اصلاحات ماریان
اصلاحات ماریان به تغییرات در ترکیب و سناریوهای عملیاتی ارتش روم در اواخر جمهوری روم گفته می‌شود که معمولاً به گایوس ماریوس (ژنرالی که در سال‌های ۱۰۷، ۱۰۴–۱۰۰ و ۸۶ قبل از میلاد کنسول بود) نسبت داده می‌شود.[۲] مهم‌ترین این تغییرات مربوط به تغییر زمینه اجتماعی-اقتصادی سربازی بود. از جمله تغییرات دیگر شامل معرفی کوهورت بود. تأسیس یک شکل واحد از پیاده‌نظام سنگین با تجهیزات یکسان در سراسر ارتش؛ معرفی جهانی استاندارد عقاب؛ و لغو سواره نظام شهروندی (منظور قوای سوار نظام رومی است متشکل از داوطلبان طبقات بالا یا مزدوران بود).[۳] عموماً اعتقاد بر این بود که ماریوس با اجازه دادن برای پیوستن شهروندانی که دارایی نداشتند به ارتش روم، پیشینه اقتصادی-اجتماعی سربازان را تغییر داد. این تقلیل طبقه اجتماعی برای سربازگیری از میان عوام آزاد دون مایه و حتی کارگران (به این طبقات پرولتاریا proletarii می‌گفتند) با انگیزه ایجاد یک طبقه نیمه حرفه ای از سربازان و پرداخت مزد از طریق اعطای زمین ایجاد کند که به نوبه خود سربازان به نوعی مشتریان ژنرال‌های خود می‌شدند (عدم وابستگی به منافع جمهوری) و سپس از آنها برای سرنگونی جمهوری استفاده می‌کردند.[۴][۵]
نطریه یک طرح جامع از اصلاحات تحت رهبری ماریوس در دهه ۱۸۴۰ آلمان پدیدار شد، که فرض می‌کرد هر گونه تغییر در ارتش روم بین زمان پولیبیوس و ماریوس به یک رویداد اصلاحی جامع منتسب است. این باور نسبتاً غیر انتقادی منتشر شد و تا حد زیادی در دهه ۱۸۵۰ و در بیشتر قرن بیستم به اثبات رسید. با این حال، شواهد باستانی کمی برای تغییر دائمی یا قابل توجهی در شیوه استخدام در زمان ماریوس وجود دارد.[۶][۷][۸]در دیگر منابع نیز وقوع چنین اصلاحات جامعی به رهبری ماریوس دیگر به طور گسترده توسط متخصصان پذیرفته نشده‌است؛[۹][۱۰] محققان قرن بیست و یکم این اصلاحات را «ساخت دانش مدرن» نامیده‌اند.[۱۱][۱۲]
سایر اصلاحات در زمینه سناریو عملیاتی و تجهیزات ارتش که گفته می‌شود توسط ماریوس انجام شده‌است نیز عمدتاً توسط محققان رد شده‌است.[۱۳] تعداد اندکی از آنها مبنایی در شواهد باستانی و باستانشناسی دارند.[۱۴]برخی دیگر به اشتباه تاریخ گذاری شده‌اند یا به اشتباه نسبت داده شده‌اند. تغییرات در ارتش روم جمهوری متأخر هم بعداً (در طول جنگ اجتماعی و پس از جنگ‌های داخلی به جای پایان قرن دوم قبل از میلاد) رخ داد و هم از شرایط و به نظر نمی‌رسد دیدگاه اصلاح‌طلبانه ماریان پدیده آمده باشد.
پس زمینه[ویرایش]
ارتش روم به‌طور سنتی نیروی انسانی خود را از طریق سربازگیری اجباری از پنج طبقه برتر جامعه آن زمان روم تهیه می‌کرد. این طبقات به ترتیب کاهش ثروت با یکدیگر فرق می‌کردند و در مجمعی که این شهروندان را دور هم جمع می‌کرد به نام مجمع کنتوریاها شرکت می‌کردند (پرولتیا به طبقات پایینی گفته می‌شد و عمدتاً از کارگران آزاد جمهوری بودند).[۱۵] این شهروندان کم‌ثروتمند در دسته ای گروه‌بندی می‌شدند که بعد از بقیه حق رای دادن داشتند.[۱۶]بر اساس این طرح، پرولتاریا(proletarii) از خدمت اجباری معاف بودند، مگر زمانی که وضعیت اضطراری اعلام می‌شد یا شورشی رخ می‌داد. در چنین شرایطی، فقیرترین‌ها نیز مسلح شده و به ارتش می‌پیوستند.
