انتخابات پارلمانی فنلاند (۲۰۲۳)

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
فنلاند
→ ۲۰۱۹
۲ آوریل ۲۰۲۳
۲۰۲۷ ←

تمامی ۲۰۰ کرسی مجلس فنلاند
101 کرسی موردنیاز اکثریت
نظرسنجی‌ها
مشارکت ۷۲/۶٪ (کاهش 0.2 pp)
  حزب نخست حزب دوم حزب سوم
 
رهبر پتری اورپو ریکا پورا سانا مارین
حزب حزب ائتلاف ملی حزب فنلاند حزب سوسیال دموکرات فنلاند
انتخابات پیش ۳۸ کرسی ۱۷٪ ۳۹ کرسی ۱۷/۵٪ ۴۰ کرسی ۱۷/۷٪
کرسی‌های به‌دست‌آمده 48 ۴۶ ۴۳
تغییر کرسی‌ها افزایش 10 افزایش ۷ افزایش ۳
رأی‌های مردمی ۶۴۳٬۸۷۷ ۶۲۰٬۱۰۲ ۶۱۶٬۲۱۸
درصد رأی ۲۰/۸٪ ۲۰٪/۱ ۱۹٪/۹
نوسان افزایش ۳/۸pp افزایش 2.6pp افزایش ۲/۲pp

  حزب چهارم حزب پنجم حزب ششم
 
رهبر آنیکا ساریکو ماریا اویسالو لی اندرسون
حزب حزب مرکزی فنلاند VIHR اتحاد چپ (فنلاند)
انتخابات پیش ۳۱ کرسی ۱۳/۸٪ ۲۰ کرسی ۱۱/۵٪ ۱۶ کرسی ۸/۲٪
کرسی‌های به‌دست‌آمده ۲۳ ۱۳ ۱۱
تغییر کرسی‌ها کاهش ۸ کاهش ۷ کاهش ۵
رأی‌های مردمی ۳۴۹٬۳۶۲ ۲۱۷٬۴۲۶ ۲۱۸٬۲۹۰
درصد رأی 11.3% ۷٪/۰ ۷٪/۱
نوسان کاهش ۲/۵pp کاهش ۴/۵pp کاهش ۱/۱pp

  حزب هفتم حزب هشتم حزب نهم
 
رهبر آنا مایا هنریکسون ساری اسایا هاری هارکیمو
حزب حزب مردم سوئد فنلاند دموکرات مسیحی (فنلاند) جنبش در حال حاضر
انتخابات پیش ۹ کرسی ۴/۵٪ ۵ کرسی ۳/۹٪ ۱ کرسی ۲/۳٪
کرسی‌های به‌دست‌آمده ۹ ۵ ۱
تغییر کرسی‌ها بی‌تغییر ۰ بی‌تغییر ۰ بی‌تغییر ۰
رأی‌های مردمی ۱۳۳٬۳۱۸ ۱۳۱٬۳۶۸ ۷۴٬۹۶۲
درصد رأی 4.3% ۴٪/۳ ۲٪/۴
نوسان کاهش 0.2pp افزایش ۰/۴pp افزایش ۰/۱pp


نخست‌وزیر پیش از انتخابات

سانا مارین
سوسیال دموکراسی

نخست‌وزیر برگزیده

اعلام‌نشده

انتخابات پارلمانی فنلاند در ۲ آوریل ۲۰۲۳ برای انتخاب اعضای پارلمان فنلاند برگزار شد. حزب ائتلاف ملی اپوزیسیون (KOK) با کسب ۲۰/۸ درصد از آرای عمومی ملی و کسب ۴۸ کرسی در پارلمان، سومین نتیجه برتر را در تاریخ این حزب به‌دست‌آورد.[۱] برای اولین بار در تاریخ فنلاند، حزب مرکزی (KESK) در هیچ‌کدام از حوزه‌های رای‌گیری منطقه‌ای، آرای زیادی کسب نکرد.[۲] پنج حزب دولتی و چهار حزب اپوزیسیون با تقسیم کرسی‌های پارلمان تسهیم صد به صد کردند. پتری اورپو از حزب ائتلاف ملی انتظار می‌رود با کسب اکثریت، مذاکرات تشکیل دولت را در هفته بعد از عید پاک، زمانی که پارلمان تشکیل می‌شود، آغاز کند و همراه با رئیس‌جمهور، پارلمان او را به عنوان نامزد تشکیل‌دهنده دولت معرفی نماید.[۳][۴]

پس از انتخابات پارلمانی فنلاند (۲۰۱۹)، حزب سوسیال دموکرات فنلاند (SDP) به رهبری آنتی رین، به عنوان نخست‌وزیر فنلاند کابینه خود را با KESK، لیگ سبز (VIHR)، اتحاد چپ (VAS) و حزب مردم سوئد فنلاند (SFP) تشکیل داد. در اواخر همان سال، رین درگیر یک رسوایی سیاسی در مورد خدمات پستی فنلاند شد و پس از آن استعفا داد. سانا مارین جانشین او شد و به جوانترین نخست‌وزیر جهان تبدیل شد. مارین به عنوان نخست‌وزیر، روی مسائل مربوط به تغییرات آب و هوایی تمرکز کرد، در حالی که دولت او همچنین با همه‌گیری کووید-۱۹ و تهاجم روسیه به اوکراین مواجه بود. این تهاجم او را بر آن داشت تا اعلام کند که فنلاند نامزدی خود را برای پیوستن به ناتو اعلام می‌کند، که در ماه مه ۲۰۲۲ این پیوستن انجام شد.

این برای اولین بار از زمان انتخابات پارلمانی فنلاند در سال ۱۹۵۴ بود که سه حزب برتر از نظر نتایج، کرسی‌های پارلمان را از دست ندادند. علاوه بر این، از زمان انتخابات پارلمانی فنلاند در سال ۱۹۸۳، این اولین بار بود که سه حزب برتر از نظر نتایج، درصد آرا را از دست ندادند.

منابع[ویرایش]

  1. "Tulospalvelu | Eduskuntavaalit 2023 | yle.fi". vaalit.yle.fi (به فنلاندی). Archived from the original on 2 April 2023. Retrieved 2023-04-02.
  2. Lehtonen, Antti (2023-04-02). "Kaikkien vaalipiirien päivittyvät vaalitulokset". Ilta-Sanomat (به فنلاندی). Archived from the original on 2 April 2023. Retrieved 2023-04-02.
  3. Karkkola, Minna. "Näin Petteri Orpo laittaa hallitusneuvottelut käyntiin – Lähteekö viestejä SDP:lle tai PS:lle?". Uusi Suomi (به فنلاندی). Archived from the original on 2 April 2023. Retrieved 2023-04-02.
  4. "Nimittäminen ja järjestäytyminen". Valtioneuvosto (به فنلاندی). Archived from the original on 25 March 2023. Retrieved 2023-04-02.