آنتی‌گلوکوکورتیکوئید
| آنتی‌گلوکوکورتیکوئید | |
|---|---|
| کلاس دارویی | |
 میفپریستون، یک آنتی گلوکوکورتیکوئید است که در درمان سندرم کوشینگ کاربرد دارد. | |
| شناسه‌های دسته‌بندی | |
| مشابه | Glucocorticoid antagonist; Cortisol antagonist; Anticorticosteroid |
| موارد مصرف | سندرم کوشینگ، و دیگر کاربردها |
| هدف زیستی | گیرنده گلوکوکورتیکوئید |
| طبقه‌بندی شیمیایی | استروئیدها |
| در ویکی‌داده | |
آنتی‌گلوکوکورتیکوئید(به انگلیسی: Antiglucocorticoid) دارویی است که فعالیت گلوکوکورتیکوئید را در بدن کاهش می‌دهد. این داروها شامل آنتاگونیست‌های مستقیم گیرنده گلوکوکورتیکوئید مانند میفپریستون و مهارکننده‌های سنتزی مانند متیراپون، کتوکونازول و آمینوگلوتتیمید هستند. این دسته از داروها برای درمان سندرم کوشینگ استفاده می‌شوند.
آنتی گلوکوکورتیکوئیدها می‌توانند داروهای ضد افسردگی مؤثر برای زیر مجموعه ای از اختلالات خلقی خاص باشند، اما استفاده از آنها به دلیل عوارض جانبی محدود شده‌است.[۱]
همچنین ببینید[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- ↑ Gallagher P, Malik N, Newham J, Young AH, Ferrier IN, Mackin P (2008). MacKin P (ed.). "Antiglucocorticoid treatments for mood disorders". Cochrane Database of Systematic Reviews (1): CD005168. doi:10.1002/14651858.CD005168.pub2. PMID 18254070. (پس گرفته شده. اگر این موضوع عمدی است، خواهشمندیم
{{پس گرفته شده}}را با{{پس گرفته شده|عمدی=بله}}جایگزین کنید.)