ابراهیم کفعمی
ابراهیم بن علی کفعمی | |
|---|---|
| زادهٔ | ۱۴۳۶م / ۸۴۰ ق کفر عیما، ناحیهٔ شقیف، جبل عامل |
| درگذشت | ۱۵۰۰م/ ۹۰۵ ق زادگاهش |
| پیشه(ها) | ادیب، شاعر و نثرنویس |
ابراهیم بن علی حارثی کفعمی با لقب تقی‌الدین (۱۴۳۶–۱۵۰۰م) ادیب، شاعر و نثرنویس لبنانی در سدهٔ نهم هجری/پانزدهم میلادی بود. ابتدا نزد پدرش درس خواند، مدتی در کربلا زیست و دانش‌آموختهٔ برخی رشته‌های فقهی شد. ۴۹ کتاب و رساله نگاشت که برخی از آن‌ها، مختصرنویسی آثار پیشینیان است. الجنة الواقیة (با عنوان مصباح کفعمی شهرت یافته است)، حیاة الأرواح و مشکاه المصباح، نهایة الأرب فی أمثال العرب، مجموع الغرائب و موضوع الرغائب و تاریخ وفیات العلما از آثار اوست.[۱] اثر دیگر مشهور کفعمی در ادبیات دعایی شیعه «بلدالامین» نام دارد که در سال ۸۶۸ نگاشته است. او در آثار خود به شکل عمده‌ای بر نقل‌های سید بن طاووس متکی است.[۲][۳][۴]
منابع
[ویرایش]- ↑ زرکلی، خیرالدین (۲۰۰۲). «الکفعمی». [[الأعلام]] (PDF). ج. ۱. بیروت: دارالعلم للملایین. ص. ۵۳. دریافت‌شده در ۱۱ نوامبر ۲۰۱۶. تداخل پیوند خارجی و ویکی‌پیوند (کمک)
- ↑ جعفریان، رسول (۱۳۷۵). «ادب دعا در شیعه». نامه مفید (۵): ۲۰۵–۲۳۴.
- ↑ پاک نیا تبریزی، عبدالکریم (۱۳۸۸). «آشنایی با منابع معتبر شیعه: کفعمی و مصباح کفعمی». مبلغان (۱۲۶): ۱۱۲–۱۲۴.
- ↑ غلامی جلیسه، مجید (۱۳۸۵). «نظری بر صحیفه پژوهی کفعمی». علوم حدیث (۴۰): ۱۳۹–۱۵۶.
| عمومی | |
|---|---|
| کتابخانه‌های ملی | |
