. خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام Femcell2024 وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  236. خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام Tait-2018 وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  237. Moskalenko, Sophia; González, Juncal Fernández-Garayzábal; Kates, Naama; Morton, Jesse (2022). "Incel Ideology, Radicalization and Mental Health: A Survey Study". مجلهٔ اطلاعات، درگیری و جنگ (به انگلیسی). 4 (3): 1–29. doi:10.21810/jicw.v4i3.3817.
  238. Sparks, Brandon; Zidenberg, Alexandra M.; Olver, Mark E. (December 1, 2022). "Involuntary Celibacy: A Review of Incel Ideology and Experiences with Dating, Rejection, and Associated Mental Health and Emotional Sequelae". گزارش‌های کنونی روان‌پزشکی (به انگلیسی). 24 (12): 734. doi:10.1007/s11920-022-01382-9.
  239. خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام elconfi وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  240. Dewey, Caitlin (October 7, 2015). "اینسل‌ها، ۴چن و قیام بتا: تلاشی برای فهم یکی از منفورترین زیرفرهنگ‌های اینترنتی". واشینگتن پست. ISSN 0190-8286. Archived from the original on November 10, 2017.
  241. Cook, Jesselyn (July 27, 2018). "A Toxic 'Brotherhood': Inside Incels' Dark Online World". هاف‌پست. Archived from the original on August 7, 2018. Retrieved August 8, 2018.
  242. خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام allieconti وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  243. "'Hell-Bent' Shooter Used 3 Guns In LA Fitness Rampage". WTAE-TV. August 4, 2009. Archived from the original on December 9, 2009. Retrieved May 19, 2020.
  244. Hasch, Michael; Conte, Andrew (August 5, 2009). "Gunman kills 3, wounds 9, before killing self at Collier fitness club". Pittsburgh Tribune-Review. Tribune-Review Publishing Company. Archived from the original on August 8, 2009. Retrieved May 19, 2020.
  245. Tatton, Abbi (August 7, 2009). "Pennsylvania gym shooter described as quiet, studious". سی‌ان‌ان. Archived from the original on April 5, 2010. Retrieved May 19, 2020.
  246. خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام Woolf 20142 وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  247. Ansari, Talal; Lange, Ariane (November 5, 2018). "Nearly 10 Years Apart, Attacks On Women Have Eerie Similarities". BuzzFeed News. Archived from the original on July 22, 2021. Retrieved July 22, 2021.
  248. خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام Zimmer-20182 وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  249. Hill, Kashmir (May 24, 2014). "The Disturbing Internet Footprint Of Santa Barbara Shooter Elliot Rodger". فوربز. Archived from the original on April 26, 2018. Retrieved April 24, 2018.
  250. خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام Woolf 2014 وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  251. خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام Hermansson 2020 وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  252. خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام ADL-20202 وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  253. خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام Hoffman-20202 وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  254. خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام Collins-20182 وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  255. خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام Healy Oct 2015 وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  256. خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام Nagle 2017 وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  257. خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام Dewey 20152 وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  258. Theobald, Claire (August 30, 2018). "Security guard who stomped man to death blames involuntary celibacy". StarMetro Edmonton. Archived from the original on August 30, 2018. Retrieved August 30, 2018.
  259. Parsons, Paige (August 29, 2018). "Security guard who kicked man to death says he was 'involuntarily celibate'". Edmonton Journal. Archived from the original on August 30, 2018. Retrieved August 30, 2018.
  260. خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام Branson-Potts2 وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  261. Hankes, Keegan; Amend, Alex (February 5, 2018). "The Alt-Right is Killing People". Southern Poverty Law Center. Archived from the original on May 11, 2018. Retrieved May 14, 2018.
  262. خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام ADL-20203 وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  263. خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام Collins-20183 وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  264. خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام ADL-20204 وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  265. McLaughlin, Eliott C.; Park, Madison (February 16, 2018). "Social media paints picture of racist 'professional school shooter'". سی‌ان‌ان. Archived from the original on July 24, 2020. Retrieved August 1, 2020.
