اسباب مملک
اسباب مملک به اسبابی می‌گویند برای شخص ایجاد مالکیت می‌کند.
قانون مدنی[ویرایش]
مطابق ماده ۱۴۰ قانون مدنی، تملک به وسیله یک مورد از چهار مورد زیر پدید می‌آید:
- به احیاء اراضی موات و حیازت اشیاء مباحه.
- به وسیله عقود و تعهدات.
- به وسیله اخذ به شفعه.
- به ارث.[۱]
ماهیت‌ها[ویرایش]
احیاء اراضی موات[ویرایش]
در این نوع سبب ملکیت، شخص با احیاء و آباد کردن اراضی موات و مباحه (یعنی زمین‌هایی که مالک ندارد و از آن‌ها انتفاع برده نمی‌شود)
حیازت اشیاء مباحه[ویرایش]
در این نوع سبب ملکیت، شخص مقدمات احیاء اشیاء مباحه را فراهم می‌کند. مثلاً شخص برای حیازت ماهی که در رودخانه است و جزو اشیای مباحه محسوب می‌شود، آن را صید می‌کند و مالک آن می‌شود.
عفود و تعهدات[ویرایش]
در این نوع سبب ملکیت که شایع‌ترین روش در بین مردم هست، شخص با انعقاد قرارداد مثل عقد بیع مالک کالایی می‌شود.
حق شفعه[ویرایش]
این نوع سبب ملکیت به این معناست که یکی از دو شریک سهم خود را به ثالثی بفروشد. سپس شریک دیگر به حقش رجوع کند و عقد را فسخ و خودش مبیع را از فروشنده بخرد.
ارث[ویرایش]
در این نوع سبب ملکیت، شخص به واسطه مرگ شخص دیگری (در صورتی که از او ارث ببرد و برایش سهام وجود داشته باشد) مالک چیزی می‌شود.[۲]
منابع[ویرایش]
- ↑ «مرکز پژوهشها - قانون مدنی». rc.majlis.ir. بایگانی‌شده از اصلی در ۴ فوریه ۲۰۲۰. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۴-۰۶.
- ↑ «راه‌های انتقال مالکیت در قانون مدنی/ اسباب تملک چیست؟». www.yjc.ir. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۴-۰۶.