اولین نمونه مستند از فراخوانی پرولتاریا زمانی در قرن چهارم قبل میلاد بود. سپس آنها برای اولین بار در سال ۲۸۱ قبل از میلاد با هزینه ایالتی اسلحه دریافت کردند که احتمالاً مربوط به آغاز جنگ پیرهی است.[۱۷]
در قرن بیستم، مورخان معتقد بودند که اختلاف مالکیت و دارایی که این پنج طبقه را در سرشماری عمومی از هم جدا می‌کرد، در طول قرن دوم قبل از میلاد به دلیل کمبود نیروی انسانی به سطحی ناچیز کاهش یافته بود. با این حال، مبنای این باور، صرفاً وجود سه طبقه اجتماعی در تاریخی نامشخص برای تأمین مقدار دارایی مورد نیاز برای خدمت بود که تنها در صورت اجبار به یک ترتیب نزولی، به عنوان مدرکی برای اثبات وجود روند کاهشی بین طبقات عمل می‌کردند.[۱۸][۱۹]
منابع[ویرایش]
- ↑ کرافورد، مایکل اچ (1974). ضرب سکه جمهوری رومی جلد 1 (ویرایش اول). انتشارات دانشگاه کمبریج. ص. ۳۲۸.
- ↑ بروتون، توماس رابرت شانون (1952). قضات جمهوری روم. جلد 2. نیویورک: انجمن فیلولوژیک آمریکا. ص. ۵۸۹.
- ↑ آزکا 2021، ص. 21. به عنوان مثال نگاه کنید به تیلور 2019، ص. 76 و کادیو2018، ص. 395.
- ↑ کادیو، فرانسوا (2018). ارتش خیالی: سربازان پرولتری در لژیون‌های روم در قرن آخر جمهوری. جهان‌های باستان (به زبان فرانسه). پاریس: بلس لترس. ص. ۱۸.
- ↑ اسکولارد اچ اچ (2011) [برای اولین بار توسط متوئن و کو، 1959 منتشر شد. از گراکچی تا نرو: تاریخ رم از 133 قبل از میلاد تا 68 پس از میلاد. لندن و نیویورک: کلاسیک روتلج. صص. ۴۷ تا ۴۸.
- ↑ گوثیر (2020)، "ایده "اصلاحات ماریان" گسترده که به طور دائم صلاحیت‌های دارایی را برای خدمت سربازی لغو می‌کرد، اخیراً به طور کامل رد شده‌است.". ص. ۲۸۳.
- ↑ کیوینی2007ماریوس از کارهایی که گاهی اوقات قرار است انجام داده باشد، کم انجام داد. او ارتش روم را ارتشی از مزدوران قرار نداد… او ارتش انقلابی ایجاد نکرد. صص. ۹۳ تا ۹۴.
- ↑ رافرتی 2021. "نتیجه‌گیری [کادیو] این است که "ارتش رومی به نام "پس از ماریان" یک سراب تاریخ‌نگاری است.".
- ↑ پروبست 2008. "تحقیقات مدرن در بیشتر موارد موافق است، دیگر نمی‌توان گفت که اصلاحات ماریان و خدمت سربازی مردان غیرمجاز انقلابی در ارتش روم ایجاد کرد".
- ↑ فازان(2021). ص. ۱۴–۱۵.
- ↑ تیلور (2019): «حقایق نسبتاً متواضعانه در «اصلاحات ماریان» کلی چرخانده شده‌است، که در نهایت ساختار دانش مدرن است». ص. ۷۹.
- ↑ کلادیو(2018): «ارتش رومی به اصطلاح «پس از ماریان» یک سراب تاریخ‌نگاری است. هرگز جز در ذهن متخصصان مدرن وجود نداشته‌است… به این معنا، ارتش شهروندان فقیری که تاریخ‌نگاری مدرن به نسبت دادن مسئولیت تعیین‌کننده در بحران و سقوط جمهوری عادت دارد ارتش روم در واقع، یک ارتش خیالی است». ص. ۳۹۵.
- ↑ روزنشتاین (2020) «[گاثیر] از موضعی شروع می‌کند که به‌طور فزاینده‌ای در میان محققان پذیرفته شده‌است (اگرچه متأسفانه در میان نویسندگان محبوب محبوب نیست)، یعنی ماریوس مسئول تغییرات کلیدی که لژیون‌های قرن اول را از اسلاف جمهوری‌خواه میانه‌شان متمایز می‌کرد، نبود». . ص. ۳۰۱.
- ↑ به غیر از استخدام ارتش، تنها دو تغییری که مستقیماً به ماریوس نسبت داده می‌شود، طراحی مجدد پیلوم و حذف استانداردهای غیرعقاب است. هر دو ادعای باستانی توسط شواهد باستانشناسی رد شده‌است. تیلور(2019). ص. ۷۸.
- ↑ لینتوت (2012).
- ↑ دیرو، پی اس. "سرشماری".
- ↑ تروس و کرنل (2012)، از جمله به نقل از کاسیاس هرمینا. ص. ۲۱.
- ↑ کلودیو(2018). صص. ۵۲–۵۳.
- ↑ روزنشتاین، ناتان اس (2004). رم در جنگ: مزارع، خانواده‌ها و مرگ در جمهوری میانه مطالعات تاریخ یونان و روم. چاپل هیل، ان سی: انتشارات دانشگاه کارولینای شمالی. ن. 75. شابک 978-0-8078-2839-7. ارقام 11000، 4000 و 1500 راس در منابع گزارش شده‌است. با این حال، "هیچ چیز این فرض را تضمین نمی‌کند که ارقام باید در یک ترتیب نزولی مرتب شوند". صص. ۱۴ و ۲۳۵.