  266. خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام Gillies-20212 وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  267. خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام Zimmer-20183 وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  268. خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام Chokshi Apr 20182 وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  269. "Toronto van attack suspect faces more attempted murder charges". BBC News. May 10, 2018. Archived from the original on May 13, 2018. Retrieved May 14, 2018.
  270. Bowden, John (April 24, 2018). "Toronto rampage suspect referenced extremist male 'incel' movement". The Hill. Archived from the original on April 25, 2018. Retrieved April 24, 2018.
  271. خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام Janik-20182 وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  272. Dickson, E. J. (September 27, 2019). "How the Toronto Van Attack Suspect Was Radicalized by Incels". رولینگ استون. Archived from the original on December 8, 2019. Retrieved May 24, 2020.
  273. Rozdilsky, Jack L.; Snowden, Edward (March 4, 2021). "Toronto van attack: Guilty verdict, but Canada still needs to tackle ideological violence". The Conversation. Archived from the original on March 10, 2021. Retrieved March 19, 2021.
  274. ۲۷۵٫۰ ۲۷۵٫۱ Mack, David; Jamieson, Amber; Reinstein, Julia (November 3, 2018). "Tallahassee Yoga Shooter Was A Far-Right Misogynist Who Railed Against Women And Minorities Online". بازفید. Archived from the original on November 4, 2018. Retrieved November 4, 2018.
  275. خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام Hoffman-20203 وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  276. ۲۷۷٫۰ ۲۷۷٫۱ Burlew, Jeff (November 3, 2018). "Scott Beierle, gunman in Tallahassee yoga studio shooting, remembered as 'really creepy'". Tallahassee Democrat. Archived from the original on November 4, 2018. Retrieved November 4, 2018.
  277. North, Anna (November 3, 2018). "How mass shooters practice their hate online". Vox. Archived from the original on November 4, 2018. Retrieved November 4, 2018.
  278. Bever, Lindsey (January 22, 2019). "A man cited his virginity as reason he planned to kill 'as many girls' as he could, police say". The Washington Post. Archived from the original on January 23, 2019.
  279. Jeltsen, Melissa (January 23, 2019). "Man Arrested For Threatening To Kill 'As Many Girls As I See' On Day Of Women's March". هاف‌پست. Archived from the original on January 24, 2019. Retrieved January 24, 2019.
  280. Giordano, Chiara (January 23, 2019). "Virgin threatened to 'kill as many girls as I see' because he couldn't get a girlfriend". ایندیپندنت. Archived from the original on January 24, 2019. Retrieved January 24, 2019.
  281. Donovan-Smith, Orion (May 24, 2019). "He pledged to kill 'as many girls as I see' in mass shooting. After second chances, he's going to prison". The Washington Post. Archived from the original on May 17, 2020.
  282. Solomon, Dan (June 20, 2019). "How Did the Dallas Courthouse Gunman Get Radicalized?". تگزاس مانثلی. Archived from the original on June 21, 2019. Retrieved June 27, 2019.
  283. Martelle, Scott (June 18, 2009). "A Thwarted Dallas Shooting goes Viral". لس آنجلس تایمز. Archived from the original on June 26, 2019. Retrieved June 27, 2019.
  284. Brumfeild, Loyd (June 22, 2019). "Inspired by Dallas courthouse shooter, Air Force base circulates 'incel' warning signs". دالاس مورنینگ نیوز. Archived from the original on June 27, 2019. Retrieved June 27, 2019.
  285. خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام Janik-20183 وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  286. Cook, Jesselyn (July 24, 2018). "Inside Incels' Looksmaxing Obsession: Penis Stretching, Skull Implants And Rage". هاف‌پست. Archived from the original on August 11, 2018. Retrieved August 11, 2018.
