الیگودندروگلیوما

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
الیگودندروگلیوما
عکاسی ریزنگاری of an oligodendroglioma showing the characteristic branching, small, chicken wire-like رگ خونی and نیمرو-like cells, with clear cytoplasm and well-defined cell borders. رنگ‌آمیزی هماتوکسیلین-ائوزین.
تخصصنوروآنکولوژی، جراحی مغز و اعصاب
دورهٔ معمول آغازBetween ages 35 and 44[۱]
پیش‌آگهیFive-year survival rate: 74.1%[۱]
فراوانی~1,217 new diagnoses per year (United States)[۱]
طبقه‌بندی و منابع بیرونی

الیگودندروگلیوما (انگلیسی: Oligodendroglioma) نوعی گلیوما است که از الیگودندروسیت‌های مغز یا سلول‌های پیش‌ساز گلیال منشأ می‌گیرند. گلیوما عمدتا در بزرگسالان (۹.۴٪ از تمام تومورهای اولیه مغز و سیستم عصبی مرکزی) رخ می دهند، اما در کودکان نیز یافت می شوند (۴٪ از تمام تومورهای اولیه مغز).

علائم و نشانه‌ها[ویرایش]

الیگودندروگلیوما عمدتاً در لوب فرونتال ایجاد می‌شود و در ۵۰ تا ۸۰ درصد موارد، اولین علامت شروع فعالیت تشنج است، بدون اینکه از پیش علائمی داشته باشد.[۲] سردرد همراه با افزایش فشار درون جمجمه نیز یکی از علائم شایع الیگودندروگلیوما است. بسته به محل تومور، بسیاری از نقایص عصبی و عصبی روانشناختی می‌توانند القا شوند، از جمله، اما نه محدود به، از دست دادن بینایی، ضعف حرکتی، زوال شناختی، و اضطراب.[۳] توموگرافی کامپیوتری (CT) یا تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) برای مشخص کردن اندازه، مکان و ناهمگنی تومور ضروری است. تشخیص نهایی به بیوپسی و بررسی هیستوپاتولوژیک توده تومور بستگی دارد.

منابع[ویرایش]

  1. ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ "Oligodendroglioma Diagnosis and Treatment". مؤسسه ملی سرطان. 17 September 2018. Retrieved March 8, 2023.
  2. "Oligodendroglioma". The Lecturio Medical Concept Library. Retrieved 21 August 2021.
  3. Sandra G. Boodman (2023-02-18). "She thought anxiety and drinking made her ill. The truth was scarier". Washington Post. Retrieved 2023-03-01.

پیوند به بیرون[ویرایش]