انعطاف‌پذیری مفصل

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

به دامنه حرکتی پیرامون یک مفصل، انعطاف‌پذیری می‌گویند.

انواع انعطاف‌پذیری[ویرایش]

چند نوع انعطاف‌پذیری اساسی وجود دارد: انعطاف‌پذیری فعال و انعطاف‌پذیری غیرفعال. برای دستیابی به انعطاف‌پذیری مطلوب در یک مفصل معین، اغلب تلفیقی از حرکات انعطاف‌پذیری فعال و غیرفعال استفاده می‌شوند.[۱]

انعطاف‌پذیری فعال[ویرایش]

انعطاف‌پذیری فعال به شرایطی گفته می‌شود که در آن، ماهیچه‌ها پیرامون یک مفصل منقبض می‌شوند و یک عضو را به حرکت درمی‌آورند. انعطاف‌پذیری فعال می‌تواند به دو صورت پویا و ایستا باشد.

پویا[ویرایش]

حرکات انعطاف‌پذیری فعال از نوع پویا، باعث انقباض عضلانی سریع و قوی می‌شود انجام چنین حرکاتی توصیه نمی‌شود.

ایستا[ویرایش]

انعطاف‌پذیری فعال از نوع ایستا، انقباض‌های مداوم و آهسته را موجب می‌شود.

انعطاف‌پذیری غیرفعال[ویرایش]

انعطاف‌پذیری غیرفعال به شرایطی گفته می‌شود که در آن، یک نیروی خارجی، یک اندام را به حرکت درمی‌آورد تا به نقطه نهایی حرکت خود برسد.[۲]

عوامل محدود کننده انعطاف‌پذیری[ویرایش]

  • ساختار استخوانی.
  • اندازه ماهیچه‌های پیرامون مفصل.
  • بافت پیوندی موجود در مفاصل.
  • قدرت ماهیچه‌ها و بافت‌های پیوندی احاطه‌کننده مفصل.

منابع[ویرایش]

  1. Blakey (1994), p. 9.
  2. Holt, Laurence E. (2008). Flexibility : a concise guide to conditioning, performance enhancement, injury prevention, and rehabilitation. Pelham, Thomas W., Holt, Jason. Totowa, N.J.: Humana Press. ISBN 9781603271059. OCLC 501802731.