  287. Lynch, Jamiel; Simon, Darran (February 18, 2020). "Faye Swetlik died from asphyxiation hours after abduction, coroner says". سی‌ان‌ان. Retrieved May 15, 2025.
  288. Luperon, Alberto (July 4, 2021). "Man Who Killed 6-Year-Old Faye Swetlik Was Self-Described 'Incel' Who Hid Her Body for Two Days: Police". Law & Crime. Retrieved May 15, 2025.
  289. Bell, Stewart; Russell, Andrew; McDonald, Catherine (May 19, 2020). "Deadly attack at Toronto erotic spa was incel terrorism, police allege". Global News. Archived from the original on May 19, 2020. Retrieved May 19, 2020.
  290. Nassar, Shanifa (September 14, 2022). "Toronto spa killer pleads guilty to murder in deadly sword attack, cites van attacker as 'inspiration'". CBC.ca. Archived from the original on June 7, 2023. Retrieved June 7, 2023.
  291. Hasham, Alyshah (September 14, 2022). "17-year-old spa killer said he was inspired by Toronto van attack, cited 'incel rebellion'". تورنتو استار. Archived from the original on June 2, 2023. Retrieved June 7, 2023.
  292. Mandel, Michele (September 14, 2022). "MANDEL: Guilty plea in alleged incel-inspired sword attack on Toronto spa worker". Toronto Sun. Archived from the original on January 31, 2024. Retrieved June 7, 2023.
  293. "Incel-inspired Toronto massage parlour murder was act of terror, judge rules". CBC News. June 6, 2023. Archived from the original on June 6, 2023. Retrieved May 20, 2020.
  294. McLaughlin, Eliott C.; Rose, Andy; Toropin, Konstantin (May 21, 2020). "Suspect in Arizona shooting wanted to target couples, prosecutor says". سی‌ان‌ان. Archived from the original on May 22, 2020. Retrieved May 22, 2020.
  295. Villarreal, Daniel (May 21, 2020). "Westgate Shooting Suspect Was an 'Incel' Who Wanted to Kill Couples, Prosecutor Alleges". نیوزویک. Archived from the original on May 22, 2020. Retrieved May 22, 2020.
  296. خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام ADL-20205 وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  297. خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام ADL-20206 وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  298. "Man's hand blown off; note references violence against women". آسوشیتد پرس. June 6, 2020. Archived from the original on June 6, 2020. Retrieved June 6, 2020.
  299. Crane-Newman, Molly (April 6, 2022). "Manhattan incel 'Smooth Sanchez' gets no prison time for livestreamed bomb threat". New York Daily News. Archived from the original on February 6, 2024. Retrieved February 6, 2024.
  300. Neumeister, Larry (April 14, 2021). "'Incel' teen held without bail on federal bomb threat charge". آسوشیتد پرس. Archived from the original on April 28, 2021. Retrieved April 28, 2021.
  301. Jacobs, Shayna (April 14, 2021). "'Incel' devotee in New York terrorized Manhattan diners with bomb hoax and pepper-sprayed several victims, feds say". The Washington Post. ISSN 0190-8286. Archived from the original on December 3, 2022. Retrieved April 28, 2021.
  302. Diaz, Jaclyn (July 22, 2021). "Police Foiled An Ohio Incel's Plot To Kill Women In A Mass Shooting, Prosecutors Say". ان‌پی‌آر. Archived from the original on January 31, 2024. Retrieved July 22, 2021.
  303. Topping, Alexandra (August 13, 2021). "Plymouth shootings may be a sign 'incel' culture is spreading". The Guardian. Archived from the original on August 15, 2021. Retrieved July 31, 2023.
  304. "Denver Shooting Suspect Lyndon McLeod Glorified Guns and Misogyny: 'War is Coming'". نیوزویک. December 29, 2021. Archived from the original on December 29, 2021. Retrieved March 20, 2024.
