پرش به محتوا

ان‌جی‌سی ۴۰

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
ان‌جی‌سی ۴۰
سحابی
اطلاعات رصدی: J۲۰۰۰ مبدأ
بعد۰۰h ۱۳m ۰۱٫۰۱۵s[۱]
میل‏ ۱۹٫۰۸۵″ ۳۱′ ‎+۷۲°[۱]
فاصله~۳٬۵۰۰ سال نوری (~۱٫۰ kpc)[۲] ly
قدر ظاهری (V)۱۰٫۷,[۱] ۱۱٫۶[۲]
ابعاد ظاهری (V)۳۸ x ۳۵آرک ثانیه[۲]
صورت فلکیقیفاووس
نام‌های دیگرسحابی بو-تای، کالدول ۲
جستارهای وابسته: فهرست‌های سحابی‌ها

ان‌جی‌سی ۴۰ (به انگلیسی: NGC 40) (که با نام سحابی بو-تای و کالدول ۲ هم شناخته می‌شود). یک سحابی سیاره‌نما است که در ۲۵ نوامبر ۱۷۸۸ توسط ویلیام هرشل کشف شد و از گاز داغ در اطراف یک ستاره در حال مرگ تشکیل شده‌است. ستاره لایهٔ بیرونی‌اش را پس زده که در پشت یک ستارهٔ کوچک‌تر و داغ که درجهٔ حرارت سطح آن حدود ۵۰٬۰۰۰ درجهٔ سلسیوس می‌باشد، باقی مانده‌است.[۳] تابش از ستاره موجب می‌گردد که دمای سطح بیرونی به حدود ۱۰٬۰۰۰ درجهٔ سانتی‌گراد گرم شده[۳] و عرض آن به حدود یک سال نوری برسد.[۳] براساس فرضیهٔ دانشمندان تا ۳٬۰۰۰ سال بعد ان‌جی‌سی ۴۰ از بین رفته و ستارهٔ کوتولهٔ سفیدی تقریباً هم اندازهٔ زمین برجا خواهد ماند.[۳]

نگارخانه

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  1. ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ نتایج ان‌جی‌سی ۴ http://simbad.u-strasbg.fr/Simbad. Retrieved 2006–12–22. {{cite web}}: Check date values in: |accessdate= (help); Missing or empty |title= (help)
  2. ۲٫۰ ۲٫۱ ۲٫۲ O'Meara, Stephen James (۲۰۰۲). Deep Sky Companions: The Caldwell Objects. Sky Publishing Corporation. pp. ۲۲–۲۳. ISBN 0-933346-97-2.
  3. ۳٫۰ ۳٫۱ ۳٫۲ ۳٫۳ "Chandra X-Ray Observatory". Retrieved 2007-06-05.

پیوند به بیرون

[ویرایش]