انتقال سیاست
انتقال سیاست ( انتقال خط مشی) فرآیندی است که در آن اطلاعات مربوط به عملکرد یک نظام سیاسی توسط یک نظام سیاسی دیگر مورد استفاده قرار می گیرد. [۱] در حالی که از ابتدای شکل گیری تمدنها سیاست‌ها همیشه بصورت خودجوش و طبیعی بین سیستم‌های سیاسی حرکت می‌کرده اند، این موضوع به طور ناباورانه ای تنها از اواسط دهه 1990، با انتشار کتاب کی چی را از کی یاد می گیرد: مروری بر ادبیات انتقال سیاست ، برای اولین بار به عنوان یک مطالعه ظاهر شد. [۲] از آن زمان این مفهوم توسط جغرافی دانان شهری جیمی پک تحت عنوان جابجایی (Mobility) [۳] و نیک تئودور به عنوان سیاست سریع (Fast policy) [۴] و توسط علاقه مندان به شبکه های جهانی به عنوان ترجمه سیاست (Policy Translation) توسعه و به کار گرفته شده است. [۵] خارج از این ادبیات، انتقال خط مشی در طیف وسیع و گوناگونی از سیاست‌ها بکار گرفته شده است که از جمله آنها می توان به سیاست گذاری با تحمل صفر ، رفاه کاری ، مناطق بهبود کسب‌وکار و حتی ظهور برنامه‌های اشتراک‌گذاری دوچرخه اشاره کرد.
تحقیقات دانشگاهی در مورد انتقال سیاست[ویرایش]
انتقال سیاست موضوع تحقیقات آکادمیک قابل توجهی بوده است که عمدتاً توسط دانشمندان علوم سیاسی از اواخر دهه 1990 هدایت شده است. [۶] از اواسط دهه 2000 ، جغرافی دانان نیز نقش مهمی در این بحث ها ایفا کرده اند (اغلب از اصطلاح جابجایی سیاست به جای انتقال سیاست استفاده می کنند). [۷]
از زمان مقاله دیوید دولوویتز و دیوید مارش (2000) "یادگیری از خارج: نقش انتقال سیاست در سیاست گذاری معاصر"، تحقیقات دانشگاهی بر مسائل مربوط به این موارد متمرکز شده است : چه کسی در انتقال سیاست دخالت دارد، چه چیزی منتقل می شود، سیاست از کجا و به کجا انتقال داده می شود، درجات و محدودیت های انتقال چیست، و موفقیت آن پس از انتقال ( در محیط مقصد) چقدر است. [۸] اخیراً تلاش‌هایی برای توضیح نقش ارتباطات دو طرفه و به‌ویژه بازخورد از طرف ذینفعان سیاست برای انتقال موفقیت‌آمیز سیاست، [۹] همراه با تلاش‌هایی برای به رسمین شناختن «بومی‌سازی» سیاست‌ها به‌عنوان اصلاح و انطباق با زمینه ( محیط میزبان) صورت گرفته است. [۱۰] بحث‌ها در جغرافیا بر شناسایی فناوری‌ها و روش‌هایی که از طریق آن سیاست‌ها و ایده‌ها منتقل می شوند ، به عنوان مثال در کاربردهایی مانند تورهای مطالعاتی، کنفرانس‌ها و انتقال بهترین تجارب در زمینه های مختلف ، و همچنین بررسی چگونگی و چرایی تغییر شکل این سیاست‌ها در حین انتقال از محیطی به محیط دیگر، متمرکز شده‌اند . [۱۱]
منابع[ویرایش]
- ↑ Dolowitz, D.; Marsh, D. (2000). "Learning from abroad: The role of policy transfer in contemporary policy-making" (PDF). Governance. 13 (1): 5–24. doi:10.1111/0952-1895.00121. Archived from the original (PDF) on 2016-03-03. Retrieved 2013-03-10.
- ↑ Dolowitz, David; Marsh, David (1996). "Who Learns What from Whom: A Review of the Policy Transfer Literature". Political Studies. 44 (2): 343–357. doi:10.1111/j.1467-9248.1996.tb00334.x. ISSN 0032-3217.
- ↑
{{cite book}}: Empty citation (help) - ↑
{{cite book}}: Empty citation (help) - ↑ Stone, Diane (2004). "Transfer agents and global networks in the 'transnationalization' of policy". Journal of European Public Policy. 11 (3): 545–566. doi:10.1080/13501760410001694291. ISSN 1350-1763.
- ↑ Benson, D.; Jordan, A. (2011). "What have we learned from policy transfer research? Dolowitz and Marsh revisited" (PDF). Political Studies Review. 9 (3): 366–378. doi:10.1111/j.1478-9302.2011.00240.x.
- ↑ McCann, E.; Ward, K. (2012). "Policy assemblages, mobilities and mutations: Toward a multidisciplinary conversation". Political Studies Review. 10 (3): 325–332. doi:10.1111/j.1478-9302.2012.00276.x.
- ↑ Dolowitz, D.; Marsh, D. (2000). "Learning from abroad: The role of policy transfer in contemporary policy-making" (PDF). Governance. 13 (1): 5–24. doi:10.1111/0952-1895.00121. Archived from the original (PDF) on 2016-03-03. Retrieved 2013-03-10.
- ↑ Park, C.; Wilding, M.; Chung, C. (2014). "The importance of feedback: Policy transfer, translation and the role of communication" (PDF). Policy Studies. 35 (4): 397–412. doi:10.1080/01442872.2013.875155.
- ↑ Stone, D. (2012). "Transfer and Translation of Policy". Policy Studies. 33 (6): 483–499. doi:10.1080/01442872.2012.695933.
- ↑ Cook, I. R.; Ward, K. (2012). "Conferences, informational infrastructures and mobile policies: the process of getting Sweden 'BID ready". European Urban and Regional Studies. 19 (2): 137–152. doi:10.1177/0969776411420029. Archived from the original on 3 March 2016. Retrieved 4 January 2024.