  305. "Denver's mass shooter was tragically predictable: white, male, and misogynist". ام‌اس‌ان‌بی‌سی. January 5, 2022. Archived from the original on March 20, 2024. Retrieved March 20, 2024.
  306. Gruver, Mead (December 30, 2021). "Denver Shootings Suspect Wrote Books Previewing Attacks". بلومبرگ نیوز. Archived from the original on May 25, 2023. Retrieved May 25, 2023.
  307. Ebrahimji, Casey Tolan, Paul P. Murphy, Curt Devine, Josh Campbell, Alisha (May 8, 2023). "What we know about the North Texas outlet mall gunman and his online posts". CNN (به انگلیسی). Archived from the original on May 9, 2023. Retrieved May 13, 2023.
  308. "İkbal Uzuner ve Ayşenur Halil'i vahşice öldüren Semih Çelik hakkında neler biliniyor? Olay günü neler yaşandı?" [What is known about Semih Çelik, who brutally killed Ikbal Uzuner and Ayşenur Halil? What happened on the day of the incident?] (به ترکی استانبولی). بی‌بی‌سی. 7 Oct 2024.
  309. ۳۱۰٫۰ ۳۱۰٫۱ ۳۱۰٫۲ "Discord: Neden erişim engeli getirildi, uygulama neden eleştiriliyor?". BBC News Türkçe (به ترکی استانبولی). 2024-10-09. Retrieved 2025-05-23.
  310. ۳۱۱٫۰ ۳۱۱٫۱ Hürriyet (2024-10-08). "İncel alarmı: Caniyi öven yazışmalar tespit edildi! - CNN Türk Haberler Son Dakika". CNN TÜRK (به ترکی استانبولی). Retrieved 2025-05-23.
  311. "Outrage over murders of women forces Turkey's Erdoğan to harden laws". POLITICO (به انگلیسی). 2024-10-10. Retrieved 2025-05-23.
  312. English, Duvar (2024-07-10). "Turkish police to monitor 'incel' groups after brutal femicides". Duvar. Retrieved 2025-05-23.
  313. English, Duvar (2024-09-10). "Turkey blocks access to Discord". Duvar. Retrieved 2025-05-23.
  314. خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام Taub May 20182 وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  315. ۳۱۶٫۰ ۳۱۶٫۱ خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام Cook-20183 وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  316. ۳۱۷٫۰ ۳۱۷٫۱ Cook, Jesselyn (July 27, 2018). "Internet Giants Are Banning Extremists (Just Not The Ones Targeting Women)". هاف‌پست. Archived from the original on August 11, 2018. Retrieved August 11, 2018.
  317. ۳۱۸٫۰ ۳۱۸٫۱ خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام Cook-2018c2 وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  318. Cain, Patrick (April 27, 2018). "Expert traces link between violent online alt-right fantasies and real-world attacks". Global News. Archived from the original on August 12, 2018. Retrieved August 11, 2018.
  319. "What's an 'incel'? Unpacking the disturbing Facebook post linked to Toronto van attack". CTV News. April 24, 2018. Archived from the original on April 28, 2021. Retrieved April 27, 2021.
  320. خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام dark-side2 وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  321. خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام Tait Aug 20182 وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  322. خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام FTMay20182 وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  323. Burton, Tara Isabella (May 4, 2018). "We're talking about "sex robots" now. We've been here before". Vox. Archived from the original on August 28, 2018. Retrieved August 11, 2018.
  324. Douthat, Ross (May 2, 2018). "The Redistribution of Sex". The New York Times. Archived from the original on February 1, 2020.
  325. خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام spectate2 وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  326. Donegan, Moira (May 4, 2018). "Actually We Don't Owe You Sex, and We Never Will". Cosmopolitan. Archived from the original on May 16, 2020. Retrieved May 26, 2020.
  327. Cole, Samantha (May 3, 2018). "'Redistributing Sex' Is a Toxic Conversation About Toxic People". Vice. Archived from the original on December 24, 2019. Retrieved May 26, 2020.
  328. خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام Beauchamp-20192 وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  329. Tait, Amelia (August 18, 2018). "Rise of the women haters: Inside the dark world of the British 'incels'". The Daily Telegraph. ISSN 0307-1235. Archived from the original on September 1, 2018.
  330. خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام Ging2 وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  331. خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام Cook-2018b3 وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  332. خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام Robertson-20192 وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  333. Carlisle, Stephen (May 19, 2017). "Cloudflare: The "Now You See Me, Now You Don't" of the Internet". Office of Copyright. Archived from the original on January 25, 2022. Retrieved January 25, 2022.
  334. Cook, Jesselyn (July 25, 2018). "From Nazis To Incels: How One Tech Company Helps Hate Groups Thrive". هاف‌پست. Archived from the original on August 11, 2018. Retrieved August 11, 2018.
  335. Kobie, Nicole (April 26, 2018). "After the Toronto attack don't explain Incel ideology, ban it". Wired. Archived from the original on August 12, 2018. Retrieved August 11, 2018.
  336. Cooper, Kelly-Leigh (May 31, 2018). "The problem with mass shootings and the media". بی‌بی‌سی نیوز. Archived from the original on October 13, 2018. Retrieved August 11, 2018.
  337. Williams, Mary Elizabeth (May 21, 2018). "No, girls and women don't 'provoke' mass murderers". Salon. Archived from the original on August 10, 2018. Retrieved August 11, 2018.
  338. خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام Cole-20182 وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  339. ۳۴۰٫۰ ۳۴۰٫۱ خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام Kelly-20212 وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  340. Houellebecq, Michel (1994): Whatever. French: Extension du domaine de la lutte. Translated by Paul Hammond. Serpent's Tail, London, 1998. شابک ‎۱−۸۵۲۴۲−۵۸۴−۹.
  341. Kirsch, Adam (12 July 2018). "A French Novelist Imagined Sexual Dystopia. Now It's Arrived". The New York Times (book review). Archived from the original on January 31, 2024. Retrieved 26 December 2024.
  342. Williams, Zoe, "Involuntary celibacy is a genuine problem, but a ‘right to sex’ is not the answer" بایگانی‌شده در اوت ۷, ۲۰۲۴ توسط Wayback Machine, in: گاردین, October 20, 2022.
  343. Niazi, Amil (October 18, 2018). "The Best Episodes from All 20 Years of 'Law & Order: SVU'". Vice. Archived from the original on March 4, 2021. Retrieved August 18, 2020.
  344. Easton, Anne (October 16, 2014). "'Law & Order: SVU' Recap 16×4: The Quest for Validation". Observer. Archived from the original on October 19, 2014. Retrieved August 18, 2020.
  345. VanArendonk, Kathryn (October 17, 2018). "Law & Order: SVU Did a Whole Episode About Incels". Vulture. Archived from the original on November 9, 2020. Retrieved August 18, 2020.
  346. Hurley, Laura (February 27, 2019). "Why Chicago Med's Ripped From The Headlines Episodes Are So Important, According To One Star". Cinemablend. Retrieved June 1, 2025.
  347. Dallas, Sandra (May 22, 2020). "Book review: In 'Fair Warning,' the lucrative world of DNA testing is fodder for crime". The Denver Post. Archived from the original on August 17, 2020. Retrieved August 18, 2020.
  348. Loosley, Stephen (June 12, 2020). "Michael Connelly's Fair Warning: forensic take on chilling serial crime". The Australian. Archived from the original on November 4, 2021. Retrieved August 18, 2020.
  349. Croll, Ben (September 3, 2023). "Director Bertrand Bonello Explains the Shocking, Incel Inspiration for 'The Beast,' Starring Lea Seydoux, George MacKay (EXCLUSIVE)". Variety. Archived from the original on September 24, 2023. Retrieved October 17, 2023.
  350. "Adolescence and the irrational power of 'incel' ideas". The Guardian. 19 March 2025.